In the middle of the night. [&CINDERFLAME]

________________________________________

Squirrelpaw rilde. Het was vreselijk koud. Haar vacht was niet bepaald warm en ze lag nu ook niet dichtbij iemand die haar vacht kon verwarmen. Met een rustige blik zag ze hoe sommige leerlingen dicht tegen elkaar aan gekropen waren. Hun vachten streken warm langs elkaar, terwijl die van haar eenzaam op een afstandje lag. Haar felgroene ogen bleven even naar de leerlingen kijken, maar ze verzette algauw haar zinnen naar iets anders. Hier de hele tijd blijven liggen had ook geen zin. Ze zou nu trouwens toch niet meer in slaap vallen, iets wat ze vreselijk vervelend vond. Mopperend stond ze op. Haar zachte pootkussens raakten de harde ondergrond onder haar. Haar neusje ving verschillende geuren op. De geuren waren voornamelijk afkomstig van de leerlingen, maar ook van buitenaf. Even droomde Squirrelpaw hoe het zou zijn als ze in haar eentje in de nacht zou ronddwalen. Opwinding schoot door haar heen. Ze was eigenlijk best avontuurlijk, waarom zou ze het gewoon niet flikken om buiten het kamp te gaan? Er was nu toch niemand. En trouwens, ze was dat in het kamp blijven tot ze een mentor had-gedoe wel even zat. Ze wou ook eens op onderzoek uitgaan in het territorium. Dat het ’s nachts was, maakte het alleen maar spannender. Squirrelpaw maakte een besluit, stond op en keek nog eens over haar schouder. Niemand zou haar gezien hebben, dus niemand zou haar kunnen verraden. Niemand zou eigenlijk weten waar ze zou zijn, misschien zou niemand haar zelfs missen. Splashpaw kende haar nog niet zo heel goed, dus hij zou zich misschien niet eens zorgen maken om haar, ook al zou hij merken dat ze weg was. Nee, ze had niemand die echt om haar zou geven. Squirrelpaw richtte haar blik weer naar voren en begon te lopen naar de uitgang van het kamp.

Het avontuurlijke gevoel werd erger toen ze het kamp uitwas. Niemand had haar gezien, wat het juist leuker en spannender maakte. Alles was gewoon spannend aan het ’s nachts glippen uit een kamp. Als ze ontdekt zou worden, zou ze misschien best wel eens straf kunnen krijgen. Ja, vast wel. Dan waren ze zo hard geschrokken. Of juist niet. Squirrelpaw wist het niet goed. Evenals waar ze nu naartoe ging. Ze zag niks. Alles was gewoon donker. Ze haalde diep adem, probeerde ondertussen met haar ogen tussen de struiken te loeren, maar ze zag niks. Iemand kon haar hier zomaar overvallen. Ze kon zichzelf dan wel verdedigen, of dat toch tenminste proberen, maar ze moest toegeven dat ze totaal geen ervaring had met vechten. Squirrelpaw schudde het van zich af. Ze moest niet zo denken. Ze moest avontuurlijk zijn en dit leuk vinden. Ja, dat laatste vooral. Want dat was het toch eigenlijk ook? Nou ja, natuurlijk was het wel spannend, maar ook eng. Squirrelpaw’s vacht schoot overeind toen ze een geluid opmerkte. In plaats van snel weg te rennen, draaide zij zich vijandig om. ‘Wie is daar?’ riep ze. Ze zette haar klauwen in de eik waar ze op beland was. ‘Maak jezelf bekend!’ Haar stem schoot de hoogte in, maar Squirrelpaw deed net alsof ze niet bang was. Alsof de adrenaline haar niet gek maakte. Ze tuurde in de verte, maar kon alleen maar een vage schim onderscheiden. Of was het geen schim? Verbeeldde ze het zich maar? Ze wist het niet.

________________________________________

Haar grijze pootjes volgend elkaar matig op. Als een schaduw in de duistere Leaf-bare nacht verplaatste de shadowclan poes zich. Een koude wind blies doorheen haar korte, grijze vacht. De warrior die door het bos liep was nog jong, ze was nog niet erg lang warrior. Ze liep doorheen het bos opzoek naar iets om te eten. Ze had nog geen oog dicht gedaan van de honger deze nacht. Ze was dan over de openplek heen geslopen maar tot haar verbazing was de hele prooistapel leeg. Doordat de temperatuur de laatste dagen zwaar was gedaald was de prooi schaars geworden. De grijze poes deed haar uiterste best om geuren van prooi in haar neus binnen te krijgen maar dat lukte niet goed. De wind zat niet goed mee en de jacht zou waarschijnlijk weer gaan mislukken. Opeens kwam er een andere geur in haar op, de geur van een Shadowclan apprentice. Met eventjes te twijfelen besloot Cinderflame naar de poes toe te gaan.

