Watch out where you walk. [&WINTERPAW]

________________________________________

Een lichte zucht kwam vanuit Blastsouls mond. Hij vond het een best warme dag en het was nog maar halverwege de middag. Hij voelde zichzelf loom, maar vond wel dat hij iets voor zijn Clan moest gaan doen, zoals iedereen hier al deed. Kalm stond de grijs-wit cyperse kater op en keek om zich heen. Zijn amberkleurige ogen gingen het kamp af, zochten naar iemand die een patrouille mee kon doen. Uiteindelijk vond hij niemand en liep het kamp uit. Zijn staart hief hij in de lucht, misschien zouden katten hem dan zien en alsnog met hem meegaan. Hij vond echter niet de kracht om deze handeling langer uit te blijven voeren, zo moe was hij. Hij liet zijn staart met een zwiep en een zucht naar beneden gaan, waarna hij zijn ogen de grond liet afspeuren. Hij sperde zijn neusgaten open, zodat hij eventuele geuren in de omgeving rondom hem makkelijker kon opvangen. Hij kreeg echter geen geuren door, dus richtte hij zijn aandacht weer op iets anders. Hij wist niet zo goed waar hij naartoe moest gaan. Hij kon natuurlijk meteen gaan jagen, maar hij kon ook even wachten en ergens relaxen. Dit had hij nog eens ergens gedaan. Hij wist dat het bij de Zonnerotsen geweest was en zuchtte heel even. Hij zou nu eigenlijk ook wel kunnen gaan rusten, maar dat was nou ook weer niet bepaald de bedoeling. Met een zucht liet hij zijn idee varen, merkte op dat er zich een muis bevond op nog geen twee meter afstand van hem en hij zou er eigenlijk zou bij kunnen. Loom draaide de kater zich naar de muis toe, waarna hij in aanvalshouding ging staan. Hij ontblootte zijn tanden en maakte zich klaar voor de sprong, maar nog voordat hij de handeling kon uitvoeren die hij wilde uitvoeren, was de muis al weg.

Lichtelijk gefrustreerd zijnd omdat hij zo’n mooie kans had laten vliegen, liep Blastsoul verder. Hij besloot om bij de Slangenrotsen te gaan kijken. Hij wist dat hij daar weinig kans had op echt eten, maar hij kon in elk geval een poging wagen. Hij wist dat als hij niet goed uitkeek, hij gebeten kon worden. Het gif zou misschien dodelijk voor hem kunnen zijn. Met dit idee goed in zijn achterhoofd, liep de kater kalm verder. Zijn blik liet hij glijden naar de verschillende obstakels die voor hem lagen. Hij merkte een slang op, maar deze was te ver uit zin buurt om er ook echt schrik voor te hebben. Hij schrok op van een geluid achter zich en meteen verdween de loomheid voor een deel. Razendsnel draaide de kater zich om, waarna hij keek tussen de rotsen door naar wat zich daar verschool.

________________________________________

_{Winterpaw liep rustig door het kamp. Ze wist dat ze beter iets kon gaan doen, maar misschien zou ze niet alleen moeten gaan deze keer. Wat maakte het eigenlijk ook uit? Ze had nu wel een mentor, maar die zou het vast niet erg vinden als ze even het kamp uit ging om te jagen of iets anders. Ze strekte haar lichaam uit en keek even het kamp rond of ze Mockingjay niet zag, maar toen ze hem niet zag besloot ze om uiteindelijk maar zelf op pad te gaan. Als ze het zou doen zonder dat iemand haar zag, dan zou het wel goed komen. Ze ging door de uitgang van het kamp het bos in. Ze wist alleen nog niet helemaal waar ze naartoe wilde. Misschien had ze daar eerst over na moeten denken. Misschien was het beter als ze naar een plek zou gaan waar er een kleine kans was dat ze een andere kat tegen zou komen. De slangenrotsen zouden daar een goede plek voor zijn. Het was er wel gevaarlijk en er was misschien minder prooi dan op andere plaatsen, maar daar zou ze minder snel iemand tegenkomen dan als ze naar de zonnerotsen of een andere plek zou gaan. Nu ze haar besluit had genomen, vervolgde ze haar weg naar de slangenrotsen.
Eenmaal in de buurt van de slangenrotsen begon ze voorzichtiger te worden. Er zou vast niemand zijn, maar ze moest wel goed opletten voor de adders. Die moest ze proberen te vermijden en ondertussen ook nog proberen te jagen. Dan zou alles goed komen. Alleen dat gevoel ging al snel weg toen ze een andere Thunderclangeur rook. Ze probeerde om zo goed mogelijk verborgen te blijven terwijl ze de kater die ook bij de slangenrotsen was bekeek. Ze wist niet helemaal zeker wie het was, maar als ze het goed had was het Blastsoul en als hij haar zou zien zou ze vast in de problemen zitten. Ze moest ervoor zorgen dat ze weg kon geraken zonder dat hij haar door zou hebben, maar ze hoefde nog maar één stap te zetten of ze maakte al geluid en voor ze het wist draaide Blastsoul zich al naar haar om. Ze wist dat ze totaal geen kans maakte nu, want haar vacht zou zeker opvallen. Het maakte niet uit waar ze was, ze zou altijd opvallen. Tenzij er misschien sneeuw lag, maar dat was vandaag overduidelijk niet het geval. Het was misschien beter om gewoon maar naar hem toe te stappen en te kijken wat er zou gebeuren. Als ze nu zou vluchten zou ze het waarschijnlijk alleen nog maar erger maken. Ze stapte naar voren en keek de kater aan. "Hallo Blastsoul." Begroette ze hem. Het enige wat ze nu nog kon doen was wachten op wat er zou gaan gebeuren.}

