Help! Where are you! You're dead? [Wolfkit&Oakclaw]

Oakclaw snuffelde. Ze rook de bekende WindClan geuren en geuren van konijn. Ze deed haar mond een klein stukje open. De geur van Wolfkit kwam in haar geurklieren. Het waaide vanaf het meer. Ze liep er opaf. Wat deed een kitten zo ver van het camp af? Ze keek steeds weer om zich heen. Ze stopte toen ze nat voelde aan haar pootjes. Ze plonsde in het meertje. Met krachtige slagen zwom ze naar de overkant. Het was verder dan het leek. Door en door nat sprong ze naar de overkant. Ze had het verkeerd ingeschat en ging kopje onder. Proestend kwam ze weer boven. Ze zwom nog het laatste stukje en klauwde met haar eikenbruine klauwen op de modderige oever. Ze was bijna boven toen ze naar beneden gleed. "Verdomme...", vloekte ze. Ze duwde zich verwoed af met haar achterpoten. Ze raakte iets hard waardoor ze zich afzette. De modderige steentjes sneden in haar kussentjes. Ze klauwde zich naar boven. Haar achterpoten krabbelde om houvast te vinden. Maar die was er niet meer. Ze gleed terug en water klotste over haar oren. Ze legde die plat naar achteren. Ze probeerde zich weer af te duwen. Maar vond niets dan zuigende modder. De modder zoog haar naar beneden. Haar borstkas stond op barsten. Ze trilde van de inspanning. Ze trapte hard, maar vond geen houvast. Waas vormde zich voor haar ogen. "Dood, dood.", fluisterde een stemmetje. "Nee!", gilde ze. Water vulde haar mond en haar adem liet zilveren belletjes achter. Haar trappen werd zwakker. Met een laatste kracht trapte ze. Daarna liet ze het aan het lot over. Ze bidde tot de StarClan. Alsof de StarClan haar had gehoord vond ze een klein steentje. Ongeveer even groot als een kitten van 2 manen. Ze opende haar ogen. Ze zag de zon. Was het haar gelukt? Als ze om zich heen keek zag ze geen oever meer. Ben ik zo ver weggedreven? Ze knipperde. De waterdruppels spoelden weg uit haar ogen. Ze zag een klein streepje oever. Ze zwom er naartoe. Vermoeid klom ze op de oever. Het was haar gelukt! Ze zuchte en ging liggen. Ze rook dat Wolfkit dichtbij was. Ze sloot haar ogen en likte haar natte vacht droog. Toen ze warm was gelikt stond ze op. Vastbesloten om het ongeluk te vergeten en Wolfkit te vinden.

Help! Where are you! You're dead? [Wolfkit&Oakclaw] Rmo8rp

_{Met een vies gezicht zat Wolfkit naar een ekster te kijken die vlak voor haar neus lag. Gatver dat beest is verrot! Dacht ze. Snel duwde ze het beest weg voor haar en stond op. Ze trippelde weer terug naar de prooihoop die er lag en zocht een grijs klein muisje uit. Dit keer niet een verrot maar gelukkig ook weer niet te groot. Zo meteen had ze al geen honger meet terwijl ze de helft niet eens op had, dat zou pas zonde zijn van het voedsel die de katten hadden gevangen. Ze liep een eindje van de prooi stapel vandaan en at haar muis binnen een paar hapjes op. Snel slikte zet het laatste stukje door en keek nog even naar haar moeder. ' Mama als je het niet zo erg vind ga ik nu eventjes weg van har kamp. Ik blijf wel in het Windclan gebied oke?' Zonder op maar een beweging van haar moeder te wachten snelde ze naar het einde van het kamp en liep door te tunnel. Toen ze buiten het kamp stond zag ze hier en daar wat katten jagen maat voor de rest niet echt veel. Ze gaf een zucht en ging op weg naar de rivier. Hopelijk was daar wel wat te beleven dan alleen kijken naar de katten die jaagde. Ze kon toch al een beetje jagen en de rest leerde ze wel als ze een leerling was. Veel als kitten kon je nu nog niet doen. Wolkit keek naar de zon en zag in de verte al het riviertje. Even later hoorde ze een gil "Nee!" Ze zag een grijzige gedaante in het water die mee werd gesleurd door de sterke stroming die aan de gang was. Wolfkit stopte opeens met lopen alsof ze versteend werd. Angstig keek ze naar het water en dacht hulpeloos ik kan niet zwemmen... Ze weet nog wat er de vorige keer gebeurde. Ze was bijna verdronken door har stomme dingen en dat wilde ze nu niet nogmaals mee maken. Ze hoorde de poes niks meer zeggen dus het zal wel weer allemaal goed gaan. Snel rende Wolfkit naar het water en zag hoe de poes aan de kant. 'Gelukkig... Zei ze zacht. 'Oakclaw gaat het wel?' Hopelijk was er niks aan de hand met haar. Zo snel mogelijk ging ze naast de kat zitten en hielp haar even schoonlikken. Wolfkit vond het in de windlcan niet echt fijn maar in het wild zoals bij de bloedclan moest je vechten voor je eten. Ze wilde eigenlijk helemaal niet eens vechten. Het enige wat ze wilde was het kamp uit. Alleen wat Wolfkit zich afvroeg was als je zomaar het kamp een paar stappen uitzette als kitten had je gelijk al de code verbroken of niet. In haar gedachten hoorde ze een stem die telkens zij dat ze weg moest van hier maar hoe? Ze wilde niet meer weg. Nu niet wand ze had vrienden vrienden die haar beschermde tegen een sterke wereld ver van hier. Ze schrok op uit haar gedachten en keek weer naar Oakclaw. En ja zei was een van haar vrienden die ze nooit in de steek liet...}

