finally black snow! [open]

Zachtjes sloop ze door het moezas. ja hier was ze echt in haar element. Ze voelde de angst. ze kon het bijna proeven. ook waren er donkere wolken. Die de gehele moeras in duisternis hulden. Haar ogen glansden op. Kill als ze stonden. Het was weer koud en het moeras was half bevroren. Het was misschien hard voor de clan. Maar ze hield van de kou. Ze hield van de kale bomen en de duistere dagen. Ze had helemaal geen last van de koelte. vele plasjes water waren bevroren. Als ze er hardt genoeg op drukte krakte het. Een geweldig geluid. ook de trillingen die ze dan voelde vond ze fijn. Waarom ze zo duister was geworden. Dat was haar geheim. haar probleem. het was haar vraak. Vraak op iets dat haar heel lang geleden was overkomen. Neen ze miste haar oude lieve ik helemaal niet. het voelde goed. Die duisternis. het voelde goed. Trouwens nu zij ze ook nooit meer sorry. Ze wist precies waar ze nu naartoe ging. Ze had er geen probleem mee om zich hier vuil te maken. Meestal was ze hier alleen en dat was misschien misschien ook wel beter. Ook al was het een clan genoot. dat betekende nog niet dat ze er vriendelijk tegen zou doen. Maar tegen iemand die even duister was als haar. ja die mocht ze wel graag. Die wisten wat het was. Half zwoegend liep ze door. Het sneeuwde lcihtjes. De sneeuw uit de hemel was fel wit. Maar vanaf dat het hier neer kwam. Veranderde dat felle wit in een donker zwart. ja hier werd het zwarte sneeuw. Nog iets waarom ze hier zo graag kwam. Ze zuchte even en snoof de lucht op. Opzoek naar iets om haar klauwen in te zetten. Het warme bmloed voelen lopen. Maar hoe moordlustig ze ook was. de kans dat ze hier een prooi zou vangen was klein. Misschien een slang. daar had ze nog kans op. Ze werd gelukkig van de zwarte sneeuw te zien. Misschien één van de weinige dingen die haar konden opvroleken. Ze ging even zitten op een droog plekje. haar ogen gingen over de omgeving geen. ALs ze echt moest toegeven. Miste e misschien wel een klein beetje. De vriendelijke gezichten. Maar dat zou ze nooit toegeven. De angst en andere hun ogen was veel beter. Maar echt veel vrienden had ze niet. En als ze er al had. dan waren het zeker geen echte goede. Ze zuchte even. Ze draaide haar oren om toen ze een geluid hoorde. ze spande haar spieren op en sloop zachtjes in een duister hoekje. Wachtend op hij of zij die har rust hadden verstoort. Uitkijkend naar wie ze was. Vervaagden haar vorige gedachten...

[open voor iedereen XD]

(hoop dat je het niet erg vind dat Mask binnen komt lopen?)
Haar witte vacht zou normaal gesproken haar mooi verborgen houden tussen de sneeuw ook al had ze zwarte stukjes bij haar gezicht, oren, poten en staart maar hier viel ze juist op. De katten hier waren vooral donker of je merkte nauwelijks iets van het witte. Ook waren de katten hier zo hard en duister wat haar aan de ene kant aan trekt maar aan de andere kant ook wegduwde. Masks karakter had zich nog niet gevormd dus als ze met katten om zou gaan die duister waren zou ze ook zo worden maar het probleem was dat Mask geen echte vrienden in de clan had, ze hield zich ver van hun. Mask snapte hun gedrag niet, dat snapte ze van af haar kitten tijd niet, want hoezo gingen de kittens met vol spelen terwijl vlinders of kevers veel leuker prooi was? Dat was in haar kitten tijd ene leuke speelgoed, dan sloop ze stiekem weg om naar avontuur te zoeken en nu deed ze het weer, in het kamp was er niks te doen dus was er vast iets buiten het kamp te doen. Maskpaw liep heel rustig tussen het zwarte sneeuw waar haar witte vacht nog meer opviel op zoek naar uitdaging, naar iets wat haar leuk leek om te doen. Mask neusgaten stonden wijd open en haar oren stonden scherp hopend om geluid op te vangen van iets, maar het sneeuw was zo vervelend dat het de meeste geluiden vasthield zodat je poot stappen nog zachter werd dan die al waren. De wind veranderde en een nieuw geur drong haar neusgaten binnen, deze geur kende ze omdat ze die al vaker rook maar hoe hete dit prooi...Slak? Nee dat was niet de juiste... Iets met een S dat wist ze heel zeker! Mask liep op het geur af en kwam bij paar stenen die op een stuk in Marshlands wat normaal niet in een moeras veranderde maar hard bleef. Daar onder lag iets glibberig en langs en het was zwart, nieuwsgierig liep de kleine poes er op af, een takje onder haar poten kraakten wat ze expres deed om te zien of het beest dood was maar het beest reageerde niet, nog een paar poot stappen kwam Mask dichterbij en bleef nieuwsgierig naar het beest kijken, tot ze een ander geur rook...Het was een kat, een kat uit hun Clan maar een naam kon Mask de kat niet geven, het was tenminste niet iemand die ze kende maar wel is had geroken. Ze hief haar kop omhoog op zoek naar de kat die ze rook.

