Hiiiiiiii! [& Ewyn]

Vrolijk liep de kater over wat velden, wat hij vandaag ging doen wist hij nog niet, maar hij zou wel zien wat het lot bracht. Het zou vast wel iets goeds zijn, want waarom zou het lot voor zo'n goede kater als hij nou slecht zijn? Rustig liep hij verder tot hij plots zijn maag hoorde knorren, rustig bleef hij staan en keek naar zijn maag. Het gevoel dat er muisjes aan zijn maag knaagden begon hij langzamerhand te voelen en hij moest dus opzoek naar voedsel. Met een ongeïnteresseerde blok keek hij over het veld waar hij stond, de hele tijd van links naar rechts en weer terug om zijn hoofd uiteindelijk stil te houden, kijkend naar een heel jong haasje. Zwart was haar kleur en het had geel-ambere ogen. Een lichte grijns verscheen op zijn gezicht en stilletjes sloop hij dichterbij, waarna hij in een keer op het konijn sprong en het doodbeet. Het was zijn eerste prooi weer eens in de afgelopen 2 dagen. Het was een klein dierje maar het kon ermee door, hij zou er weer een dag extra van kunnen leven. Toch at hij het niet direct op, hier op de velden vond hij het te open om zijn prooi op te eten. Hij kon beter de bergen ingaan en daar het gaan opeten, daar had hij minder kans op katten die hem lastig vielen. Vrolijk trippelde Spike naar de hoogstenen, zijn konijn bengelde van links naar rechts in zijn mond wat het hem niet makkelijk maakte om rechtdoor te lopen. Toch kwam hij er wel, de zigzagbewegingen die hij maakte zouden enkel gevaarlijk kunnen zijn op de hoogstenen, op een open veld als dit was er niks aan de hand, maar nu hij de voet van de berg had bereikt moest hij het wat voorzichtiger aandoen.

Traag liep hij over de hoogstenen en bij iedere richel zorgde hij ervoor dat hij niet viel. Tot hij eindelijk een plek had gevonden die hem geschikt leek om zijn prooi op te eten. Hij legde het konijn neer en wou net beginnen met het op te peuzelen tot hij plots geritsel hoorde. Met een ruk draaide hij zijn hoofd in de richting van het geluid. 'Wie is daar?' siste hij en keek boos, maar angstig tegelijk om zich heen tot hij een kitten zag staan, het dier had een zwarte kleur en geel-ambere ogen. Even stond de kater perplex en daarna wierp hij een blik op het konijn. Even bleef hij een tijdje van het konijn naar de kitten kijken en zijn honger was al snel over. Beiden waren immers jong, hadden een korte zwarte vacht en hadden geel-ambere ogen. Moest die kitten nou echt zijn eetlust bederven? Zijn haas zag er plots niet meer zo lekker uit. 'Waarom ben jij hier?' vroeg hij en glimlachte licht.

[& Ewyn]