Snowflake night[+Shinto]

_{Het lichaam van de langharige kater rees langzaam op en neer. Zijn ijs blauw gekleurde ogen waren gesloten, terwijl er een dun laagje sneeuw zijn pels bedekte. Hij merkte niet hoe koud het buiten was geworden, hij lag tenslotte vredig in zijn ‘warme’ mos nestje. Plots was er een harde knal te horen, en met een vlugge beweging sprong Shinto op. Hij was blijkbaar de enige die het geluid had gehoord, want de rest van de katten sliepen gewoon verder. Mopperend sloeg hij met zijn staart tegen zijn lichaam om de vastgeplakte sneeuw weg te kloppen. Het was tenslotte midden in de nacht, wat had hem nu wakker gemaakt? Met trillende poten stapte hij zijn nest uit en verliet zijn slaapplaats. Zijn dikke vacht hield hem voor de rest van de nacht wel warm, en zo niet moest hij terug trekken naar het kamp van de Bloodclan. Hij hield zijn ogen met een luchtige blik op de uitgang van het kamp gefixeerd. Hij besloot dat het beter zou zijn om maar het kamp te verlaten, hier blijven had toch geen nut. Hij zou nu niet meer gemakkelijk in slaap kunnen vallen. Met vorse passen liep hij richting de uitgang, terwijl de sneeuw maar bleef vallen. De sterren schenen breed aan de hemel, en de maan verlichte het gebied rond hem met een prachtig zilverkleurige gloed. Deze combinatie sierde hun territorium. Met een harde zucht liet Shinto damp wolken uit zijn neus verschijnen, die al snel weer verdwenen in het niets. Er rolde een korte grauw over zijn lippen. Plots merkte hij een poes op, vermoedelijk Bloodclan. Ze had zich tegen een van de bomen in het teritorium gevestigd, al slapend. Even bleef hij naar haar staren, voor hij op haar af stapte. ’Waarom lig je niet in het kamp?’ Shinto stelde zich zowel niet vijandig als vriendelijk op. Hij wou tenslotte geen ruzie, zeker niet op dit moment.}

Na een tijdje wat de zilvergrijze poes inslaap gevallen. De sneeuwvlokken vielen nog steeds op de grond waardoor de laag steeds dikker en dikker werd. Als vogels op takken landden viel er sneeuw met een plof op de grond waardoor de sneeuwdeken niet meer egaal was zoals het eerst was. Plotseling kwam er een grijze kater op het toneel Even bleef hij naar haar staren, voor hij op haar af stapte. ’Waarom lig je niet in het kamp?’ de kater stelde zich zowel niet vijandig als vriendelijk op. Door de stem schrok Yaisa wakker, geschrokken keek ze om zich heen. Eerst was ze geschokt omdat ze niet in het Bloodclan camp was. Ineens besefte ze zich dat ze weg was gegaan omdat haar nest koud was en ze onderhand bevroor. Ze had deze boom gevonden die de barre kou en sneeuw tegen hield. Yaisa keek de grijze akter aan, ze kon zich herinneren dat hij Shinto heette. Tenminste dat hoopte ze want anders zou het heel falend overkomen als ze hem met de verkeerde naam aansprak. 'Nou mijn nest in het Bloodclan camp was nogal nat.' Zei ze terwijl ze al het slaap uit haar ledematen rekte. Asl ze eenmaal wakker was geworden voelde het alsog er een nieuwe dag was begonnen terwijl de dageraad waarschijnlijk nog geen eens was aangebroken. 'Dus heb een grote boom opgezocht om daar tegenaan te gaan slapen.' Vervolgde ze haar zin. Eigenlijk was ze ook wel benieuwd wat Shinto buiten het camp deed. Het was inmiddels nog geen ochtend. 'En wat doe jij hier buiten het camp, Shinto?' Haar gezicht werd een beetje rood omdat ze nog steeds niet zeker was of hij eigenlijk wel Shinto heet.