Ze moest niet lang wachten om een kat te zien. De kat viel enorm op. Zeker op deze duistere plek. Vooral omdat het een witte vacht had. Ze herkende de leerling wel. Maskpaw. Ergens was ze teleur gesteld dat het geen volwassen kat was. Daar kon je tenminste gemeen tegen doen. Maar tegen kleine katten deed ze niet zo graag gemeen. Ook al mocht ze kleine katten niet. omdat die altijd zo lastig deden. Weer een reden waarom zij geen leerling wou. Maar ze kon het de leerlingen ook niet echt kwaalijk nemen. Vroeger was ze ook zo geweest. Maar ze was verandert. verandert door het bloed van haar verleden. Ze had haar eigen broers en zussen vermoord. Ook haar eigen ouders. Het waren verraders geweest. verraders van de clan. Sinds dien waren pijn en haat haar leiders geweest. maar ze moest toe geven dat ze haar goede kanten ook had. Ze zag hoe Maskpaw naar een slang aan het kijken was. Een beetje een gevaarlijk tafereel. Maar als de slang een verkeerde beweging zou maken dan zou ze wel in actie komen. Dat was nu één van haar goede kanten. Misschien was ze van buiten duister. Maar ergens diep in haar zat een hard van goud. Ze zou niet met zich zelf kunnen leven als ze Maskpaw zou laten sterven door een slangen beed. Neen dan oferde zich zelf liever op. Was alle pijn meteen gedaan. ook deed ze vrienderlijker tegen kleintjes dan tegen grote. Omdat kleintjes nog een beslissing konden maken over hoe ze zouden worden en zijn. Dat kon ze nu nog ook. Maar ze was niet van plan om het te veranderen. Daar was het persoonlijk ook een beetje te laat voor. Ze zag hoe Maskpaw haar kop omhoog deed. duidelijk op zoek naar haar. even grinikte ze. Het was goed dat de poes door had dat ze er was. Ze kwam een beetje in het licht. haar ogen glansden op. Ze stonden kil. maar diep van binnen ook wel vriendelijk. haar stem was ook wel kil. maar er lag een toon vriendelijkheid in. "Ik zou maar niet te dicht bij die slang komen als ik jou was Maskpaw" Gromde ze waarschuwend. Ze was niet echt meer gewoon om vriendelijk tegen iemand te doen. "Wat doe je hier eigenlijk? Moet je niet bij je mentor zijn?" Dat waren haar volgende worden. Nu kwam ze helemaal uit het duistere hoekje. ze ging zitten. Keek Maskpaw recht aan en daarna viel haar blik weer op die slang. Ze vertrouwde het gewoon niet.

