A lick on the cheaks is Lovely~

Zou dit een rustige dag worden? Zo leek het in ieder geval wel. Een merel stampte op de grond, en een misleide regenworm kroop verbaasd uit de grond omhoog. Die was het haasje. De merel schoot bliksemsnel naar beneden in een snoekduik en sleurde de worm uit de veilige grond. Hij vloog op en liet het land achter zich. Hij ging op een ijzige tak zitten en schudde zijn kont heen en weer. Sneeuw spoot in het rond, en sommige dieren hadden daar last van. Een eekhoorn schudde beledigd de sneeuw van z'n kop en rende weg. De merel vloog de boom in en deed zich te goed aan de pasgevangen regenworm. Hoe de worm door de sneeuw naar boven wou komen of hoe de merel het voor elkaar had gekregen, dat was een groot raadsel. Maar hoe dan ook, een witte vacht, die onopvallend was in de dikke laag sneeuw, kroop naar voren. Frostypaw was ondertussen gewend geraakt aan de kou van de sneeuw en het witte vreemde laagje dat zich op de grond had gevormd, maar ze kon er niet mee ophouden er verbaasd naar te kijken. Zelfs tijdens het jagen nam ze soms een korte pauze om een kleine krab aan de sneeuw of het ijs te geven. Nu staarde ze ook naar de witte vloeistof die op de tak lag, en een sneeuwvlok raakte het puntje van haar neus. Ze voelde een harde nies opkomen en hield haar adem in, hopend dat de merel niks zou horen. Maar die was gelukkig erg druk bezig met z'n worm, dus de nies zakte weg. Ze schudde haar kop om een beetje helder te worden en focuste zich weer op de jacht. De merel was ondertussen klaar met eten en waste zijn veren van z'n vleugels. Behendig gleed de snavel langs de veren van de vleugel. Plotseling schoot een andere kat langs haar en beukte zijn lichaam tegen de boom. De merel viel eruit en de kater sprong op. Hij sloot zijn kaken om de nek van het beest en dat was dat. Frosty stond ondertussen helemaal te beven, zo woedend was ze. Ze schoot omhoog uit de sneeuw en stampte woedend op de kater af, en de kater keek met een sadistische glimlach toe. Hij wist al wat er ging komen. Frosty opende met een vernietigende blik haar bek ineen schreeuw, maar geluid kwam er niet uit. Ondertussen was een rode waas voor haar ogen verschenen, en dat allemaal om een merel. 'Dat was mijn prooi, vreselijke mouse-Brian idioot!' De kater keek naar haar en zei nonchalant: 'Volgens mij houdt IK nu de prooi vast en niet jij, Frostypaw' Nu opende Frostypaw haar bek, klaar om een hele reeks scheldwoorden eruit te laten glijden.

Woedend stapte Frosty door de begroeiing heen, en trapte express op een verdwaalde, half onderkoelde mier. Wat was die stomme gek wel niet aan het doen. Ze begon onbewust te rennen, maar ze wist niet waar haar poten haar heen zouden lijden. Ze struikelde over een rots, en een scherpe steenpunt scheurde haar schouder open. Ze krijste hard en viel neer. Bloed begon uit de wond te stromen, en het bloed droop van haar vacht. Langzaam maar zeker veranderde de sneeuw van kleur naar dieprood. Licht geobsedeerd keek ze ernaar. Kon sneeuw ook van kleur veranderen? Ze keek er nog eventjes naar, maar daarna schudde ze haar kop bij de herinnering aan haar woede. Ze stormde weer weg, even boos als dat ze net was. Ze had een rotleven, het enige dat meezat was dat ze laatst Apprantice was geworden van haar held, Shrewleap. Ze probeerde zich op te beuren met die gedachte een beetje op te beuren, maar toen de gedachte dat Shrew nog wel even vastzat met haar kittens in de Nursery zich erbij voegde, was die andere gedachte ook niks. Bah. Ze was bij de Burnt Scyamore aangekomen, en het zwarte hout was zichtbaar onder de sneeuw door. Ze zette boos haar nagels in het hout en trok ze omlaag, zodat diepe krassen ontstonden. Ze haatte op dit moment echt álles. Ze draaide haar oren om bij een geluid, en snoof. Ze draaide zich grommend om met als teken dat haar Clangenoot even niet gewenst was.

& .Silverpaw