When the sun falls asleep... || & Diego ||

Sloom en moe loopt het poesje richting de hoogstenen, ze had al een tijdje niet meer geslapen en Zen was zwaar. Het was dan ook een grote beer voor zo'n klein kittentje als zij, maar het deerde haar niet. Zen was haar hero en neimand kon daar tussen komen. Tenminste... Nu nog niet. Rustig keek ze naar de zon die op haar vacht brandde en de tocht enkel nog zwaarder maakte. Maar toch, toch wist ze uiteindelijk de hoogstenen te bereiken zonder in slaap te vallen. De zon stond al hoog aan de hemel en de temperatuur was met het uur gestegen. Enkel een zachte wind maakte dat het nog een beetje te doen was. Swift keek omhoog, het zou een hele beklimming worden en waarom ze dit deed wist ze niet, maar ze moest erheen. Het lot wou dat ze daarheen ging, dus dat zou ze dan maar doen. Zo koppig was ze niet en het lot kon je niet veranderen, tenminste, zolang het lot maar van haar beertje afbleef was ze tevreden. Doodmoe klom ze van de ene steen naar de andere en kwam zo langzaam aan steeds hoger. Na een lange reis kwam ze eindelijk bij de grot en plofte tegen de rotswand neer, waarna ze Zen tegen zich aantrok en in slaap viel. Het was een vrij droomloze nacht, met enkel zwart voor haar ogen, maar hier en daar zaten soms een paar witte stippen. Voor de rest was er in haar slaap weinig te zien.

Toen ze wakker werd keek ze licht verdwaasd om zich heen, waar was ze nu weer? Oh ja, Hoogstenen. Maar waar was Zen? Snel stond ze op en haar ogen schoten van links naar rechts. Maar gelukkig, nog geen 5 centimeter van haar vandaan lag de bruine beer met het rode strikje al. Snel pakte ze het beertje en keek even naar de zon om te kijken hoe veel tijd ze nog had tot het donker werd. Ze moest even zoeken naar de grote vuurbal, maar uiteindelijk zag ze hem. Al half achter de horizon verdwenen. Tja, de zon had soms ook slaap nodig zullen we maar zeggen. Een vage glimlach stond op haar gezicht terwijl ze ernaar keek. Maar deze verdween al snel toen ze plots een zacht geluid hoorde. Ze slaakte een korte maar hoge gil en sprong even in de lucht. Ze zat daarnet zo in dromenland door die zon, dat dit een complete verrassing voor haar was. Wel had ze Zen nu losgelaten en toen ze weer met haar 4 poten op de grond stond pakte ze hem stevig vast, 'Wie is daar!' riep ze en keek van links naar rechts.

- Only Diego C: -