[Natuurlijk mag je hier meedoen. heb ik graag^^]

Maskpaw was nog steeds op zoek naar de kat die ze had geroken. Er waren veel krijgers in de clan en dus kende ze niet alle namen uit haar hoofd en de geuren herkende ze ook niet 1,2,3. Mask hief haar pootje omhoog hopend iemand te zien...Misschien moest ze op een steen gaan staan om diegene beter te zien, want soms was het sneeuw hier hoger dan ze zelf was, wat vreselijk in het nadeel was, zeker als je aan het jagen was. Maar voor ze op het steen kon springen zag ze van uit haar ooghoek ogen glinsteren en een vacht die ze nog niet goed zag. Die ogen stonden kil en de stem waarmee de kat sprak ook. "Ik zou maar niet te dicht bij die slang komen als ik jou was Maskpaw" Gromde ze waarschuwend. Mask sprong meteen naar achter maar haar staart zwaaide wel enthousiast ´Dat was het!´ Zei ze opgewonden terwijl ze naar de kat keek, haar mentor had verteld dat deze beesten een kitte met 1 beet konden doden dus ze was blij dat deze kat op kwam dagen voor het te laat was en aan de andere kant vond ze jammer want ze wou best en gevecht met dit beest. "Wat doe je hier eigenlijk? Moet je niet bij je mentor zijn?" Hoorde Mask weer van dezelfde kat en zag dat ze eindelijk zichtbaar werd, haar vacht patroon was interessant en nam haar helemaal in de ban, aan de houding te zien gedroeg ze zich heel duister waar Shadow katten om bekend stonden, zou ze ook ooit zo worden? Zo hard en kil? Mask schudde even haar kop om weer bij zinnen te komen en ging ook zitten 'Mijn Mentor heeft me vrij gegeven vandaag en in de kamp is het saai!' Zei ze klagend, ja Mask was een poes die graag bezig was.

Haar bloik bleef gericht op de slang. Ze vertrouwde die beesten voor geen meter. Maar meteen na haar waarschuwende woorden sprong mask achteruit. Waar blacksnow wel te vreden mee was. Het was goed dat deze leerling wist waar er grenzen lagen. Ze hoorden de woorden van het poesje wel. Maar ze schonk er verder geen aandacht aan. Ze was nu helemaal uit de schaduw gekomen. het leek er op dat Mask even in de ban was van haar vacht. Zoals de meesten die haar voor het eerst zagen. Ze was wel trots op haar vacht. Het maakte haar speciaal. 'Mijn Mentor heeft me vrij gegeven vandaag en in de kamp is het saai!' Zei ze klagend, Blacksnow knikte even. ze was er helemaal mee eens. het kamp was saai. je had daar toch nooit wat te doen. Je kon er alleen maar zitten slapen eten. Of eens wat werk doen. Blacksnow kwam niet veel in het kamp. ook niet om te slapen. Alleen af en toe om de hoop verse prooi aan te vullen. Als ze dat had gedaan ving ze dan weer buiten het kamp wat om zelf op te eten. meestal sliep ze gewoon in een holle boom. Ze was misschien wel lid van de clan. Maar echt veel kwam ze ook niet. Maar ze zou nooit een Loner worden. nooit een Rogue. Ze zou de clan ook nooit verraden en zou er wel voor vechten. Zij zou niet zo'n verrader worden als haar zouders. nooit , nooit , nooit!. Haar blik viel weer op Maskpaw. "Gelijk heb je Maskpaw. De clan is saai, het kamp is saai. Dus waarom zou je niet doen wat je wilt als je toch vrij hebt?" Haar stem klonk vals. Maar dat was ze ook wel een beetje. "Zoalang je maar geen stome dingen uithaald is het goed." Sprak ze daarna. Daar lag er een toon van plezier in. Waarom wist ze zelf niet zo goed. Maar vroeger was ze ook vaak stout geweest. had ze naar ander teritara geweest. Maar ze was nu wel slimmer geworden. Dat was dat. Ze lekte haar borst even. daarna stond ze op en stapte langs mask heen. Opweg naar een ander plekje. Maar ze stopte even en keek over haar schouder naar de kleine en jonge poes. "Als je toch zo graag wat actie wilt. Waarom kom je dan niet mee met mij? Wat gaan jagen!" Het was misschien vreemd voor haar om de poes uit te nodigen. Maar als er hier iets zou geburen met mask zou ze zich zelf nooit vergeven. Zonder op een antwoord te wachten ging ze langzaam en op haar gemak verder.

