First training[Thistlefrost]

Brackenpaw had wel zin in zijn eerste training. Ze zouden gaan jagen en hij hoopte dat hij wat nieuwe dingen zou leren, want zo goed was hij dan ook nog niet in jagen. Hij wist nog niet wat hij allemaal van deze training moest gaan denken, maar daar zou hij waarschijnlijk wel achter komen als het eenmaal zou beginnen. Hij wist nog niet waar ze zouden gaan jagen, maar dat zou zo wel duidelijk worden. Hij was nu net buiten het kamp aan het wachten totdat Thistlefrost hem ergens mee naartoe zou nemen. Hij had pas net de kater als zijn mentor toegewezen gekregen, maar ze zouden al meteen gaan jagen. Waarschijnlijk zouden de kittens die vandaag apprentices waren geworden niet meteen gaan jagen, maar dat was het verschil tussen al een apprentice zijn en vandaag een apprentice geworden. Hij sloeg zijn staart om zijn poten heen en wachtte totdat hij een signaal zou krijgen dat hij zijn mentor moest gaan volgen. Hij wilde eigenlijk al wel weten waar ze zouden gaan jagen, want dan kon hij ook een beetje raden wat voor een soort jagen ze zouden gaan doen, maar dat wist hij nog niet en het zou hem dus ook niet duidelijk worden voordat Thistlefrost hem ergens mee naartoe zou nemen.

[Thistlefrost]

Thistlefrost ving met trots alle complimentjes op van de andere warriors en zijn ex-dengenootjes. Hij was blij dat hij nu eindelijk Warrior was, al vond hij het jammer dat hij nu gescheiden van Eclipsepaw was. Opeens schoot hem iets te binnen: Zijn apprentice! Snel gaf hij een paar kopjes van dankbaarheid aan de andere katten en stapte hij weg van de andere opgewonden katten op weg naar de stille uitgang van het kamp. Al zodra hij het kamp uit was genoot hij weer van de rust die er heerste. Hij volgde het geurspoor van zijn spiksplinter nieuwe apprentice en al snel zag hij hem zitten. Er kwam een glimlachje op zijn lippen als hij hem daar zo zag zitten, te trippelen van ongeduld. Hij stapte op hem af en bleef even voor hem staan. Hij groette hem even met een klein knikje. Hij maakte achter elkaar 2 slordige gebaren: 1 die op het vangen van een vis leek en 1 van het besluipen van een prooi. Wat wil je graag beter kunnen? Wat wil je doen? probeerde hij uit te beelden. Hij hoopte dat hij het begrepen had. Even dacht hij dat het stom was geweest om geen vriend mee te nemen, als hij iemand mee had die hem kende kon die hem vertalen aan zijn apprentice. Dat zou alles makkelijker maken. Maar toen bedacht hij dat zijn enige echte vriend zelf nog een apprentice was en het druk genoeg had voor dit soort dingen. Hij keek even vragend naar de apprentice en wachtte op antwoord.

[/spoiler]

Het duurde niet lang meer voor Brackenpaw geluid uit de uitgang van het kamp hoorde komen. Hij draaide zijn kop er naartoe en het duurde dan ook niet lang voor hij zijn mentor uit de tunnel zag verschijnen. Hij had niet zo heel lang moeten wachten, maar hij had nu wel zin om de training te gaan beginnen. Hij knikte ook een begroeting naar Thistlefrost toen die hem begroette en keek toen aandachtig naar de bewegingen die zijn mentor maakte. Hij wist al dat ze gingen jagen, misschien probeerde zijn mentor hem nu duidelijk te maken wat voor een soort jagen ze zouden gaan doen, alleen het leek erop alsof zijn mentor het over twee dingen had. Hij begreep wel dat het ene het besluipen van een prooi was en waarschijnlijk zou de andere dan vissen betekenen, want dat was toch wel zo goed als de twee dingen die je moest weten om te kunnen jagen. "Wil je weten of ik wil vissen of jagen?" Besloot hij uiteindelijk om bevestiging te vragen. Hij wachtte tot hij bevestiging had voor hij zijn besluit duidelijk maakte. "Ik wil wel gaan vissen." Nam hij uiteindelijk als besluit. Het maakte hem eigenlijk niet veel uit welke van de twee ze zouden gaan doen, maar hij had meer zin om te gaan vissen nu dan om te gaan jagen.