Watch out where you walk. [&WINTERPAW] Z0IYPct

Watch out where you walk. [&WINTERPAW] W0qAlxR

Watch out where you walk. [&WINTERPAW] MKN7vHE

Watch out where you walk. [&WINTERPAW] 7iLZ7FI

Watch out where you walk. [&WINTERPAW] PS18GM0

Watch out where you walk. [&WINTERPAW] Xs4

Watch out where you walk. [&WINTERPAW] AAyQp1

________________________________________

Een lichte geamuseerde glimlach verscheen rond Blastsouls lippen toen hij de poes zag. Aan de betrapte blik te zien, had hij haar net op het juiste ogenblik gezien. Het was vast een leerling die het niet kon laten om alleen uit het kamp te gaan. Wel, misschien zou het geluk zijn voor de poes, maar aangezien hij zelf vroeger ook zo was, vond hij het niet zo heel erg. Hij wist niet hoe vaak hij op zijn kop had gekregen omdat hij alleen het kamp uit was gegaan of iemand anders achtervolgd had, maar dat was in elk geval niet zo heel weinig geweest. Hij grinnikte even als hij terugdacht aan de blik die zijn mentor hem toen geschonken had. Alsof hij een ernstig gezwel was op deze wereld. Nou ja, hij was dan ook best wel brutaal geweest, maar het had hem wel gemaakt wie hij nu was. Lichtelijk glimlachend om zijn eigen gedachten, liep de kater op de witkleurige poes af. Hij moest toegeven dat haar vacht wel opvallend was, maar dat hij haar ook wel bewonderde om de mooie pels die ze had. Die had hij zelf echter niet, hij moest ondergaan voor grijs en donkerkleurige vlekken. ‘Hallo, Winterpaw,’ zei hij kalm, waarna hij even een kort knikje gaf aan de leerling. ‘Ik zie dat je niet kon wachten op je mentor.’ Een lichte, geamuseerde glimlach maakte zich meester van hem, waarna zijn amberkleurige ogen haar reactie heel even peilden. Zou ze al gezien hebben dat hij het helemaal niet erg vond? Nou ja, hij zou het haar natuurlijk ook gewoon duidelijk kunnen maken op andere manieren. Kalm en op zijn gemak ging hij zitten. Ondanks de omgeving waar zij zich nu in bevonden, voelde hij zich toch op zijn gemak. Of misschien dacht hij dat, dat kan ook.

Blastsoul vroeg zich af hoe oud Winterpaw was. Misschien was ze net iets ouder dan ze moest zijn om een leerling te worden. Maar ze was al een leerling, dus hij schatte een of twee manen ouder. Ach ja, wat maakte leeftijd ook eigenlijk uit. ‘Waarom zou ik je straffen?’ grijnsde hij, een ongestelde vraag beantwoordend. Hij wist dat dat ongeveer het enige zou zijn wat Winterpaw zich misschien afvroeg. Tenminste, dat vroeg hij zich toch altijd af als hij voor iemand stond en diegene strafte hem niet onmiddellijk of leek even te twijfelen. ‘Ik zal je mentor wel vertellen dat ik je het kamp wilde laten zien. Of ik verzin wel iets anders. Bovendien, welke leerling wil nou in het kamp blijven vlak naar zijn of haar ceremonie? Ik was vroeger immers ook zo, ik wilde ook nooit in het kamp blijven.’ Hij knipoogde even naar haar, waarna hij haar een vriendschappelijk tikje op haar schouder met zijn staart gaf. Daarna keek hij achterom naar de bomen, die er reusachtig uitzagen vanaf hier. Hij hoorde vaag gesis, maar dat was niet zijn kant op. ‘Wil je jagen, Winterpaw? Misschien kun je me wat tactieken laten zien die je mentor je geleerd heeft.’ Hij kon even niet op de naam van haar mentor komen, maar misschien zou de witkleurige poes hem dat nog wel vertellen. Hij stond op en keek de leerling afwachtend aan, zich afvragend of hij goed zou handelen als krijger tegenover een leerling. Hij had immers zelf geen leerling en vroeg zich af of hij dan ook de vaardigheden zou hebben om er mee om te kunnen gaan.

________________________________________