I'm hunting. [OPEN]

Musicheart was op jacht. Ze had al veel gejaagd en sloop nu door het hoge gras. Daar tussen zat een konijn die het niet merkte dat zij daar was. Poot voor poot sloop musicheart er op af. De geur van heerlijk prooi kwam in haar neus. Heerlijk! Maar eerst moet de clan gevoed worden, musicheart. Dacht ze. Ze sloop verder. Het konijn merkte niks. Toen ze dichtbij genoeg was sprong ze op. Het konijn schrok en maakte lawaai terwijl musicheart het besprong. Stil jij! Straks jaag je alle prooi nog weg! Dacht musicheart en beet het dood. Maar het was al te laat, ookal had ze het konijn wel, alle prooi rende weg. Het hoge gras bewoog en dook weg in holletjes. Ook vogels vlogen de lucht in. Grr! gromde musicheart. Ze bedacht zich om al het prooi maar naar het kamp te brengen. Ze groef al de prooi op die ze had gevangen en liep richting het kamp.''Brr! Koud!'' Dacht ze, maar ze zei het hardop omdat ze het eigenlijk wel wou schreeuwen. Maar dan kwam de weggejaagde prooi nooit meer terug. De prooistapel was al een stuk lager geworden. Het begon licht te regenen maar al snel veranderde het in sneeuw toen ze aan kwam bij het kamp. Ze gooide de prooi op de prooistapel en besloot niks te eten. Snel voordat het water bevrieste, dronk ze iets van het regenwater dat in een kuil lag. Heerlijk koud water, daar hield ze van als het bladkaal was. Ze ging weer terug naar de plek waar ze had gejaagd en hoopte nog wat te vinden. Wat moeilijk zou worden als al het prooi weggejaagd was door de sneeuw, kou, en de waarschuwing van het konijn.

[ Iedereen mag meedoen ]
[NEE VERKEERDE ACCOUNT! Sorry zie dit maar ff als musicheart! Sorry! ]