'Wie is daar?' klonk het opeens. 'Maak jezelf bekend!' klonk het dan. Omdat de shadowclan warrior nog steeds geen idee had van wie het kon zijn, wou ze eerst iets dichterbij gaan voordat ze effectief zei wie ze was. Voorzichtig liep ze achter een struik en zag dan de oranje pels van de apprentice. Even dacht ze na en wist dan zeker dat het Squirrelpaw was. 'Rustig, ik ben het maar, Cinderflame' miauwde de grijze poes. Rustig zette ze een paar passen dichterbij totdat ze de poes zag. Als ze deze in het zicht kreeg, gaf ze een vriendelijk knikje. Haar oranje ogen staarden voor haar uit. 'Wat brengt jou hier? Zo midden in de nacht?' vroeg Cinderflame dan. Het was vriendelijker bedoeld dan dat het eruit kwam.

Sorry voor laatheid, maar ik had examens en had de tijd niet om te posten...

In the middle of the night. [&CINDERFLAME] WzvP7lD

Spoiler:

________________________________________

Opluchting schoot door Squirrelpaw heen toen ze een van haar Clangenoten herkende. Stel dat het iemand van een andere Clan was geweest! Nou, dan was ze wel mooi in de val geweest. Andere katten zouden haar hier namelijk gewoon kunnen verscheuren zonder dat zij er echt iets aan kon doen. Een rilling ging door haar heen, maar Squirrelpaw probeerde het te onderdrukken. Het zou niet de eerste keer zijn dat ze avontuurlijk deed. Ze vond het gewoon leuk om zo avontuurlijk mogelijk te zijn, haar karakter zat nu eenmaal zo in elkaar. Ze glimlachte even naar de kat tegenover haar. Het was Cinderflame, zo stelde zij zichzelf toch voor, maar Squirrelpaw zou zweren dat ze haar nog nooit gezien had. Natuurlijk zou Cinderflame haar wel kunnen, op de een of andere manier onthield iedere krijger gewoon de namen van de leerlingen. Misschien omdat zij belangrijke prioriteiten en schakels van de Clan waren? Kits waren dat ook, misschien nog wel meer dan leerlingen. En dan hadden ze natuurlijk nog de leider, die was het allerbelangrijkste. En de medicijnkat, die was ook heel belangrijk. Eigenlijk was gewoon heel de Clan belangrijk. Squirrelpaw negeerde de opmerking om rustig te worden. Ze was toch niet bang, zeker? Toch voelde ze hoe haar haren nog overeind stonden van de ervaring van daarnet. Haar groenige ogen keken schichtig om zich heen, maar ze kon het niet nalaten dat ze zich meer op haar gemak voelde in de buurt van de krijgster. Haar oren trokken zich achteruit van de toon waarop Cinderflame haar aansprak. Ze twijfelde even. Zou ze een dikke straf kunnen verwachten als ze gewoon de waarheid zei? Zelfs al zou ze liegen, straf zou ze sowieso krijgen, waarschijnlijk dan toch. Squirrelpaw deed een paar stappen vooruit zodat het maanlicht volledig op haar scheen en Cinderflame haar zo beter kon zien.

‘Het was koud in de Den,’ gaf Squirrelpaw toe. ‘Ik vond het gewoon een spannend avontuur om midden in de nacht naar buiten te gaan. Het zag er zo mooi uit met al dat maanlicht, maar ik had er natuurlijk niet op gerekend dat de realiteit soms anders is dan mijn fantasie.’ Liegen kon ze gewoon niet. Ze moest altijd de waarheid spreken, anders voelde zij zich slecht tegenover de kat waartegen ze loog voor de rest van haar leven. Mocht ze toch gelogen hebben dan wilde ze zo snel mogelijk de waarheid spreken. En de poes zag er ook helemaal niet kwaad uit of zo, misschien was dat wel de voornaamste reden waarom ze het er meteen uitgooide. In het maanlicht schitterde Cinderflame’s pels mooi, alsof het geboren was om mooi te glanzen in het maanlicht. Squirrelpaw schudde haar gedachten af, het had nu even geen zin om filosofisch te gaan doen, niet nu ze op het punt stond om misschien straf te krijgen. ‘Maar wat doe jij hier zo midden in de nacht dan?’ vroeg ze kalm. Ze liet niks van nieuwsgierigheid of achterdocht blijken, het was een normale vraag die ze terug stelde. Ze keek aandachtig naar Cinderflame, was ergens was benieuwd of de poes gewekt was door haar of dat ze stilletjes genoeg was geweest en de poes gewoon ergens anders van was wakker geworden. Squirrelpaw zou toch zweren dat ze zelf heel rustig aan had gedaan. Haar groenige ogen keken de poes nieuwsgierig aan.

________________________________________

- No problem Wink