Where's the peace?

Onderwerp: Where's the peace? di 6 nov 2012 - 19:25

Met slenter passen stapte ze uit het kamp en bestudeerde even de struiken die naast de uitgang stonden gedrapeerd. Zoveel dood, alsof het je achtervolgde. Ze vroeg zich eigenlijk af hoe het moest zijn om te sterven. Gebeurd het snel of traag, voelde je veel pijn of verdwijnt alles gewoon zoals een vage illusie. Zuchtend keek ze omhoog naar de donkere hemel en dacht even teug aan de jacht samen met de kater. Het hele moment herhaalde keer op keer in haar hoofd. Ze schudde licht haar hoofd en probeerde haar tranen in bedwang te houden. Al mocht ze haar gevoelens uiten tegenover andere, ze moest sterk zijn. Ze was niet zo'n poes die voor elke tragedie eeuwen bleef rouwen. Het was gebeurd, en hoe spijtig het allemaal ook mocht zijn, je kon de tijd niet terugdraaien. Alles gebeurde wel met zijn redenen, dus was Inkmask waarschijnlijk niet voor niets vertrokken. De calico Warrior zwiepte even met haar staart van links naar rechts en besloot maar dat het slimmer zou zijn om dicht in de buurt van het kamp te blijven. Als de kater door de twolegs gruwelijk om het leven was gekomen, dan was de kans té groot dat die er nog waren. Nu dat de Clan weer al een dood moest laten weken, zou ze hen niet nog meer verdriet toewensen..

Open ~

Onderwerp: Re: Where's the peace? ma 12 nov 2012 - 19:20

Het kamp was onrustig. De dood van Inkmask had haar doen rillen. De poes was niet super close geweest met de kater maar toch. Het was familie, een lid van de clan. Het ergste was nog dat het niet eens een gelijke strijd was kat tegen kat. Nu de tweebenen rond het gebied doolde wilde Softbreath niets liever dan de bloeddorstige wezens te vermijden. Helaas, ze was een Warrior en ze had haar taken. Niemand wilde immers deze tweebenen tegenkomen, maar ze konden hun grenzen niet onbewaakt laten. Juist niet nu er zulke gevaarlijke wezens waren. Wat als ze dichterbij het kamp kwamen? De kittens en de Apprentices zouden in gevaar komen.
Softbreath wist überhaupt niet wat ze gedaan zou hebben als ze een tweebeen zou tegenkomen. Ze was een Warrior maar Inkmask was een Deputy. Hoe kon je tegen een tweebeen op die groter maar ook gemeen speelde. Ze hadden geen klauwen of scherpe tanden waarmee ze je bevochten. Hun poten op zichzelf waren al een wapen of anders hadden ze wel iets in hun poten of zo'n stinkende hond. Alsnog, diezelfde ochtend was de poes naar de grenzen gegaan om haar routine te lopen. Iemand moest het doen, ze moesten door.

De witte poes knikte in haarzelf. Ja, ze mocht niet bang zijn voor de tweebeners. Sterk zijn en zorgen dat zulke dingen nooit meer zouden gebeuren. Diep snoof ze de herfstgeuren in zich op. De aardse aroma leek haar enig te kalmeren, er zat een kattenmix in. Haar witte oren kwamen wat omhoog. Ze herkende de geur, al kende ze de poes niet persoonlijk. 'Spottedleaf?'

Onderwerp: Re: Where's the peace? ma 12 nov 2012 - 20:55

Ze porde haar neus voor enkele seconde in de lucht en rook de geur van een andere kat, een mede-Windclanner uiteraard. Met haar oren nieuwsgierig naar voren gevouwen ving ze het gestalte van Softbreath op en begroette de witte poes door haar staart even te laten krullen. 'Softbreath.' Sprak ze koel, koeler dan verwacht. De dood van de Deputy voelde niet aan als een donderslag, het was gewoon even moeilijk. Een lastige tijd, zoals voor ieder ander. De calico kattin slikte even haar krop door en maakte haar lippen nat klaar om een gesprek aan te gaan. 'Waars zou Inkmask nu één van die sterren zijn.' Sprak ze en haar staart punt wees even naar de donkere hemel gevuld met tal van kleine lichtjes. Het moment zelf, toen ze de vanille kleurige vacht van Inkmask zag wilde ze het gewoon niet geloven. Ze vertrouwde haar eigen zicht gewoonweg niet. Hij was slechts een hoopje vacht met een straaltje bloed geworden. De twolegs waren altijd al gruwelijke monsters geweest, en Spottedleaf wist dat die tot veel in staat waren. Maar wat kwamen in hemelsnaam die tweebeners hier doen? Niks in het Winclan gebied kon hen bevredigen. Een uitdrukkingsloze blik vulde haar groene ogen die dof stonden. Ze kon het niet echt plaatsen, alles leek gewoon slechts een nare nachtmerrie, en dat ze zodra weer in de realiteit zou ontwaken. Maar hoe hard de gevlekte kattin dat ook mocht hopen, het was niet de waarheid. Zuchtend gleed haar groene blik naar de grond en tuurde ze een poos naar haar voeten, niet wetend wat te zeggen. Spottedleaf kon nu iemand gebruiken die haar wist te troosten. Echter voelde ze geen woeste verdriet voor de kater. Ze kende 'm amper, slechts die ene jacht samen met hem. De Warrior probeerde haar te vermannen en tilde haar kop een klein beetje op zodat ze de witte poes voor haar recht kon aankijken.

Onderwerp: Re: Where's the peace?