Help! Where are you! You're dead? [Wolfkit&Oakclaw] 6p819u

Opgelucht zag ze dat Wolfkit naar haar toe lopen. "Ja, dankje het gaat goed.", snorde Oakclaw. "Wat doe je hier zo ver van het camp, kleintje. Ach ik snap het wel. Je kunt als kitten niet veel doen in het camp. Alleen maar braaf zijn.", grapte ze. "Zullen we een wandelingetje maken?" Het leek haar wel leuk om een wandeling te maken in het WindClanterritoria. Ze kon de kitten al een beetje trainen voor later. Maar het was nog altijd een kitten. Ze likte intussen haar vacht. Ze wachte geduldig tot Wolfkit antwoord gaf. "Komt er nog wat van?!", miauwde ze vriendelijk. Ze wilde de kitten niet van streek maken. Ze zuchte en likte zachtjes de oren van Wolfkit. Ze waren wollig en zacht. Diep in haar hart wist ze dat als ze ooit een nestje kreeg Wolfkit de eerst is die ze mocht zien.

(geen inspiratie XD)

Edit Moonstripe; Gelieve je posts langer te maken!! Hier niet op reageren, maar dit in pb te doen, thank you.

_{Ze keek nog steeds onrustig met haar zwarte oogjes de poes aan. Wat nou als er wel wat met haar aan de hand was. Moest ze dan hulp gaan halen of moest ze Oakclaw zelf terug brengen? Wolfkit stopte even met het likken van de poes toen ze een snorrend geluid hoorde. Even later hoorde ze een rustige stem tegen haar zeggen "Ja, dankje het gaat goed." Van oplucht gaf ze nog maar een zucht. Met een piep stem zei ze zacht 'Oakclaw gelukkig... Zonder jou weet ik het echt niet...' Zelf wist ze niet echt goed wat er zich afspeelde maar ze had een soort van band met de grijze poes. Zonder haar advies was ze nooit zo slim geweest. Wolfkit hopte eigenlijk dat ze als ze leerling werd Oakclaw als mentor wilde. Maar je kon niet zomaar naar de leider gaan en zeggen; Hey jij! Ik wil graag Oakclaw als mentor. Anders heb je een groot probleem als ik dat niet heb! Ze werd onderbroken door een stem die zei "Wat doe je hier zo ver van het camp, kleintje. Ach ik snap het wel. Je kunt als kitten niet veel doen in het camp. Alleen maar braaf zijn." Ze hoorde wel dat de grijze poes een grapje maakte dus spring ze op de poes en zei terug met een glimlach 'Leuke grap zeg... Maar ja het is wel zo. Maar ik moet wel in het Windclan gebied blijven, maar ach ik ben er nog in dus.. Ze ging weer van de poes af en ging op de grond vlak voor haar zitten. Haar donzige zwarte staart gaf een par tikje op de grond terwijl ze rondkeek. Nu was er niet meer zo veel te beleven. Maar wat kon ze nu gaan doen? Ze wilde net een voorstel vragen maar de poes zei al voor haar "Zullen we een wandelingetje maken?" Wolfkit nam een sprongetje door de lucht en gaf toen een hevige knik. Ze spande haar schouders en rende alvast verder vooruit. Toen Oakclaw nog niet kwam draaide ze zich om en riep grappend terug 'Kom je nog snel slak?' Ze draaide zich weer om en rende weer een stukje verder. Misschien had Oakcaw helemaal geen zin om te rennen wie weet. Toen ze nog helemaal geen stappen hoorde keek ze achter zich om. Wolfkit wilde net gaan roepen maar bedacht zich snel. Als Oakclaw niet wilde komen had ze vast wel een gil gegeven. Maar dit keer hoorde ze niks. Was er iets ergs gebeurd met haar of hoe zat het nou?}

