Lost.

Onderwerp: Lost. do 21 okt 2010 - 14:18

Doorweekt kwam een zes weken oude kitten de kant op gekropen. Een zacht, zwak gemiauw kwam uit haar keel zetten. Haar haartjes zaten aan haar lichaam geplakt en met elke stap die ze nam zakte ze bijna door haar poten heen. Haar ouders waren weg, overleden. Haar oortjes lagen plat op haar hoofd van angst en verdrietig. En trillend van de kou wankelde ze verder. Haar blauwe oogjes kneep ze dicht toen de zon tevoorschijn kwam. Het had net hard geregend maar de regen wolken trokken nu weg. De kitten liep verder naar de Zonnerotsen en klom hier met veel moeite op. Met haar nageltjes probeerde ze grip te krijgen wat na een paar keer proberen lukte. Ze liep naar een plekje in de zon en rolde zich hier op. Haar korte staartje legde ze om haar lichaam heen en haar kop verstopte ze in haar doorweekte vacht. Proberend wat warmte te krijgen.

Onderwerp: Re: Lost. do 21 okt 2010 - 16:16

Wolfclaw liep trots door het ThunderClan territory. Ze was nu bijna een week een echte Warrior! Het was al Valblad, maar het weer vandaag was redelijk zonnig. Tevreden liep ze door de vallende blaadjes heen. Oneens zag ze een grote hoop blaadjes liggen. Wolfclaw zette zich af, en sprong ruw door de blaadjes heen. Speels probeerde ze de opwaaiende blaadjes te vangen met haar klauwen. Ze was dan wel Warrior, maar het plezier van een Apprentice had ze nog. Een heerlijke herfstwind guurde door haar vacht heen. Wolfclaw genoot daarvan, en stak haar kop de lucht in. Even bleef ze stilstaan. Hoorde ze daar iets? Vanuit haar ooghoeken zag ze een vink tussen de bladeren. Wolfclaw sloop sierlijk op de vogel af. Ze zette zich af, en sprong met een boog op het vogeltje, die ze in een keer kilde. Wolfclaw begroef de vink voorzichtig, en liep verder. Daar zag ze de zonnerotsen. Wolfclaw glimlachte even. Met zo'n mooie dag kon ze het toch niet laten, om er even te gaan liggen. Ze rende er blij opaf, en zag daar een cypers gestreepte kitten liggen. Wolfclaw schrok zich helemaal te pletter. Ze rende naar de kitten toe, die er beroerd slecht uitzag. Er kwam een scheut moederinstinct naar boven, en Wolfclaw begon het kittentje helemaal warm te likken. Ze ging er naast liggen. Het beestje was helemaal doorweekt. Bescherment lag Wolfclaw erom heen. Ze gaf de kitten weer een lik, en keek bezorgd naar haar.

Onderwerp: Re: Lost. do 21 okt 2010 - 18:57

Ondanks het zonnetje dat op haar vacht scheen trilde de kitten nog steeds van de kou. Nog steeds was haar vacht doorweekt en ijskoud. De minuten verstreken overdraagbaar langzaam en na ongeveer een half uur kwam er een hongerig gevoel in haar maag op. Ze spitste haar oren toen ze iets verder op iets hoorde lopen. Het was misschien wel gevaar voor haar, maar ze was te zwak om er op te reageren. Ze was te vermoeid om op te staan en met haar laatste krachten weg te lopen. Het dier naderde en al snel rook ze de geur van een andere kat. Een schor gemiauw kwam uit haar keeltje zetten toen de kat haar begon droog te liggen en naast haar kwam liggen. Een fijne warmte omringde haar dunne, zwakke lichaam. Het maakte haar niet zoveel uit wie het was, als ze maar warm was. Ze opende haar blauwe ogen eventjes en keek naar de langharige, zwart bruine kat. Hierna sloot ze haar ogen weer en kroop nog iets dichter tegen haar warmte aan.

Onderwerp: Re: Lost. do 21 okt 2010 - 19:31

Terwijl Wolfclaw nog steeds om de uitvermoeide kitten lag, gaf ze een zucht. Ze keek even liefdevol naar het jonge poesje dat onder haar lag. Wolfclaw was nou eenmaal niet haar moeder, maar met dit poesje voelde ze zich heel blij. Nog een keer keek ze met een vriendelijke blik naar 'haar kitten'. Ze gaf het diertje een lik. Een schor gemiauw kwam uit haar keeltje. Wolfclaw keek op. Ze leefde dus nog! Blij snorde ze. De kitten was blijkbaar al gezoogd. Tevreden gaf ze nog een paar likken extra. Ineens deed de kitten haar oogjes open, en staarde verbaast naar Wolfclaw. Haar helder blauwe oogjes straalde wat dankbaarheid uit. Met een kleine zucht ging het poesje weer liggen. Liefdevol keek Wolfclaw naar de kitten. Toen het beestje was opgewarmd, stond Wolfclaw op, en rende zo snel als ze kon terug naar de vink, die zo in een paar seconden had opgegraven. Met de vink in haar bek sprintte ze terug. De kitten lag er nog, maar trilde weer van de kou. Vlug sloot Wolfclaw haar dikke vacht weer om de kitten heen. Wolfclaw legde de vink neer, en begon de veren eruit te scheuren. Er kwam een stukje vlees open. Wolfclaw gaf een zacht duwtje met haar neus tegen het magere poesje. 'Eet maar kleintje,' Fluisterde Wolfclaw geruststellend.