Hij was opgelucht toen hij de vraag van Brackenpaw hoorde: "Wil je weten of ik wil vissen of jagen?" Hij sprong meteen uit zijn jacht positie en knikte. Het was fijn dat de apprentice slim genoeg was om hem zo te kunnen volgen, hoe falend hij er ook uit moest zien. "Ik wil wel gaan vissen." Zei de slimme apprentice. Weer knikte Thistlefrost en hij nam de apprentice nog even in zich op. Hij zag er Pienter uit met zijn heldere blauwe ogen. En zijn grijze, halflange vacht liet hem er ouder uit zien dan hij waarschijnlijk was. Hij zal waarschijnlijk ook wel goed zijn in jagen en vissen. Ergens was Thistlefrost blij met het besluit van de apprentice. Hij gebaarde even dat de grijze jongeling hem kon volgen. Hij liep dwars door het territorium naar de rivier. Hij zorgde er goed voor dat hij de kortste route koos zodat ze niet al te moe zouden worden van het heen en weer lopen en toch goed konden vissen. Thistlefrost wist dat hij nog wat energie over moest houden voor vanavond: Dan zou hij zijn wacht moeten houden omdat hij vandaag warrior is geworden. En hij wou daarmee niet falen. Al snel hoorde hij de bruisende rivier en niet veel later zag het wit-blauwe water stromen. Hij keek nog een keer achterom om te kijken hoe het zijn leerling verging en vervolgens stapte hij door tot vlak naast het water. Hij besloot om het 1 keer voor te doen en daarna te kijken wat zijn leerling al kon. Dan kon hij meer aan de kleine kater leren dan als hij nu alles ging uitleggen en er amper tijd overbleef voor theorie. Hij ging in een goede houding staan, hij lette er goed op dat zijn schaduw niet over het water kwam en moest hiervoor bijna liggen. Hij wachtte en probeerde goed door het water heen te kijken. Niet veel later zag hij een groepje vissen zwemmen, hij volgde de glinsteringen van hun lijven en schatte in wanneer hij moest toeslaan. NU! klonk het in zijn hoofd. Hij stak zijn poot in het water en schepte een grote schep richting de kant. Hij voelde nu al het gladde lijfje van een vis en zodra hij de plof hoorde die het dier op de kant veroorzaakte draaide hij zich snel om en beet het dier in 1 keer dood. Hij pakte het beestje op en liep ermee naar Brackenpaw. Hij liet hem voor hem vallen en keek hem met een schuin kopje aan. Nu jij probeerde hij te zeggen.

Brackenpaw zag hoe zijn mentor uit de jachthouding ging en knikte. Hij was wel blij dat hij het goed begrepen had, want als hij dat niet had, dan zou dat nog een probleem zijn. Maar gelukkig was dat niet zo. Toen hij het signaal zag dat hij moest volgen stond hij meteen op en volgde hij zijn mentor door het territorium heen. Het duurde niet lang voor hij het ruisen van de rivier hoorde en niet veel langer daarna tot hij het water zag. Hij volgde tot aan de rand van de rivier en keek toe hoe Thistlefrost de vis ving. Hij volgde elke stap nauwkeurig, want hij moest het waarschijnlijk zo zelf ook proberen en als hij het een beetje goed wilde kunnen doen, dan moest hij zo goed mogelijk opletten. Hij zorgde ervoor dat zijn eigen schaduw ook niet over het water zou vallen, want anders zou hij het hoogstwaarschijnlijk verpesten voor Thistlefrost en dat wilde hij niet. Het duurde niet al te lang voor er een school vissen voorbij kwam en zijn mentor een vis uit het water haalde en het diertje dood maakte. Waarschijnlijk was het zo zijn beurt en hij probeerde alles goed te herinneren over wat Thistlefrost net had gedaan. Toen de vis voor zijn poten belandde wist hij wel dat hij het nu zelf moest gaan proberen. Hij liep weer dichter naar de rand van de rivier toe en richtte zijn blik op het water. Hij zorgde ervoor dat zijn schaduw niet op het water zou vallen en hield zijn poot gereed voor het geval hij het uit moest slaan als er een vis langs zou komen. Hij moest wel even wachten voor er een school vissen langskwam, maar toen er één eindelijk langskwam, maakte hij zich klaar om er eentje van te vangen. Toen hij dacht dat hij er wel eentje kon vangen, sloeg hij zijn poot uit en voelde hoe hij een glad lichaam met zijn poot raakte en haalde zijn poot toen naar zich toe, maar halverwege verloor hij de vis en lag er uiteindelijk dus niks op de kant. Waarschijnlijk was hij niet snel genoeg geweest en daar baalde hij toch wel van. Hij had gewoon wat sneller moeten zijn, alleen nu had hij het verpest. Had hij eindelijk een goede indruk kunnen maken door de vis te vangen, liet hij het ontsnappen door niet snel genoeg te zijn.

