| | 
107
| |
|  Onderwerp: Swept away  zo 25 nov 2012 - 21:24 | |
| Met snelle geluidloze passen dwaalde de jonge Thunderclan poes genaamd Faithpaw rond in haar territorium. De lucht was al gevuld met ontelbaar vele grauwe wolken en de maan was al helemaal tot aan de top van de hemel geklommen. Dat allemaal te samen gaf haar een naar gevoel, zelfs een angstig gevoel. Slechts een paar sterren lieten zich zien, en Faith was er zo goed als zeker van dat dat haar ouders moesten zijn. De laatste dagen had ze het lastig. Ze was helemaal niet zo populair in de Clan, ze had slechts maar twee a drie échte vrienden. Nou, ze was dan ook weer zo'n type waarvan je moeilijk het vertrouwen kon winnen. Maar dan nog, ze verdiende er toch wel ietwat meer, ja toch? Er ontsnapte een kleine zucht uit haar mond. De witte poes trippelde snel verder en sprong hier en daar over takken die op de grond rond slingerde. Er waren hier geen katten meer, dat zeker. Maar dat was het fijne er nou net aan. Je was helemaal alleen zonder dat iemand je kon zeggen wat je moest doen of laten. Een jeugdige, speelse grijns kroop over haar spierwitte gelaat dat een klein beetje spookachtig overkwam in het maanlicht. Faithpaw wist dat ze nu bij de Fourtrees moest zijn, de plek waar alle vijf Clans samenkwamen tijdens fullmoon. Zelf was ze er al eens naartoe geweest. Ergens rond haar acht manen. Maar ondertussen was ze er al elf, dus vond ze wel dat het tijd werd dat ze er nog eens naartoe mocht gaan.
-- Open voor één kat --
  |
|  | |
♥ I believe i can fly ~ ♥
127
Actief
| |
| | Onderwerp: Re: Swept away ma 26 nov 2012 - 20:04 | |
| ♥ De kleine poes kroop door het kiertje van het raam heen bij het horen van de kleine keffer van de vrienden van Carlisle en Esme. Een diep gesis steeg op uit haar keel terwijl ze naar de kleine hond staarde met grote ronde ogen. Weer wist hij haar weg te jagen, weer had dit rot beest het van haar gewonnen. Waarom ze er zo bang voor was? Ze had een trauma van Rome, toen ze even alleen op straat rond liep en een of andere reusachtige zwerfhond haar aanviel en ze uiteindelijk bij de dierenarts belandde doordat het beest haar overal gebeten had en ze zelfs enkele dingen gekneusd of gebroken had. Ze slikte zachtjes bij het horen van zijn geblaf en sprong van de vensterbank af op de koude en kille grond. Haar blauwe oogjes gleden over de donkere lucht. Was het nu al nacht? Rustig ging ze zitten en staarde naar de prachtige maan, de schitterende sterren en de donkere wolken die door de lucht heen dreven. Vaak had ze er nog niet naar gekeken, zo naar de lucht in de avond. Het zag er best wel mooi uit, adembenemend zelfs. Het blaffen van de keffer achter het raam liet haar opschrikken waardoor ze opsprong en zonder dat ze het even merkte in een rap tempo haar tuin verliet en door bleef rennen met haar haren omhoog staand en haar ogen groot en rond. Toen ze stil bleef staan om weer op adem te komen merkte ze dat ze in een gebied was waar ze niet eerder was geweest, althans.. 's avonds niet dan. Ze keek om zich heen en slikte zachtjes. Shit, waar was ze nu weer beland? Ze liep wat heen en weer, kijkend of ze de terug weg nog kon vinden. Mokkend ging ze zitten en keek met grote ronde ogen om haar heen. Wie wist wat hier allemaal rond hing. M-misschien bevond ze zich wel bij die moordende clankatten! Althans, zo'n verhalen had ze ooit gehoord. Ze zouden toch niet waar zijn? Toen ze iemand dichterbij hoorde komen rezen weer al haar haren omhoog. Ze draaide zich om en keek recht in de twee andere ogen van een kat. Een luid en schrille gil rees op uit haar keel waarna ze wel zeker twee meter achteruit sprong en achterover viel van angst. "W-wie ben je, en wat doe je hier?" Klonk haar stem. "D-doe me geen pijn.." Mompelde ze zachtjes terwijl haar blauwe ogen angstig in de ogen van de ander keken. ♥
