Can you see into my eyes~?

Haar ogen sloegen op de grond neer toen ze dacht aan wat ze had gedaan. Het leven van een apprentice verbitterd. Finestpaw .. Hoe kon ze ooit bekend maken dat ze .. Niets meer voor hem voelde? Het was gewoon veranderd, haar ziel. Haar pad was gesplitst, en haar richting was onbekend. Een onhoorbare zucht rolde over haar lippen toen ze naar de horizon staarde. Ondertussen zonk de zon al in de landschappen ver weg. Alsof een gapende berg 'm inslokte. Ziva stond op en schudde haar vacht door een. Haar poten begon op de grond te slaan. Genoeg genikst, tijd voor wat actie. Haar passen werden sneller en sneller tot dat ze oversloeg in rennen. Af en toe werd de gitzwarte Bloodclan kattin afgeleid door de wind die haar vacht streelde, maar het duurde niet lang of ze vond haar bijzijn weer terug. na een lange tijd gehold te hebben begon ze wat te vertragen. En uiteindelijk haar overgang tot stap kwam. Hijgend keek ze rondom haar heen en zag waar ze uit gekomen was. Volgens de geur was ze dichtbij het Windclan territorium, maar hetgene wat ze niet wist was dat ze er eigenlijk duidelijk in stond!

-Open-

»People keep fighting about the same thing until it breaks them apart.

Zijn blauwe ogen tuurden naar hoe de zon opkwam. Terwijl de wind rustig met zijn wit met grijs gestreepte pels speelde. Naast hem lagen enkele kruiden, netjes opgevouwen in een pakket. Zoals hij het had geleerd van zijn mentor Angelvoice. Ze leerde hem veel, zoveel dat hij nu echt een goede medicine cat apprentice kon zijn en andere katten kon behandelen wanneer ze hem nodig hadden. Hij had genoeg van Angelvoice geleerd, maar wist zelf ook wel dat dit nog niet alles was en dat het altijd nog meer kon worden. Hij tuurde in de verte, zonder zijn ogen af te wenden van de prachtige, rode bol die boven de horizon uitkwam. De donkere lucht werd rozig en werd steeds lichter. Tot het op een gegeven moment een echte ochtendkleur had bereikt. Hij geeuwde kort en sloot zijn ogen voor enkele seconden. Het werd tijd dat hij weer opstond en terug ging naar het kamp. Daar zou hij tenminste nuttig kunnen zijn en zijn clanleden helpen waar ze hem nodig hadden. Hij bekeek zijn stapeltje kruiden even en ontdekte dat hij daadwerkelijk iets was vergeten; Dock leaves. Hij snoof diep en stond op waarna hij vervolgens zijn bundeltje kruiden oppakte en langzaam verder liep. Hij moest nu dus opzoek gaan naar die Dock leaves, waar kon hij ze ook alweer vinden volgens Angelvoice? Ze lagen ergens aan de rand van het territorium, niet al te dicht bij de rand, maar ook niet al te ver weg. Daarom besloot hij dus om gewoon wat door te lopen dan zou hij er zo wel tegenaan lopen. Met zijn ogen op het gebied gericht zocht hij naar de Dock leaves, totdat een geheel andere geur tot hem doordrong; Bloodclan. Zijn pupillen werden kort groot, maar gingen al snel weer terug naar hun normale stand. Hij was toch niet bang voor een mede kat? Hij stapte op de geur af, zijn bungel kruiden nog steeds in zijn bek hangend. Hij moest oppassen, op zijn hoede blijven, maar niet bang zijn voor de kater of poes. Hij zou geen angst mogen tonen, ook al had hij die angst eigenlijk niet voor de Bloodclan katten. Zo eng waren ze namelijk niet, ook al had hij lichtelijk een hekel gevoel tegenover ze. Aangezien hun leider Hollystar had aangevallen en haar flink had verzwakt. Toen hij een zwarte poes met rode ogen zag bleef hij stil staan, zodat ze hem kon zien en niet zou denken dat hij haar aanviel. ‘Wat doe je hier?’ Vroeg hij. Niet op een achterdochtige manier, maar gewoon als een normale vraagzin. Nee, natuurlijk was hij er niet blij mee dat een buitenstaander in hun territorium rondliep. Maar alles had een rede, niet? En die rede wou hij graag te weten komen, daarna kon hij haar wel wegsturen. Misschien zou ze dan wel naar hem luisteren, en respect voor hem hebben.

It feels like everyone else is moving on with their lives
while I am stuck here in this hole that I can't climb out of.

Een licht gekleurde kater die bijna een totaal witte vacht had, kwam opdagen. Minachtend snoof ze toen hij haar beveelde weg te gaan, en hun territorium te verlaten. Een wenkbrauw van Ziva schoof naar boven toen ze de toon van zijn stem nog eens herhaalde in haar hoofd. `En wie ben jij om mij dat te bevelen?´ Mauwde ze droogjes terug. Hij zag er echter ook niet ouder uit dan slechts 7 maanden. Misschien kwam daar zijn roekeloosheid vandaan? Iedere apprentice wist wel dat een Bloodclan kat/tin geen pretje was om mee te dollen. En dan al zeker niet te bevelen. Tja, ooit zal hij wel groot worden en de wereld door veel wijzere ogen bekijken? Een schrille lach in haar hoofd daagde op. Niet om hem, maar om haarzelf. Wat dacht ze wel niet. Ze richtte haar blik weer op de kater, en staarde hem strak aan. Werd ze nou gek of leek 't echt dat hij wist waar 'ie mee bezig was? Raar maar waar had ze nog niet echt enig angst spoor opgevangen van hem. Zuchtend stond ze recht en stapte dichter naar hem toe. `Vertel me eerst eens je naam, en je rang. Apprentice? Of nog een kit..´ Fluisterde ze rustig met een krakende ondertoon in haar stem. Haar zwarte oren iets naar achter gevouwen ging ze voor hem zitten. Op een on-respectvolle afstand. Als hij echt zo slim was als hij nu acteerde dan moest hij wel weten waarmee ze bezig was. Niet dat het d'r wat uitmaakte of zo. Ze schudde haar hoofd een beetje en legde haar staart naast haar poten, alles strak tegen de grond behalve haar staart punt. `Nog wat te zeggen, jongeheer?´

»People keep fighting about the same thing until it breaks them apart.

Oakclaw had al een flinke hoop prooi. Net toen ze terug wou naar het kamp rook ze Dapplepaw en bloodclan. Ze zette haar haren op. Misschien is Dapplepaw wel in gevaar, maar hij is een slimme en wijze kat dus hij zal wel weten waarmee hij te doen heeft. Met een hoge rug trippelde ze naar de geur. Ze zag een zwarte kat met bloedrode ogen zitten. Ze zij iets tegen Dapplepaw. "Wat doe jij op ons territorium?", zei Oakclaw schrill. Ze had geen zin in een gevecht maar ze moet haar territorium verdedigen. Ze zag uit haar ooghoeken Dapplepaw zitten. Hij was kalm dus nam ze zich voor om dat ook te doen. Met haar oren plat en haar haren rechtoverijnd ging ze naast Dapplepaw zitten. Ze krulde haar staar netjes om haar poten. Ze wierp de bloodclan poes en blik vol pure haat toe.