Thistlefrost keek toe hoe de apprentice naar de kant liep. Hij had wel gemerkt dat het kleintje goed had opgelet, en hij zou het vast goed doen voor z'n eerste keer. Hij begon rustig zijn poot te wassen terwijl hij probeerde alle foutjes van de beginneling op een rij te zetten. Hij waren er niet veel, zijn houding was bijna perfect, hij was stil en had geduld en hij mikte op het goede moment. Het enige wat minder was was de manier van het eruit 'scheppen'. Als hij goed keek leek het alsof zijn poot net iets te recht was. En de snelheid moest anders: Hij begon goed maar hij zou de uithaal sneller moeten doen. Toch was het al heel wat voor je eerste keer, Thistlefrost ging er maar vanuit dat dit zijn eerste keer was. Hij liep op die ietwat sip kijkende apprentice af, hij keek hem bemoedigend toe en knikte even naar zijn poot. Hij ging in een goede houding bij de kant zitten. Hij knikte eerst naar de apprentice Zo doe jij het. wou hij daarmee zeggen. Vervolgens deed hij na, iets langzamer dan normaal, wat de apprentice net gedaan had. Daarna tikte hij, met zijn natte poot, zijn borst aan. Nu hoe ik het doe, let goed op was zijn bedoeling te vermelden. Hij wachtte niet op een vis maar sloeg meteen toe. Hij stak zijn poot iets boven het water, net niet in de schaduw. Hij deed zijn nagels uit en liet zijn poot snel maar recht in het water zakken. Vervolgens kromde hij zijn poot zo dat het een kommetje leek. Hij sloeg zijn poot inclusief wat water zover hij kon richting het land. En dit alles duurde maar enkele seconden. Hij liep weer wat van de kant af en keek zijn leerling bemoedigend aan. Kom maar, Nu jij weer. Probeerde hij in zijn ogen te zetten.

Brackenpaw had liever gehad dat het hem was gelukt, maar het was misschien ook wel zijn eigen stomme fout geweest dat het fout was gegaan. Als hij indruk had willen maken, dan was die kans nu wel verkeken. Hij merkte dat Thistlefrost naar hem toe kwam lopen en daarna weer aan de kant van de rivier ging zitten en waarschijnlijk voor ging doen hoe hij het deed. Want er moest iets gewoon niet kloppen aan wat hij had gedaan en dat wist hij ook wel, alleen hij had liever gehad dat het de eerste keer meteen was gelukt. Hij keek naar de bewegingen en daarna naar hoe Thistlefrost naar zichzelf wees. Waarschijnlijk zou hij nu laten zien hoe hij het had gedaan. Hij lette deze keer weer goed op en probeerde te volgen en te vergelijken met wat hij had gedaan. Er was inderdaad een verschil te zien. Het begin was wel redelijk hetzelfde, alleen zodra het ging om het uithalen met zijn poot zaten er fouten in. Hij kon nu wel zien waarom hij de vis had laten ontsnappen, maar nu moest hij het nog in de praktijk uitbrengen en hij hoopte dat het deze keer wel zou lukken. Hij ging weer langs het water zitten en zorgde ervoor dat zijn schaduw er weer niet op zou vallen. Hij richtte zijn blik op het water, nu kwam alleen nog het wachten op een vis. Hij had liever dat hij het meteen in de praktijk uit kon brengen, dan dat hij het eerst alleen in het water uit moest proberen, dus hij wilde dat hij meteen een vis kon vangen. Hij moest even wachten, maar toen kwamen er ook een aantal vissen voorbij. Je moet sneller zijn en je poot meer buigen. Herhaalde hij in zijn kop. Het moest gewoon goed gaan deze keer. Hij haalde zijn poot omhoog en sloeg er daarna mee het water in. Hij zorgde ervoor dat hij deze keer sneller was en zodra hij een vis voelde kromde hij zijn poot deze keer en schepte de vis in één beweging het water uit. De vis landde op de kant en hij ging er naartoe om de vis dood te bijten. Triomphantelijk keek hij naar de vis die hij net had gevangen. Het was hem eindelijk gelukt! Hij kon het nog niet helemaal geloven, maar het bewijs lag toch echt daar voor zijn poten.

