Finaly.

Onderwerp: Finaly. za 17 nov 2012 - 11:18

Sam loopt door het woud en haalt diep adem. Het leven van een rogue voelt zo goed! Blij springt hij heen en weer. Wacht, hij moest zijn kracht oefeningen weer eens oefenen. Hij rende kei hard weg en nam toen een grote sprong, waardoor hij op een boom tak terecht kwam. Wat zou hij eens aanvallen? Een boom? Een prooi diertje? Toen viel zijn oog op iets dat beneden rond scharrelde. Een vos! Hij wachte tot het beest dichterbij kwam en zag dat het nog redelijk jong was. Hij spande zijn spieren en sprong op de nietsvermoedende vos, die opeens een gil gaf. Hij krabde de vos een flink in zijn zij en gaf een knal tegen zijn snuit. Vervolgens beet hij zo hard hij kon in zijn staart en rende de vos piepend weg. Hij hinkte ook nog een beetje. Tevreden liep Sam weg.Nooit zou iemand sterker dan hem zijn! Toon opeens voelde hij zich bekeken en was blij dat hij daarnet vecht oefeningen had gedaan. Hij gromde diep toen hij kattengeur rook.

I'll be nice to you if you be nice niceto me.

Onderwerp: Re: Finaly. za 17 nov 2012 - 11:27

Met grote ogen keek Sasha hoe de grote kater de vos aan viel. Hij had echt durf! Toen de vos weg rende haalde ze opgelucht adem. Eerst was de vos achter haar aan geweest, maar toen had ze hem afgeschudt. Toen opeens zag ze dat de kat begon te grommen. Hij keek in haar richting. Ze kromp ineen en trilde een beetje. Ze besloot dat ze beter naar hem toe kon gaan. 'Ehm, hallo? Ik ben Sasha.' Ze trilde op haar benen. 'Wil je me alsjeblieft niks doen? Ik heb geen kwaad in de zin, en ik zag wat je daarnet met de vos deed. Hij zat achter mij aan en ik had ook nog eens honger maar die vos blijkbaar ook...' Ze keek hem zenuwachtig aan en kneede de grond met haar klauwen. 'Wil je me alsjeblieft niks doen, ik ben zo moe...' Ze voelde hoe de krachten uit aar vloeide terwijl ze het zei en storte opeens in elkaar, overmand door vermoeidheid.

Don't be scared for the future. We survive to live in the future, we meet are enemies there. We learn how to use our courage, and get to know are limits. If you are scared for the future, how come that you stil want to survive? How come that your still alive right now?

Onderwerp: Re: Finaly. ma 19 nov 2012 - 15:51

Geschrokken rook Sam aan de in elkaar gestorte kitten. Hij pakte haar bij haar nekvel en begon haar mee te slepen naar zijn oude verlaten dassen burcht. Toen hij er eenmaal was legde hij haar voorzichtig op een bedje van mos neer en begon haar te likken. Toen stond hij weer helemaal recht op en besloot wat te gaan jagen. Hij probeerde tevergeefs nog wat takken en bladeren voor de ingang te slepen, zodat er geen vossen of dassen kwamen. Toen liep hij het bos in op zoek naar prooi.

Sam boog door zijn achterpoten en probeerde zich zo geluidloos mogelijk klaar te maken voor de sprong. Voor hem zat een heerlijke ekster een regenworm uit de grond te rukken. Hij nam diep adem en sprong. Met een klap lande hij op een lege grond. Woest begon hij het overige gras dat er nog was uit de grond te trekken. Hij prikte zijn oren toen hij opeens gekraak hoorde. Een muis! Toh nog wat geluk vandaag... Hij zakte in de sluiphouding en kroop op het beestje af. Niets vermoedend zat die op een nootje te knabbelen. Hij schoot voorruit, de muis probeerde nog weg te komen maar het was al te laat. Hij gaf de muis een klap met zijn poot en zag hoe die in shock stil bleef liggen. Snel gaf hij een doodbijt voordat hij weer bij bewustzijn kwam. Opeens zag hij hoe kelin het muisje was. Het was simpelweg niet genoeg om een uitgehongerde kitten mee te voeren. Gefrustreerd begraafde hij het magere mormel en liep weer verder, op zoek naar prooi.

I'll be nice to you if you be nice niceto me.

Onderwerp: Re: Finaly. ma 19 nov 2012 - 16:11

Sasha voelde hoe ze aan haar nekvel omhoog werd getrokken. Zijn tanden zijn zo scherp! Hoe kan dat? Ze wiegde langzaam met hem mee. Ze deed haar ogen dicht en viel weer in slaap.

