Oh, please... Not again! [Inkmask]

_{Het was een prachtige dag voor de windclan katten. De zon stond hoog aan de hemel en er was geen wolkje te bespeuren aan de helderblauwe hemel. Een warme bries waaide over de Hoge vlaktes. Daisysong genoot er van, de wind blies door haar lange pels die nu dunner was omdat het groenblad was. Het groene gras kriebelde onder haar pootkussentjes, en voelde droog en warm aan. Ze trippelde snel achter een grote kater aan, en probeerde de afstand tussen hen in kleiner te maken. Ze was achterop geraakt door zijn grote passen, en ze vond het alles behalve leuk dat hij zo stevig door stapte. "Wacht. nou. eens!" Schreeuwde ze knorrig. Ze keek met haar heldergroene ogen naar wat hij deed. Daisy gaf het op. Ze had geen zin meer om te lopen, ookal waren ze op patrouille. De kater liep op een normaal tempo, maar alles was zo veel sneller als Daisy geen zin had om te lopen of gewoon moe was. Ze liet zich door haar poten zakken en ging op de grond liggen. "Ik kap ermee," Snauwde ze en dacht wel dat de deputy haar hoorde. Inkmask en zij kwamen nooit goed overeen. Daisy dit, Daisy dat. Ze moest allemaal dingen doen sinds dat hij door Hollystar als deputy gekozen was. Ze haatte het. En zo ging het al vanaf ze apprentices waren. Ze had hem een keer iets gezegd, en toen deed hij zo anders. De lapjeskat wendde haar blik af. "je kan de boom in." Haar ogen stonden woedend en ze liet haar kop op haar poten liggen. Ze kon op het moment heus wel andere dingen doen dan zijn bevelen op volgen, wat zou haar stoppen? De zon scheen warm op haar vacht. Daisy wou haar ogen bijna gaan sluiten, maar de aanwezigheid van de seal point kater hield haar tegen. Ze keek naar de grasvlakten terwijl ze koppig wachtte tot hij zou stoppen met lopen.}

Oh, please... Not again! [Inkmask] 2ex2fqf

So tell me what to tell you when the world wont listen
The start to the finish, come on and let me hear it
Go on, go ahead and tell your story

Oh, please... Not again! [Inkmask] Inkmaskheader

Met lichte, veerkrachtige passen stapte Inkmask tussen het hoge gras door, zijn passen gracieus als een danser. Zijn heldere blauwe ogen stonden strak naar voren gericht, de kater waagde het niet om om te kijken. De warmte regende neer op zijn pels en warmde deze op tot een prettige temperatuur. Het zou een schitterende dag kunnen zijn, een dag waar iedereen zich geweldig zou kunnen voelen. Inkmask ademde eventjes diep in en zocht naar de geur van lavendel en heide. Maar zijn concentratie werd gebroken door een zeurderig stemmetje. "Wacht. Nou. Eens!" Schreeuwde een stem op een knorrige toon. Inkmask rolde met zijn ogen en draaide zich half om. "Ik wacht, nou goed?" Beledigingen liet de kater achterwege, daar was hij voor zijn gevoel al overheen gegroeid. Maar als Daisysong zou zinken tot dat niveau, zou hij maar wat graag het vuil gaan spelen. Maar toen Daisysong geen aanstalde maken om die vetrollen in beweging te brengen, besloot hij maar door te lopen. "Ik kap ermee," Snauwde de poes achter zijn rug in. Drup... Drup.... Drup... "Je kan de boom in." Drup! Ja, dat was de druppel. De Seal point kater draaide zich om, zijn pels rees overeind. "Breng dat luie lichaam van je eens in beweging en misschien raak je dat overtollig vet eens kwijt," Snauwde de kater terug. "Je bent zo lui en egoïstisch dat je stinkt, de clan vertrouwd erop dat we de grenzen veilig houden en ik ga dat doen ook." Hij draaide zich weer om met een donkere blik in zijn ogen, zijn humeur verknald. "Met of zonder jou." En met die woorden liep de kater weer simpeltjes door.

Oh, please... Not again! [Inkmask] WRkI2oO

_{“Ik wacht, nou goed?” Bromde de elegante kater van op zijn plek, ver voor haar uit. “Breng dat luie lichaam van je eens in beweging en misschien raak je dat overtollig vet eens kwijt. Je bent zo lui en egoïstisch dat je stinkt, de clan vertrouwd erop dat we de grenzen veilig houden en ik ga dat doen ook. Met of zonder jou.” Snauwde hij tegen de lapjespoes. Haar heldergroene ogen vergrootten zich, en woede vlamde in de twee kijkertjes op. Ze trippelde de afstand tussen hen over, niet omdat ze zijn bevelen zou op volgen maar omdat ze het hem gewoon niet gunde om met die woorden het gesprek zo nors te beëindigen. “Vergeet niet dat dat overtollige vet jou kan pletten, als je niet uitkijkt, jij.. jij..” Ze kwam door de oplaaiende woede even niet meer uit haar woorden. Ze zweeg maar en trippelde met hoog opgeheven staart expres voor hem uit. “Denk maar niet dat je mij beveeltjes kan uit delen, meneertje. Deputy of niet.”

>> Heel kort, sorry!}

So tell me what to tell you when the world wont listen
The start to the finish, come on and let me hear it
Go on, go ahead and tell your story