Thistlefrost zag hoe de apprentice zijn best deed om goed op te letten. En toen hij klaar was met het voordoen ging de apprentice het meteen weer dapper proberen. Het was een doorzetter en hij leerde snel. De kleine apprentice deed het dit keer perfect en een mooie vis lande op de kant. Gelukkig had de apprentice ook door dat hij de vis dood moest bijten zodat het beest niet weer het water in kon glippen. Ze hadden al 2 mooie vissen. Als hij er nou nog snel 1tje kon vangen hadden ze wel genoeg voor vandaag. Hij stapte naar de kant en herhaalde wat hij en zijn apprentice net gedaan hadden. En inderdaad lag er niet veel later een derde vis bij de andere twee. Hij legde ze iets dichter bij elkaar en bekeek ze even goed. Aan deze vissen zat genoeg vlees om minstens 3 warriors of 4 apprentices te voeden. Zometeen konden hij en Brackenpaw ook eten en daarna kon hij zich klaar maken voor een lange nacht. 1 voordeel had hij wel: Het was een stuk makkelijker voor hem om de hele nacht te zwijgen. Hij liep weer naar de kant en besloot dat het nu tijd was voor iets leukers. Zou hij al kunnen zwemmen? vroeg hij zich af. Nah, daar komen we zo achter... Hij had een slim plannetje bedacht wat leuk maar ook een beetje gemeen was. Durfde hij dat wel? Hij kon het proberen... Toch? Hij wenkte de apprentice om naast hem aan de kant te komen zitten. Hij wachtte geduldig tot hij zat. Toen stond hij op, zo snel als hij maar kon, en hij duwde met zijn volle kracht tegen Brackenpaw aan zodat die bijna geen kans had om aan wal te blijven. Thistlefrost had al gemerkt dat dit stukje van de rivier diep genoeg was voor een kat en dat het niet al te snel stroomde. Hij keek naar de apprentice, het duurde even tot hij de wit/grijze vacht ontdekt had maar toen hij hem eenmaal zag sprong hij ook in het water en zwom hij richting het kleintje.

Kan die al zwemmen? xD Anders red Thistle hem wel

Brackenpaw was blij dat het hem was gelukt om de vis te vangen. Hij had niet helemaal verwacht dat het hem zou lukken, maar het was hem toch maar gelukt en daar was hij echt blij mee. Hij zag hoe Thistlefrost weer terug naar de kant ging. Waarschijnlijk ging hij nog een vis vangen, misschien moest hij dat ook maar gaan doen, maar wat nou als hij de vissen zou verjagen die zijn mentor probeerde te vangen? Hij kon misschien toch maar beter toekijken, want je kunt altijd nog leren als je naar andere kijkt hoe die het doen. Hij zag hoe zijn mentor een vis ving en daarna wenkte dat hij naast hem moest komen zitten. Brackenpaw liep naar zijn mentor toe en ging naast hem zitten. Hij begreep niet helemaal waarom hem dit gevraagd werd, maar hij zocht er niet echt verder iets achter. Maar hij had het toch mis, want voor hij er iets aan kon doen voelde hij hoe het lichaam van zijn mentor tegen hem aankwam en hij zijn evenwicht verloor en in het water viel. Hij kwam bijna direct in contact met het koude water en voor hij er ook maar iets aan kon doen was zijn hele vacht doorweekt geraakt. Meteen als een reflex begon hij zijn poten te bewegen, hij wist dat hij zijn kop weer boven water moest zien te krijgen en ervoor moest zorgen dat hij weer bij de kant moest komen. Hij begreep alleen nog niet helemaal waarom zijn mentor dit had gedaan, maar daar zou hij vast wel zo achter komen. Hij bewoog zijn poten op de manier die hij had geleerd hoe hij moest zwemmen en het duurde dan ook niet lang voor hij met zijn hoofd weer boven water kwam. Hij nam een hap lucht binnen en blies het ook weer uit. Hierna keek hij om zich heen om te kijken waar de kant was, maar hetgeen dat hij ontdekte had hij niet helemaal verwacht. Zijn mentor was ook het water in gesprongen en was dus niet meer op de kant. Hij besloot dat het maar beter was om in de richting van zijn mentor te gaan zwemmen en misschien zou hij dan een antwoord krijgen van Thistlefrost.