Na mask woorden zag Mask dat de poes knikte, want nu ze meer in het licht was gekomen zag je dat het een poes was. Mask bekeek het poes nog is goed, de jonge poes bekeek haar goed, ze was elegant daar kon Mask niks op zeggen maar dat waren de meeste katten, zelfs al was je nog zo duister of agressief kon je altijd op de manier van doen bij een kat weghalen dat het een echte kat was. Mask bleef ongeïnteresseerd naar het poes kijken wachtend op dat er meer komt. "Gelijk heb je Maskpaw. De clan is saai, het kamp is saai. Dus waarom zou je niet doen wat je wilt als je toch vrij hebt?" De klank beviel Mask niet, het klonk vals, heel vals maar misschien was de kat het gewoon? "Zoalang je maar geen stome dingen uithaald is het goed." Sprak de poes alweer en nu herkende Mask er zeker plezier in de stem of had ze zich verbeeld? Dat kon ook natuurlijk. Mask hief haar neus omhoog 'van stomme dingen leer je juist.' Zei ze en haar ogen twinkelde van plezier. Mask begon zich veel meer op haar gemak te voelen bij deze poes maar ze hield wel elke beweging scherp. En toen ze opstond en lang haar liep keek Mask nieuwsgierig naar de kat. Even dacht ze dat de poes har interesse in haar had verloren en gewoon weg ging maar toen ze stopte en over haar schouder keek zwiepte Mask staart lichtjes heen en weer. "Als je toch zo graag wat actie wilt. Waarom kom je dan niet mee met mij? Wat gaan jagen!" Kijk dit was verleidelijk en Mask sprong meteen op en trippelde blij achter de poes 'Ik kom graag mee.' Zei ze opgewonden, Mask kon niet wachten om te jagen, Ook al kon Mask nog niet perfect jagen zei haar mentor dat ze door moest oefenen!

Ze moest helemaal niet lang wachten op een antwoord. 'Ik kom graag mee.' Zei ze opgewonden. even kwam er een glans van plezier op in haar ogen. Maar dat verdween snel weer. Ze wist dat Maskpaw achter haar aan trippelde. Ze lette een beetje op haar snelheid. zodat de jonge poes mee kon. Deze grond, was sowiso niet makkelijk om op te lopen. door de sneeuw werd je vacht snel vies en als je niet oplette zakte je helemaal weg. Blacksnow was niet zo klein. Maar toch kwam de sneeuw tot haar buik. het voelde koud en raar aan. Maar ze Was het al een beetje gewend geworden. Lenig sprong ze van steen tot steen. terwijl ze de lucht keer op keer opsnoof. Ze rook slangen en verschillende dooie prooien. Maar dat hadden ze nu niet nodig ze hadden een mooie sterke en gezonde prooi nodig. het zou trouwens een goede oefening zijn vaar Maskpaw. Af en toe keek ze ook eens over haar schouder. Of Maskpaw wel mee kon. "Als je hulp nodig hebt roep je maar he." Zei ze maar eens. Je kon nooit weten als ze niet mee konden. Haar blik schoot wel meteen naar een zwarte vogel de net geland was. Meteen schood ze in sluip houding. ze was muis stil. Ze wou wel vooruit sluipen. Maar ze wist dat Mask er ook nog was. ze zwaaide even met haar staard. Als teken dat de vogel voor haar was. Het kon haar niet veel schelen of het lukte of niet. Maar de leerling was hier om te jagen en het zou oneerlijk zijn als zij alle prooi ving. Dus zou ze Maskpaw laten doen; Ze zou letten op haar bewegingen en kijken of ze het goed deed; Daarna kon ze altijd een tip geven. Ze bleef dus zitten. Ze wachte tot Maskpaw in actie zou komen. Misschien kon ze de vogel nog altijd vangen als ze snel was. Maar Mask had ook een heel goede kans om de vogel te vangen.