-Sorry inspi is beetje op-

_{Zijn stem had haar duidelijk laten schrikken, want er was een schrokkerige beweging te zien in haar lichaamsstaal. Nogal verbaasd keek de poes om zich heen. Het leek alsof ze niet gewend was hier te zijn, maar daar ging Shinto verder niet naar vragen. Hij wist uit zijn verleden dat deze poes Yaisa heette, al was hij niet zo zeker van zijn zaak. Hij kón het natuurlijk fout hebben, aangezien hij deze poes al lang nier meer had gezien. Er waren tegenwoordig zoveel Bloodclan katten dat je ze vaak gewoonweg vergat. 'Nou mijn nest in het Bloodclan camp was nogal nat.' Dat kon hij begrijpen, het had immers best veel gesneeuw de laatste tijd. Gelukkig was nu New-leaf aangekomen en hadden ze hier geen last meer van. De nieuwe bloemen bloeide op, en de sneeuw maakte plaats voor een waterig zonnetje. Maar voor nu was het nog steeds nacht, en moest deze zon zich nog laten zien. De poes voor hem rekte zich slaperig uit, ze leek zich nog niet echt bewusd van de situatie. 'Dus heb een grote boom opgezocht om daar tegenaan te gaan slapen.' Shinto knikte instemmend. Logisch klonk dit wel, deze boom was tenslotte goed bestemd tegen dit soort weer. Hij liet zijn poten over elkaar heen schuiven, maar hoorde al snel weer de klank van de poes in zijn oren. 'En wat doe jij hier buiten het camp, Shinto?' Hij merkte dat haar gezicht lichtelijk rood werd. Verbaasd over dat zij zijn naam ook wist, stapte hij wat dichterbij. ’Ik werd wakker, maar ik kon niet meer verder slapen. Een nachtwandelijk zou me goed doen, dan kom je vaak van die.. Bijzondere dingen tegen.’ zei hij, met nadruk op ‘bijzondere’. ’Vind je het erg als ik naast je plaats neem?’ Een antwoord van de grijze poes wachtte hij niet af, en hij stapte zowel direct naar het nest. Hij liet zich tegen de poes aan liggen, en keek haar wat afwezig aan.}

D_{e kater stapte hij wat dichter haar toe. ’Ik werd wakker, maar ik kon niet meer verder slapen. Een nachtwandelijk zou me goed doen, dan kom je vaak van die.. Bijzondere dingen tegen.’ zei hij, met nadruk op ‘bijzondere’. Ze was verbaasd waarom hij de nadruk op bijzondere legde. Nieuwsgierig keek de seal point kat hem aan. Zijn langharige donergrijze vacht stak enorm af tegen het kleine beetje gesmolten sneeuw wat er nog lag maar was een uitstekende schutkleur voor het jonge Newleaf gras wat nu aan het opkomen was. Je zag sommige grasspiertjes eigenwijs door de witte deke heen wringen. Newleaf was het fijnste seizoen wat er was voor de katten, er kwamen kitten die de clan sterker maakte en ook de toeksomst ervan waren. Prooi was er volop zodat de katten geen honger hoefde te leiden wat meestal wel zo was in Leafbare en Leaffal. In Greenleaf was het juist bloedheet en ging je kapot van de hitte, sommige prooidieren storven van de uitdroging van de waterplaatsen. Des on danks dat was er altijd wel veel prooi te vinden in de buurt van de waterplaatsen. ’Vind je het erg als ik naast je plaats neem?’ Zei de kater plotseling. Hij wachte haar antwoord niet af. Hij ging echter gelijk naar haar toe lopen en ging dicht naast haar liggen. Yaisa voelde hun vacht elkaar raken. Het was een fijn en warm gevoel om iemand naast je te hebben. Een snorrend geluid rees op uit haar longen om aan te duiden dat ze genoot van het feit dat hij naast haar lag. Afwezig keek de kater haar aan. "natuurlijk mag je naast me liggen." Besloot ze maar te antwoorden. Het was een late reactie maar beter ooit dan nooit right? Nog steeds was de seal point poes onzeker of ze wel zijn naam had genoemd. "Je heet Shinto toch?" Zei ze vragend. "Of had ik het daarnet fout?" Zei ze met een wat bezorgde blik op haar gezicht. Ze vondt het altijd vreselijk als ze iets fout had wat betreft namen. Ook al was de clan groot ze kent liever alle namen van de katten zodat ze ze kan roepen stel dat dat nodig is.}