'Alle katten zeiden dat ik bij jou uit de buurt moest blijven. Waarom?' Een mooie zwarte kat liep op een oude rogue af. 'Waarom?' Herhaalde ze haar vraag weer. De oude rogue was al net zo zwart als haar zelf. 'Omdat ze denken dat ik gek ben.' Ze hijgde snel en bezorgd voelde de zwarte kat aan haar temparatuur. De grijze kater naast hun mompelde iets. 'Wat is er?' Vroeg de mooie poes? 'Ze leeft niet lang meer, ze gaat sterven.' Verdrietig liet hij zijn hoofd zakken. 'Ik moet je wat vertellen,' zei de oude poes krakend. 'Ik, ik was lang geleden een-'

Sasha schrok wakker en keek naar buiten, ze had wat gehoord. Ze liep bibberend het hol uit en stak haar neus naar buiten. Ze rook eekhoorn, die had waarschijnlijk op een takje gestaan. Ze zuchtte en liep het hol weer. Ze draaide een paar keer in het rond en ging liggen. Ze dacht na over haar vreemde droom. Wie was die poes. En die jonge katten, zijn dat mijn ouders? Toen ze jonger waren waarschijnlijk. Ze kneep haar ogen dicht en probeerde verder te slapen. Maar de wind suisde in haar oren en blies haar haar de verkeerde kant op. Geirritteerd ging ze rechtop zitten en likte haar vacht weer op de juiste plaats. 'Juist anders word je ziek,' zei de oude poes. 'Leer het aan je kittens, ze zullen het nodig hebben. Hou ze warm, anders sterven ze.' De jonge poes keek haar met grote ogen aan. 'Sterven ze zo snel van de kou dan?' Een kleine kitten rende en botste tegen de oude poes aan. 'Kom mee doen! Dit is leuk.' Toen geen van haar zusjes reageerden keek ze teleurgesteld naar de oude poes. 'Waarom zijn ze zo lui?' De oude poes keek haar met een bezorgde blik aan en streek met haar staart lanks haar zij. 'Je broertjes zijn ziek en je zusjes willen hun poten niet vies hebben. Maar geen zorgen op een dag zal er iemand met je willen spelen, Sasha.' Ze keerde zich naar de jonge poes. 'Al mijn broertjes en zusjes zijn dood gegaan door de kou, dus ja, zo snel sterven ze.'

Sasha schrikt op. Zomaar een herrinnering, uit het niets. De jonge poes was écht haar moeder! En die oude poes misschien haar oma? Ze schudde haar hoofd verward. En liet har blik over het hol scannen. Mos, gras en in een hoekje een stapeltje kruiden en wat stinkende prooi. Wat een rommel. Ze stond op en besloot dat ze het ging opruimen.

Don't be scared for the future. We survive to live in the future, we meet are enemies there. We learn how to use our courage, and get to know are limits. If you are scared for the future, how come that you stil want to survive? How come that your still alive right now?

Onderwerp: Re: Finaly. di 1 jan 2013 - 18:22

Sam keek gapend om hem heen. Misschien kon hij een vos vangen als prooi... Nee, als hij dat zou doen, ging de kleine kitten helemaal doordraaien. Misschien een uil, of gewoon op zoek naar konijnen. Hij besloot het laatste te kiezen en liep naar het randje van zijn territorium. Hij grauwde toen de stank van een andere rogue zijn neus binnen drong. Zijn klauwen schraapte de ijzige grond onder hem kapot. Een hapje rogue zou er zeker ook wel in kunnen... Toen opeens besefte hij dat hij niet zijn grenzen aan het verdedigen was, maar ging jagen. Hij liep snel verder, toen hij opeens een vet konijn zag lopen. Hij zag hoe het konijn een lichte vacht had, en lange haren. Dit konijn komt zeker van de tweebenen... Oh, wat haat ik ze! Hij rende op het konijn af en voordat het konijn het doorhad, was het dood. Als hij een moord pleegde, deed hij het zo snel als het kon. Langzaam liep hij terug naar de plek waar hij zijn eerste prooi had begraven, groef die op, en gign op weg naar zijn hol.

I'll be nice to you if you be nice niceto me.