Kleine sneeuw vloekjes dwarrelden naar beneden. Met lichte pootstappen liep hij op zijn gemak door. Zijn vacht was dik opgezet. hij had geluk met zo'n mooie lange vacht als de zijne. Midnightfears groene ogen schoten alle kanten uit. Ja nu zou het echt moeilijk worden om te jagen. Vele dieren deden hun winterslaap. Dus er waren er sowieso al veel minder. Ook was jamer dat door de sneeuw nu veel prooi weg gejaagd zou worden. Het was vreemd om de wittepoeder uit de hemel te zien dwalen. ALsof de sterrenclan van vacht verwisselden en zich aan het uitschudden waren. Het was misschien koud. Maar het was wel een prachtig zicht. verder had hij zelf niet echt veel last van het weer. Zachtjes sloop hij verder. Hij hield van het hoge gras; Waarom wist hij zelf niet zo goed. Hij hield er van omdat het zo veilig aan voelde. ook was het een goede plek om te jagen. Veel prooi had niet eens door dat je er was. hij had al twee magere muizen gevangen. Waar eigenlijk niet te veel aan te eten was. Maar het was beter dan niets en hij mocht van geluk spreken dat hij al twee muizen had kunnen vangen. Maar nu was zijn blik gericht op een mooie grote duif. Die er nog wat vetjes uit zag. Dat zou een goede maal kunnen worden voor iemand uit het kamp. Vooral omdat je hier eigenlijk niet zo veel vogels zag. Meteen ging hij in sluip houding en met lichte passen liep hij snel dichter bij. Hij wou deze kans niet missen. Zo'n mooie prooi in het midden van de koude dagen. Gewoon prachtig. Hij was nog maar een twee staart lengten van de duif van of. Midnightfear wou net sprengen toen een gekrijs zijn aandacht trok. hij sprong meteen op en hij zag de duif meteen in volle vlucht weg vliegen. Een grom verliet zijn keel. deze vangst was verpest en het prooi zou hier ook weggeiaagd zijn. Nu was er niet veel meer aan te doen. Het was even gestopt met sneeuwen. hij schudde zich uit en waste zich even droog. Daarna ging hij rustig verder. Even vroeg hij zich af waar dat gekrijs van was gekomen. Maar hij wilde het niet weten. Hij was nog altijd boos dat zijn vangst verpest was. Veel prooi zou nu ook weggejaagd zijn. Misschien zou hij hier de rest van de dag zijn tijd gewoon verdoen. Hij stapte nog wat verder en toen hij een droog plekje vond ging hij daar even liggen. Het was beter zich even koest te houden. Hij legde zijn kop op zijn poten en keek recht voor zich. Het begon zachtjes te regenen. Langzaam deed hij zijn ogen toe en hij viel in een lichte slaap. Hij droomde over groenblad. het groene gras. over al was er prooi te zien. Hij zag katten jagen en springen. De kittens waren zachtjes aan het spelen. Hij voelde de warmte van de zon. Maar toen werd de plek donker en alles werd dor. De katten verdwenen en hij zag hoe witte sneeuw zwart werd. het levindige prooi veranderde allemaal in skeleten en er was helemaal niets over. Met een schok werd Midnightfear weer wakker. Meteen schudde hij zijn kop. Blij dat het maar een droom was geweest. Het was weer beginnen te sneeuwen. Hij trok zich even uit en nam de geur van de omgeving op. er was een kat in de beurt. Hij wist dat het een kat van zijn clan was. Hij stond op en liep in de richting van de geur. Toen hij uit het hoge gras kwam zag hij musicheart. Hij knikte even als begroeting en liep rustig naar haar toe. daarna ging hij voor haar zitten. "Dag musicheart. heb je al iets kunnen vangen?" Vroeg hij vriendelijk met zijn indringende stem. Hij vond het wel fijn om weer met iemand te kunnen spreken. Het was toch al een tijdje geleden. Maar hij had geen zin om daar over na te zitten denken. Hij legde zijn staart over zijn poten en wachte op een antwoord.

De sneeuw knerpte onder het gewicht van Oakclaw. Ze schudde zich uit. Brrr... wat koud! Oakclaw haate winter, de sneeuw was mooi maar met haar korte grijze vacht had ze het veel sneller koud. Haar vacht had altijd lang moeten zijn maar die van haar groeide niet. Ze wist ook niet waarom. Ze schudde zich weer uit. Koude sneewvlokjes smolten tot koude, natte druppels die op haar huid drongen. Oakclaw schudde geërgerd haar kop. Ze rilde. "Stomme sneeuw", vloekte ze boos. Haar poten brachten haar naar Heatherfields. Het lange dorre gras waaide heen en weer. Toen hoorde ze stemmen. ''Brr! Koud!'' Oakclaw herkende de stem van Musicheart. Ze werd al wat vrolijker toen ze de geërgerde stem hoorde. Niet lang daarna kwam een andere kat uit het hoge gras. Het was een zware indringende stem maar wel vriendelijk: "Dag musicheart. heb je al iets kunnen vangen?" Oakclaw's staart ging in de lucht. Midnightfear! Ze kroop op haar buik verder, net alsof ze een prooi besloop. Midnightfear legde zijn staat over zijn poten. Oakclaw zuchtte. Wat was Midnightfear mooi. Ze dacht dat ze maar beter op jacht kon gaan. Niet lang daarna kwam ze terug met een groot konijn. Het was dan wel groot maar er zat niet veel vlees aan die botten. Midnightfear zat er nog steeds. Ze kwam het hoge gras uit en ging naast hem zitten. met een zwaai van haar staart begroette ze de twee katten. Ze begroef het konijn. "Hallo Musicheart, dag Midnightfear.", mauwde ze. Het was nog harder gaan sneeuwen. Oakclaw zette haar korte haren op. "Stom weer.", gromde ze. Oakclaw krulde haar staart om haar poten.