[Sorry voor de late reactieX_X en ik dacht dat Riverclankatten al leren te zwemmen als ze nog kittens zijn in de rivier bij het kamp, dus het lijkt me dat hij kan zwemmenXD]

Maar hoe kan dat als kittens het kamp niet uit mogen xD?

Tot zijn tevredenheid zag hij dat het kleintje al behoorlijk goed kon zwemmen. hij sputterde eerst wel even maar wist zich daarna goed boven te houden. Hij zelf trappelde met zijn achterpoten en iets minder met zijn voorpoten om vooruit te komen, hij stuurde ook een beetje met zijn voorpoten. Zijn apprentice zwom op hem af en keek hem een beetje verbijsterd en geschrokken aan. Hij glimlachte naar hem en probeerde hem met zijn gezicht te kalmeren, wat maar matig lukte. hij zwom een paar rondjes om de apprentice heen om de stroming te checken. Vervolgens knikte hij naar hem dat hij moest opletten. Gelukkig had hij de diepte al een beetje gecheckt en stootte hij zijn hoofd niet toen hij naar beneden dook. Hij dook sierlijk naar de bodem toe en zag een aantal vissen geschrokken wegzwemmen, hij probeerde snel naar een vis te grijpen met zijn tanden. Hij kwam erachter dat het nog een behoorlijk lastig klusje was maar wel een leuk spelletje. Net voordat hij naar boven moest vanwege zijn adem te kort kreeg hij een vis tussen zijn tanden. Hij hield zijn tanden stevig op elkaar en zwom snel naar boven. Eenmaal boven nam hij een grote hap adem, en de vis zag de kans om uit zijn mond te glippen. Voordat Thistlefrost uberhaupt door had dat ie weg was, was de vis al ver uit bereik gezwommen. Een beetje teleurgesteld keek hij de vis na.

Brackenpaw zwom naar zijn mentor toe en eigenlijk wilde hij toch wel graag een antwoord krijgen. Thistlefrost kwam ook naar hem toezwemmen en zwom uiteindelijk een paar rondjes om hem heen, hij begreep het niet helemaal, maar hij liet zijn mentor doen wat hij wilde. Misschien zou hij daardoor zo een antwoord krijgen. Hij kreeg het sein dat hij moest opletten en hij probeerde dat ook zo goed mogelijk te doen. Thistlefrost dook onderwater en hij wachtte af tot zijn mentor weer boven zou komen. Hij wist niet helemaal wat de bedoeling was, maar hij had een gevoel dat het hem zo wel duidelijk zou worden. Het duurde even, maar zijn mentor kwam ook weer boven water met een vis in zijn bek, alleen toen Thistlefrost adem nam zag de vis de kans om te ontsnappen. Hij begreep wel dat hij het waarschijnlijk ook moest gaan proberen, alleen misschien was het beter om eerst zijn mentor gerust te stellen. "Het lukt je de volgende keer vast wel." Probeerde hij te zeggen, terwijl hij zijn kop boven water probeerde te houden. Het was hem niet helemaal duidelijk of hij het nu moest gaan proberen, maar hij besloot dat hij altijd een gok kon wagen. Ook al zou het hem waarschijnlijk helemaal niet lukken. Hij ademde diep in en dook daarna het water in. Hij gebruikte zijn poten om dieper te komen en keek ondertussen om hem heen. Hij moest een vis te pakken zien te krijgen, maar als hij een vis met zijn bek zou proberen te grijpen, zou er dan geen water mee naar binnen komen? Hij drukte de gedachte weg en zwom verder. Hij merkte dat hij niet veel lucht meer over had, dus hij moest het snel doen. Hij zag een paar vissen voorbij schieten en hij probeerde om er eentje te pakken te krijgen, maar het was zonder succes. Het enige wat hij nu nog kon doen was om zo snel mogelijk naar boven te zwemmen. Hij begon zijn poten deze keer te bewegen, zodat hij weer naar de oppervlakte zou komen. Zijn vacht was zwaar geworden nadat het nat was geworden, maar hij probeerde dat gewoon te negeren. Eindelijk kwam hij weer met zijn kop boven water en hij nam meteen diep adem. Hij had niks kunnen vangen, maar misschien zou het de volgende keer wel lukken. Maar hij zou eerst afwachten wat Thistlefrost zou doen.

[Volgens mij loopt er een zijrivier vlak langs het kamp, achter de nursery, maar ik weet het niet helemaal zekerXD]