Wolfkit klonk bezord maar toch opgelucht. Wolfkit sprong op toen Oakclaw zei dat ze een wandelingentje gingen maken. Wolfkit rende vooruit en riep een grapje. Oakclaw snorde en sprong op. Wolfkit rende weer weg. Het was een tijdje stil. "Wolfkit?!", riep ze. Ze rende naar de plek waar Wolfkit stond. "Wolfkit?!", riep ze weer. Het was stil. Ze rende bang naar voren en zag tot haar opluchting Wolfkit staan. Ze overdekte Wolfkit met likken. Ze snorde. "Ooh Wolfkit wat ben je fantastish." Ze keek Wolfkit zacht aan. "Ik hou van je.", murmelde ze warm.

(je bent geweldig echt waar)
Smile

_{Achter zich zag ze nog steeds geen Oakclaw. Wat haalde die nou toch weer uit? Ze was al zo vaak bezorgd om de grijze poes geworden dat het bij elkaar al meer dan honderd was. Nou honderd is misschien wat te over dreven laat het maar schatten op twintig. Sloffend liep ze terug maar zag geen poes meer. Fijn nu was het dus meer dan twintig geworden... Ze wilde net gaan roepen tot ze een stem hoorde zeggen "Wolfkit?!" Ze draaide zich om en zag de poes kijken op het plekje waar ze net stond. Ze wilde keihard naar haar gaan roepen maar werd weer onderbroken. "Wolfkit?!" Het werd opeens enorm stil het leek wel alsof de klok van geluid niet meer tikte. De stilte werd onderbroken door de grijzige poes die naar Wolfkit liep en snorde Ooh Wolfkit wat ben je fantastish." Ze werd overspoeld door een aantal likken van Oakclaw. Even alter hoorde [i]"Ik hou van je."[/b] Wolfkit deed haar ogen dicht en zei met een zachte stem terug 'Ik hou ook van jou Oakclaw. En ik hou van niemand anders dan zo veel van jou...' Oke ze werd als een soort kitten beschouwd over Oakclaw. Ze begon even hard als de poes te snorren kopend dat deze dag niet snel voorbij ging. Eigenlijk hoopte ze stiekem dat de poes haar even lief vond als Wolfkit. Ze schudde met haar kopje en voelde opeens duizelingen door haar kop heen gaan. Ze schudde nog een keer maar viel toen flauw. Hopelijk deed de poes wat met har wand ze had nu echt pijn gekregen.

~Srry van de flutheid ;p~}

"Ik hou ook van jou Oakclaw. En ik hou van niemand anders dan zo veel van jou...", miauwde Wolkit met een zachte stem. Wolfkit schudde met haar kopje, ze schudde nog een keer maar viel toen flauw. Oakclaw schrok. Waarom viel Wolfkit zo ineens flauw? Ze schudde haar oren om helder te worden. Spinrag voor het bloeden. Klitwortel voor rattenbeten. Maar wat is het medicijn voor buikpijn en duiziligheid ook al weer? Ze haalde haar schouders op. Ze snuffelde aan een plant en trok de wortel eruit. Ze kauwde op de plant. Het smaakte verschrikkelijk smerig. Net zoals de reiskruiden die Hollystar krijgt als ze naar de Moonstone/Maansteen moet reizen. Ze besloot dat ze niet giftig waren. Hier, ik heb het als een beetje voorgekouwd. Je moet het oplikken. Toen schoot haar iets te binnen, papaverzaden. Verwoed zocht ze ernaar. Ze zag ze in een plant hangen. -zou echt niet weten of dat zo is- "Lik deze maar op.", murmelde ze.