Mask vond moerassen maar niks, zeker omdat ze zo klein was en door het sneeuw waar ze bijna niet overheen kwam. Mask volgde de spoor van de poes en sprong ook van steen naar steen, soms kwam haar achterste pootje in de bagger maar die schudde ze al gauw weg en volgde de kat voor haar, gelukkig hield die er wel rekening met haar maar als nog probeerde Mask op een hoog tempo te springen om te laten zien dat ze niet zwak is. Mask zag dat ze steeds lucht snoof en ze volgde haar voorbeeld, verschillende geuren drongen haar neusgaten binnen, veel slangen echt heel veel maar ook verschillende geuren van dood prooi. "Als je hulp nodig hebt roep je maar he." Zei de kat in eens en Mask knikte dat ze begrepen had. Van uit haar ooghoek zag Mask een zwarte vogel landen en zag de kat in jacht houding zakken, Mask zakte ietsjes dood haar benen om niet op te vallen en te kijken hoe de poes het deed maar toen ze met haar staart zwaaide dat de vogel voor haar was hield Mask zich echt in om niet te gaan spinnen. Mask zakte in haar jacht houding en bleef muisstil. Ze zette elke poot voorzichtig neer en toen ze bijna bij het vogel was die bezig was op zoek naar een worm haalde Mask diep adem en lied de geluiden tot haar doordringen wachtend op een goede moment. En toen als een slang sprong ze naar voren maar de vogel was verveld door een stap op zij te zetten en waardoor haar klauwen diens staart raakte en niet het nek die ze had geplant. Het beest vloog weg en boos snoof Mask, mislukt...

Maskpaw ging lichtjes in jachthouding. De kleine poes deed het op zich niet verkeerd. Haar mentor had haar inderdaad heel goed getraind. Daar was blacksnow tevreden mee. Ze voelgde de poes heel voorzichtig met haar blik. Voorzichtig ging de poes vooruit. Ze zag wel hoe de poes adem nam. Ze had gelijk je werd daar rustiger van. Het leek er op dat Maskpaw wachte op het goede moment om er uit te komen. Heel voorzichtig bleef ze zelf naar het beeld kijken. Toen sprong maskpaw. Maar ze had beter nog wat gewacht want de vogel was ondertussen al weer een beetje verplaatst. Ze zag wel hoe de klauwen van mask de staart raakten. Als ze nu snel was kon ze de vogel nog vangen. Maar ze had eigenlijk geen zin. De vogel vloog snel weg. Blacksnow volgde het beest tot het verdween. ze hoorde maskpaw boos snuiven. Ze gromde ook wel even. Maar het was wel goed geweest. Ze stapte naar de poes toe en raakte de voorzichtig met haar staart aan. "je hebt hem misschien niet gevangen. Maar je hebt het goed gedaan!" Probeerde ze zo vriendelijk mogelijk te zeggen. "je houding was goed... je had alleen beter nog wat langer gewacht of sneller gereageerd." Zei ze daarna om de poes wt op te vrolijken en ook te zeggen wat ze beter de volgende keer zou doen. Ze achtenu wel eens vrienderlijker. haar ogen werden ook wel weer wat zachter en langzaam ging ze verder. ze snoof de lucht weer eens op. Ze zouden nog genoeg prooi kunnen vinden en ze zouden nog genoeg kansen krijgen om een prooi te vangen. Ze hadden ook alle tijd van de wereld.

[sorry laat antwoord....]

Mask vodn het maar niks dat de vogel zo weg vloog, als het nog via de grond bewoog had ze hem kunnen snappen. Mask werd uit haar gedachten gerukt door Black die haar staart puntje haar raakte en meteen kek ze belangstellend aan. "je hebt hem misschien niet gevangen. Maar je hebt het goed gedaan!" Probeerde ze zo vriendelijk mogelijk te zeggen. "je houding was goed... je had alleen beter nog wat langer gewacht of sneller gereageerd." Zei ze daarna mask probeerde te glimlachen maar het lukte niet, ze was heel streng tegen zich zelf en daar kon ze niks aan doen, ze wou gewoon een goede krijger woorden, kijk ze hoefde niet beroemd te zijn en dat als ze langskwam iedereen wist wie ze was, ze wou eigenlijk een beetje iemand zijn waar neimand de naam kende maar als ze langs haar kwamen zo zouden zegge ndat ze haar niet wouden tegen komen. 'Ik zal het proberen.' Zei ze zachtjes en nam de geur in zich op, een muis iets verder van hun vandaan was. Mask zakte weer door haar poten en sloop er op af, dit keer hield ze de raad goed in haar gedachten en voor het muis nog kans had om nog een hapje te nemen van zijn pitje sprong ze er op af, haar kaken sloten om het kleine nekje en ze beet hard zodat het beestje meteen dood was en geen geluid kon produceren.

maakt nie uit, reageer zelf laat.

Ze hoorde de woorden van de poes wel. Maar ze kon de onzekerheid hgoren. Verder schonk ze er geen andacht aan. ze liep gewoon verder. Maar ze moest weer stoppen. ze hoorde hoe mask weer door haar poten zakte. Ze zag de muis verder op wel. het was niet echt een groot beestje. dus had ze er geen aandacht aan gegeven. Maar voor Maskpaw was het duidelijk goed genoeg. Ze lachte. ze wist dat de poes de muis wel zou vangen. Ze bleef dus even toekijken. tot de muis dood was. het was een heel goede vangst en deze keer had mask het echt perfect gedaan. Blacksnow lachte even en knikte even trots naar de poes. Daarna liep ze wel verder. Want ze had zelf een prooi in gedachten. Iets dat je hier niet zo makkelijk kon vangen. Maar ze deed het meestal voor de fun. het was leuk op die water ratten te jagen. Moeilijk maar heel erg leuk. Ze had de geur opgevangen. Dus ze ging er op af. Ze zag een beestje in de verte over de modder lopen. Koud en kil als het was. de ogen gloeiden rood op door een lichte schijnsel. "Kijk en leer Maskpaw. Fluisterde. Deze keer zakte ze zelf terug in de houding. langzaam en laag bij de grond sloop ze op het beest af. het dier had niets door. dan hapte ze naar de staart. het dier draaide zich vliegensvlug om en hapte terug. Ze ontweek de beten en sloeg met haar poten. Ze raakte het beest een paar keer. je kon het rode bloed zien glinteren. Maar het bier gaf niet op. Ze bleef de beten ontwijken. dit leek meer op een speletje dan op een jacht. Maar deze beten kenden helemaal het verschil niet. Haar poot bleef haken in het vel van de rat en ze gooide het omhoog. het kwam terecht op een steen. Waardoor het verdooft was. nu was haar kans. Snel beet ze het dood. Een waterrat moest je eerst verdoven. Als je een beet kreeg was het niet zo goed. Heel erg gevaarlijk en vooral ook dodelijk. Slechte wonden. vele katten waaren daardoor al gestorven. Ze draaide zich om naar de jonge poes en ging zitten. Ze lekte haar poten even af. Had Maskpaw goed opgelet. of had de poes zich bezich gehouden met iets anders. haar mentor zou de poes toch al gewaarschuwd hebben voor waterratten? Dat kon niet anders en als het toch niet zo was. Dan was het beter dat de poes het nu toch moest weten.

[Sorry had het redelijk druk XD]

mask begroep haar muisje zodat ze later kon komen om het op te halen als ze terug gingen naar de kamp, daarna volgde ze rustig Blacksnow en pikte soms wat geuren op, mar toen Black ee ngeur oppikte van een waterrat hoorde ze dat ze moest kijken en leren, Mask ging uit de wind zitten en keek toe hoe Blacksnow met de waterrad "vocht", het was interessant om te zien en Mask herrinerde zich de waarschuwing van Deadstorm, waterratten waren gevaarlijk als je niet wist hoe je zo een beest moest aanpakken. Het was inspirerend om te zien hoe ze vochten en toen Blacksnow de waterrat had gedood en haar aankeek, Mask spinde enthousiast ' dat was gewedlig.' Zei ze met een glimlach.