The gift of love [Kittens Smoke x Last]

Smoketear lag in de warriors den met zijn ogen dicht. Hij was nu al een poosje bij zijn geliefde, Lastbreathe. Hij wou haar nog wel eens gaan vragen voor een nestje kittens. Dat wou hij zo graag. Hij vroeg zich alleen af hoe zijn andere kittens er op zouden reageren. Zouden ze kwaad worden, zich vervangen voelen? Smoketear zou dat sowieso voorkomen, daar was hij vader voor, een goede vader, en hij hield van zijn kittens. Stel hij mocht op nieuw vader worden, dan zouden ze allemaal gewoon gelijk staan, al houd hij toch altijd nog super veel van Breakingpaw, Smokepaw, en Autumnpaw, hun drie zouden altijd zijn lievelingetjes blijven. Hun drie zijn alles voor hem. Alles. Hij lag opgerold naar Lastbreathe. En hij sliep door toen Lastbreathe de Warriors den verliet. Smoketear droomde over vader worden, op nieuw, en het leek allemaal zo'n ramp. Als of het een teken was van uit Starclan, maar dat was het niet, het was gewoon een droom, een soort van voor gevoel. Maar dat kon niet. Lastbreathe zou het hem vertellen als ze zwanger zou zijn, toch? Smoketear opende zijn donkere vurige ogen die helder glinsterden toen hij de warriors den verliet. Hij kneep zijn ogen even dicht. Hij snoof de lucht op en rook de geur van Lastbreathe, ze was het kamp uit gegaan. Waarom zo vroeg? Smoketear had gedacht dat ze gewoon de den uit was gegaan om wat te eten of zo. Maar nee, ze was weg gegaan, maar waarom dan? Smoketear volgde de geur en haastte zich er naar toe. Waarom haastte hij zich zo. Wat was er met hem. Waarom stikte hij van de zorgen. Smoketear schudde met zijn kop. Ze zou vast gewoon lekker vroeg aan het jagen zijn. Al geloofde hij dat dus totaal niet. Smoketear sprong over een tak heen en rende stevig door. In de verte hoorde hij al het geklets van de waterval, herinneringen stormde door hem heen. Dat was de plek waar ze verliefd waren geworden, waar alles was gebeurd. Smoketear rende snel door, en toen zag hij Lastbreathe liggen. Smoketear verstijfde. “Ik zal je nooit vergeten, Timberkit..” Hoorde hij Lastbreathe net nog zeggen. Smoketear liep verstijfd naar haar toe. Daar lag hij, zijn oudste zoon, zijn oudste zoon van zijn tweede nest. En hij leek zo sprekend op hem. Smoketear ademde voor enkele seconden niet. Hij staarde enkel naar de kitten. Hij was dood. Hij wende zijn ogen af en knipperde met zijn ogen. Hij ging naar Lastbreathe toe en likte haar kop. 'O, Timberkit,' mompelde hij. Hij ging tegen haar aan zitten en likte nogmaals troostend haar kop. 'Waarom heb je me niks verteld?' Vroeg hij stijfjes. Wat later kwam de tweede kitten. Smoketear hees zijn kop op en pakte het jonge katertje bij zijn nek vel. Ook deze leek op 'm. 'Kleine Thistlekit, mijn zoon,' mompelde hij zacht kijkend of Lastbreathe zijn keuze goed zou keuren. De kitten leek precies op hem, misschien was zijn karakter ook wel het zelfde...

De dood van Timberkit had hem kapot gemaakt, en hij vond ook dat hij met respect naar Starclan moest gaan met het gebruikelijke clan ritueel. Maar het was nog harder aan gekomen door dat Lastbreathe hem er niet op voorbereid had dat ze zwanger was, dat hij weer vader zou worden. Hoe moest het nu met zijn kittens? Met Breakingpaw, Aumtumnpaw, Smokepaw, en zijn andere kittens. Hoe zouden ze reageren, straks zouden ze nog kwaad worden, het gevoel krijgen dat hij hun had vervangen. Smoketear ademde even diep in en uit. “Ik, ik.. Ik wilde het je vertellen, maar.. maar ik weet het nog niet zo lang en..” Smoketear keek naar Lastbreathe's gezicht. Ze huilde. Smoketear wist niet hoe hij moet reageren, dus schudde hij enkel met zijn kop op een manier die zei dat hij er teleurgesteld in was, maar hij er geen probleem van ging maken, dus haar vergaf. Daarna werd zijn zoon, Thistlekit geboren. Met een trotse blik keek hij naar zijn zoon. Hij leek zo veel op hem, en hij gaf hem zijn naam. “Hij wordt vast net zo sterk en dapper als jij, Smoketear..” Smoketear kreeg een warme glimlach op zijn gezicht. De pijn van de dood van Timberkit stak hem. Maar de komst van Thistlekit troostte hem. Daarna werd de derde kitten geboren. Een poesje, een exacte kopie van Lastbreathe. “De kleine druktemaker is geboren, Smoke..” Smoketear knikte vrolijk. “Welkom kleine Mistkit,” zei Lastbreathe. Smoketear knikte goed keurend. 'Mistkit,' fluisterde hij zacht. Hij keek naar zijn dochter die ook bij Lastbreathes buik werd neergelegd. Ze leek echt veel op Lastbreathe. Een mooie zilveren vacht met wat donkere zilveren strepen. Prachtig gewoon. En toen drong een bekende geur zijn neus binnen, 'en een bekende stem... Zijn ogen werden groot. Het was Breakingpaw. Nee, niet nu. Hij wou eerst haar praten. Hij wist dat ze op hol zou slaan. En dat was ook zo. Hij hoorde haar stem zacht beginnen, en langzaam steeds luider worden, met telkens de zelfde vraag. Waarom? Nee, niet waarom, er was geen reden om waarom te zeggen. Die was er gewoon niet. Er was een bevalling aan de gang, en Breakingpaw stond tegen hem te schreeuwen. “FIJN! Ik heb geen vader meer.. Succes met je leven.” Smoketear keek naar zijn dochter. Geen vader mee?! Nee, dat was niet waar! Breakingpaw rende er van door en Smoketear stond verstijfd. Zijn ogen groot en zijn staart zwiepte een paar keer ongelovig heen en weer. “En wat vind je van de naam Rosekit voor dit poesje?” Smoketear was nog stil. Zijn houding was verbaasd. Smoketear keek naar Lastbreathe. Zijn ogen stonden vol verdriet en zelfs een beetje woede, maar ook blijheid om zijn nieuwe kittens. Maar hij wist nu gewoon niet wat hij moest voelen. En dat was ook te zien. Lekker was dit. Smoketear knikte. 'Het is een goede naam...' Sprak hij... Gebroken. 'Heb je de energie om ze samen met mij naar het kamp te brengen. De kittens hebben warmte nodig, warmte van de nursery... En Timberkit, hij moet gaan zoals elke warrior gaat, in respect en liefde...' sprak hij... Hij liep naar Lastbreathe toe en pakte de dode kitten op en Thistlekit. Hij keek haar aan. 'Leun maar op mij. Ik weet dat je het kan.'