|
| | | |
107
| |
| | | | |
♥ I believe i can fly ~ ♥
127
Actief
| |
| | Onderwerp: Re: Swept away za 1 dec 2012 - 11:45 | |
| ♥ Toen ze de kattin goed kon zien werden haar twee ronde ogen weer normaal en krabbelde ze omhoog. Wat bezielde haar daarnet? Was ze echt zo geschrokken? Ze slikte zachtjes en bekeek de poes even. Zou het waar zijn? Dat deze katten andere katten aten? "Ik ben Faithpaw, van de Thunderclan." Thunderclan? Haar blik leek lichtelijk nieuwsgierig te worden, maar die nieuwsgierigheid vaagde al snel weg. "T-thunderclan? Wat is.. dat?" Vroeg ze zacht. Ze herkende de naam nergens van, had er nooit verhalen over gehoord. Maar wat ze wel wist was dat dit een wilde kat was, een kat die al haar hele leven lang in het wild probeerde te overleven. "Waarom zou ik? Je hebt het wild zijn duidelijk niet in je." Nee, natuurlijk niet. Niet na alles wat haar was overkomen, niet na al die nare dingen die ze in Parijs en Rome had meegemaakt. "N-nee, niet echt." Zei ze, niet los latend wat er gebeurd met haar was in het wild toen ze er zelf even op uit wilde. Toen ze nog zo jong en onschuldig was. "Wat doe jij hier eigenlijk? Normaal komen poesiepoezen nooit zo ver weg van hun huis." Eerlijk zijn, dat was het eerste wat in haar opkwam. Als ze eerlijk was zou ze de kattin niet boos maken, hoopte ze. "N-nou, mijn baasjes hebben vrienden en die hebben een viervoeter e-en dat beest heeft me weggejaagd uit mijn eigen huis. Ik ben een beetje afgedwaald, waar ben ik eigenlijk?" Ze hoopte niet dat ze op belangrijk gebied was voor dit soort katten. Want als ze dan nadacht over de verhalen die ze had gehoord over de 'wilden' kon ze hier maar beter zo snel mogelijk vandaan gaan. "I-ik heet Little trouwens, Faithpaw." Haar blik gleed over het gebied heen, vele nare dingen kon ze hier niet zien. Het zag er eigenlijk best wel vredig uit voor een gebied van deze wilde katten. Er hingen wel wat rare geuren hier die ze bij de tweebeenplaatsen nooit geroken had.
Zachtjes slaakte ze een zucht nadat een lange stilte gevallen was tussen de twee. Waarom was ze hier nou beland? Waarom zij? Ze sloot haar ogen en boog haar hoofd kort naar de grond. Ze wilde naar huis, ze zou niet meer bang zijn voor die kleine viervoeter. Want dit was vast vele malen erger. "Z-zijn de verhalen waar?" Nu wilde ze de waarheid weten, waarom die verhalen de ronde in gingen en of ze werkelijkheid waren. "Zijn jullie echt wilde katten die andere katten opeten? Altijd opzoek zijn naar macht?" Ze slikte haar laatste woorden in met het gevoel dat ze haar eigen graf aan het graven was. Als deze katten echt kannibalen waren, was ze er geweest. Was dit niet de waarheid, dan zou ze opgelucht kunnen zijn dat ze deze poes tegen het lijf had gelopen. Voor hetzelfde geld lag ze nu al dood en half opgevreten op de grond! ♥
♥ Van mijn part leer je haar hoe de katten in TC leven? Dan is ze wss minder bang xD ♥
|
| | | | |
| | Permissies van dit forum: | Je mag geen reacties plaatsen in dit subforum
| |
| |
| |