Onderwerp: Re: Finaly. za 5 jan 2013 - 14:36

Ze wist niet waarom, maar haar poten leken blij te zijn om het hol schoon te maken. Ze haalde eerst alles wat scherp was uit het mos, en legde het daarna netjes in een hoek, op een stapeltje. Daarna pakte ze de stinkende prooi, en sleurde die met opgetrokken neus uit het hol. Ze legde het een eindje verderop neer en begroef het in de grond, wat moeizaam ging en langzaam duurde, omdat de grond totaal bevroren was. Daarna liep ze terug naar het hol en ging even op haar nest liggen. Ze begon haar klauwen schoon te maken, omdat er een hoop mos en aarde in zat. Ook zat er een beetje vacht in van de prooi. Ze merkte op dat haar klauwen bot waren, van het lange lopen afgelopen tijd. Ze liet haar blik weer scannen over het hol. Ze stond op en liep naar een hoopje gras. Ze nam het mee naar buiten en gooide het ergens neer. Ze schrok op, toen er zacht iets op haar viel. Ze draaide zich met een kreet om, maar zag toen dat het een groot blad was. Beschaamd pakte ze het van de grond en bedacht dat het wel handig was om de kruiden mee in te bewaren. Ze liep weer terug in het hol en pakte een stapeltje het er zelfde uitziende kruiden en legde die op het blad. Ze liet haar blik over de muren glijden, op zoek naar een scheur of een gat waar ze de kruiden in kon bewaren. Die vond ze niet, dus legde ze het maar in een hoekje neer. Ze besloot nog wat bladeren te pakken, en liep naar buiten toe. Na een tijdje had ze veel het er zelfde uitziende bladeren gevonden en bracht ze naar binnen. Ze legde de kruiden erop en deed ze allemaal in het hoekje. Ze liep naar het mos toe, en haalde het oude mos eruit. Dat gooide ze ook ergens buiten neer. Ze liep onmiddellijk weer naar buiten toe, en probeerde wat nieuw mos te vinden, dat niet nat was. Ze vond ergens een hele hoop, en bracht dat in het hol. Tevreden keek ze rond. Als ik bij iemand anders moet verblijven, laat het dan tenminste een mooi, schoon en fris hol zijn. Niet alleen om naar te kijken, maar ook omdat je anders onvoorstelbaar snel ziek wordt.

Don't be scared for the future. We survive to live in the future, we meet are enemies there. We learn how to use our courage, and get to know are limits. If you are scared for the future, how come that you stil want to survive? How come that your still alive right now?

Onderwerp: Re: Finaly. za 9 feb 2013 - 11:11

Langzaam liep hij zijn hol in. Hij liet zijn ogen even aan het duister wennen, en keek toen verbaasd om zich heen. Alles was spic en span! Niets rook raar en niets zag er uit alsof het aan het rotten was. Zorgvuldig scande hij het hol, en legde het prooi op een plekje dat er geschikt uitzag. Toen pas vroeg hij zich af hoe zijn hol zo was gekomen. Hij draaide zich om en staarde recht in een paar gele ogen. Hij rende op haar af en drukt zijn snuit in zijn flank. 'Sasha! Wat lief! Ik ben je zo dankbaar!' Hij wees met zijn poot zo'n beetje naar het hele hol. 'Alles is netjes en opgeruimd. Waar heb ik dit aan te danken? Jij mag hier voorlopig blijven hoor!' Hij rende opgewonden naar de gevangen prooi en schoof het konijn naar haar toe. 'Eet zoveel als je op kan! Je verdient het, hoor! Ik vang wel weer nieuwe prooi.' Zelf pakte hij het magere muisje, en slokte het in één keer op. Hij was zo blij, dat hij helemaal hyper werd. 'Moet ik je misschien vecht training geven? Als dank...' Hij inspecteerde de ruimte en zei hard op wat hij zag: 'Het mos is fris en veilig, alle medicijnen zitten netjes opgeborgen. Zelfs die gore prooi is weg! Ik had hier zeker een dag over gedaan, en was dan nog niet klaar!' Weer liep hij naar haar toe en drukte zijn snuit in haar vacht.

I'll be nice to you if you be nice niceto me.

Onderwerp: Re: Finaly. wo 8 mei 2013 - 20:18

Ze voelde zich gevleid door zijn dank, en ze kreeg een prettig gevoel in haar buik toen ze hem zo blij zag. Ze had het in een opwelling gedaan, het was een gevolg van onzekerheid en verveling die haar de hut schoon lieten maken. Ze had geen moment aan hem gedacht, alleen aan haar eigen hachje. Opeens was ze trots. Betekende het niet dat het alleen on je zelf ging, als rogue? Dat je andere wantrouwde? Ze histe: "Ach stel je niet zo aan, ik verveelde me, dat is alles." Ze griste het konijn weg maar liet het weer geschrokken los. "Denk je dat ik me hiermee inlaat? Waar ben jij in StarClans naam heen geweest om dit konijn te halen?" Ze pakte het muisje en snuffelde er voorzichtig aan. Deze kwam niet van de tweebeen plaats, maar toch… Ze keek hem wantrouwig aan en trok haar lip omhoog terwijl ze vroeg of ze nog antwoord kreeg.

Don't be scared for the future. We survive to live in the future, we meet are enemies there. We learn how to use our courage, and get to know are limits. If you are scared for the future, how come that you stil want to survive? How come that your still alive right now?