You're very ... different [& MOONPOOL]

Rustig trippelde de kater door het bos, hij had daarnet al gejaagd, dus dat maakte niks uit. Het ging hem nu gewoon om wat rust, even weg uit het kamp en weg uit de drukte. Het was nu sunhigh en haast iedereen was in dat kamp, dus leek het hem beter dat hij even wat rust buiten het kamp nam. Daar zou het nu wel vrij stil zijn. De Sunningrocks zouden een mooie plek zijn om even tot rust te komen, gewoon even helemaal tot rust komen, alles aan de kant zetten. Zijn warriortaken zaten er immers op en hij kon wel nog gaan jagen, maar veel prooi zat er toch niet in Leafbare, hij zou wel gaan jagen als hij iets hoorde of rook, maar anders zou hij even het jagen opzij leggen. Het was immers niet wat hij het liefste deed, hij had het meer op vechten. Maar ach, wat moest dat moest. Op een rustig tempo liep de kater door. De Sunningrocks waren compleet besneeuwd, maar dat weerhield hem er niet van er op te gaan liggen. De zon maakte het immers nog wel doenbaar. Dat witte spul maakte de rotsen misschien een beetje glad, maar het kon hem even niks schelen. Hij zou het wel halen. Zo hoog waren ze nou ook weer niet. Hij ging een beetje aan de rand liggen en keek over het territorium van Riverclan heen. Daar grensde het immers aan. Ach, dit deel van het territorium was al meerdere keren bijna overgenomen, maar telkens net niet helemaal of toch niet voor lang. Daar zorgde Starclan wel voor, zij zorgden voor de goede verdeeldheid tussen de clans, zij zorgden ervoor dat niemand sterker was dan de ander en als dat zo was, was dat al snel afgelopen. Plots hoorde hij sneeuw kraken achter zich en keek hij om, een poes kwam in zijn gezichtsveld en rustig stond hij op, 'Heyy!' sprak hij vrolijk, hij had wel zin in een rustig gesprek met niet te veel anderen om hen heen. Het boeide niet met wie, maar gewoon iemand...

You're very ... different [& MOONPOOL] T9gly0

klik:

_{» De jacht was succesvol vandaag, voor zo ver dat mogelijk was in leaf-bare natuurlijl. Toch had de slanke lichte poes met enige moeite een vogel uit de lucht gekregen en een muisje van de grond geraapt. Beide had ze veilig verstopt en had ze achter gelaten. Later zou ze haar prooi wel weer komen oppikken. Nu ging ze eerst een wandeling door het territorium maken. Moonpool was niet echt een poes die graag sociale contacten maakte, sterker nog, sociaal was ze heel erg zwak. Ze kon praten en contact maken, maar als ze bij iemand was kwamen er bijna geen woorden uit d'r keel en bleef ze in stilte voor zich staren.
De witte poes schudde zich uit en gaf zichzelf een paar likken over de vage grijze stippen op haar vacht. Moonpool was altijd een vreemde combinatie geweest, ze leek een zwart/wit verzie te zijn van haar moeder, die mooie lapjeskat. Geen idee hoe het had kunnen gebeuren.
De poes zuchtte zachtjes en keek voor zich uit. Ze was zo langzaam maar hand bij de Sunnyrocks gekomen, waar zelfs in leaf-bare een waterig zonnetje op leek te schijnen. Ze glimlachte eventjes en wilde net uit de struiken lopen toen ze opeens een stem hoorde. 'Heyy!' riep een vrolijke stem. Moonpool verstarde en haar vacht zette uit, waardoor ze een bolletje vacht leek. Damn.
Voorzichtig kwam ze onder de struiken uit en deed een poging om haar vacht in orde te maken, maar voor alsnog leek ze net een bolletje. Haar blauwe ogen vonden een kater die net op was komen staan. Hij was waarschijnlijk ook diegene die haar had laten schrikken. "Hey," mompelde ze zachtjes. Gôh, ze sprak, het was een wonder. Maar dat kwam waarschijnlijk meer omdat ze zo was geschrokken, want normaal gezien zou ze echt niet spreken. Echt niet. «}

You're very ... different [& MOONPOOL] Moon1

"There are nights when the wolves are silent and only the moon howls."
»Look into the Moonpool«

_{"Hey," mompelde de poes zachtjes, hmm, deze poes herkende hij niet echt, maar de Thunderclangeur droeg ze anders wel met zich mee. Even hield hij zijn kopje schuin, 'Sorry, echt waar, maar ik kan even niet op je naam komen' sprak hij, 'Hoe heet je?' Een lichte glimlach was op zijn gezicht verschenen en rustig keek hij de poes aan, de clan was als en famillie voor hem en het verbaasde hem dan ook dat hij deze poes niet kende. Het schaamde zich er zelfs licht voor, maar goed, dat zou na vandaag opgelost zijn. Ze zou waarschijnlijk niet echt spraakzaam zijn ofzo, hij wist het niet. In ieder geval, straks kende hij haar naam, tenminste als ze antwoorde, anders niet natuurlijk, 'Voor als jij mijn naam ook niet kent, wat ik je trouwens niet kwalijk zou nemen, ik ben Timefall' Een vrolijke glimlach verscheen op zijn gezicht terwijl hij de poes aankeek, 'Hoe gaat het trouwens?' vroeg hij vrolijk en hield zijn hoofdje even schuin. Hij was wel licht geïnteresseerd in deze poes, vooral omdat hij gewoon iedereen uit de clan wou kennen, bij naam wou kunnen noemen. En omdat hij dat bij deze poes nog niet kon vond hij haar maar uiterst interessant. Natuurlijk wou hij ook even met haar praten, een beetje de poes leren kennen, zodat er misschien een vriendschap uit kon ontstaan, maar dat waren zorgen voor later. Hij vond het veel belangrijker dat hij in ieder geval wist wie ze was. Hij vond het zo zielig haar telkens met jou, jij, je, die poes of van die dingen te moeten aanspreken. Nee, hij sprak haar veel liever bij haar echte naam aan!}

klik: