The water is to cold to swim right now. {Smokedust}

Bravesoul was die morgen wat later opgestaan dan normaal. Hij voelde zich eigenlijk niet helemaal lekker. Vanacht was hij overspannen wakker geworden en naar de medicine den gegaan, maar ze konden niet echt wat voor hem doen. Teleurgesteld was hij terug gekeerd naar zijn nest en na een lange tijd woelen en draaien pas weer in slaap gevallen. De grijze kater had zo slecht geslapen omdat hij weer dromen had gehad. De dromen die hem onderhand echt wel begonnen te irriteren. Bravesoul kreeg zowat elke nacht diezelfde, stomme droom. De grijze RiverClan kater was op weg naar de stroom, een beetje rust kon hij wel gebruiken na z'n onrustige nacht. Na een tijdje lopen hoorde hij het ritselende riet aan de rand van het stroompje. Rustig begon hij langs de oever te lopen, zijn ogen strak op het water gericht. Hij had pech, geen enkele vis, kikker of waterrat te zien. De grijze kater zuchtte maar bleef volhouden, wie weet kwam hij nog wel een kleine waterrat tegen. Met nieuwe moet liep hij vedder, al had hij wel snel door dat er niks was om op te jagen. Hij wendde zich af van de stroom en klom weer omhoog, zodat hij niet meer zo dicht langs de oever liep. Bravesoul liep door het lange gras en keek naar de stroom, dit was ook een van zijn favorieten plekken in het hele territorium van de RiverClan. Hij vond het prachtig hoe het lange gras half over de stroom heen hing en hoe de vissen zich door het ondiepe water sloegen om op een nieuwe plek uit te komen. Maar nu was het leaf-bare en dus hielden de meesten prooien een winterslaap. Vissen waren naar ander water getrokken en de vogels naar warmere plekken. Zo bleef er dus nog weinig voedsel over voor de katten. Toen pas drong het tot Bravesoul door dat er in leaf-bare veel kans was op aanvallen van dassen of vossen, aangezien die dan ook weinig eten hadden en zich op de katten stortte. Bravesoul sprak met zichzelf af om extra op te letten. Op dat moment hoorde hij geritsel in de bosjes. Verschrikt keek hij om, maar liet een zucht van verlichting horen toen hij zag dat het Smokedust was, zijn bloedeigen zusje.

Words; 376

The water is to cold to swim right now. {Smokedust} 124h6js

Smokedust's ogen opende zich moeizaam in de warriors den. Ze zag dat Bravesoul al uit de den was. Ze was vanacht laat terug gekomen van een patrouille langs de rivier, en toen ze terug kwam lag hij helemaal te woelen. De laatste tijd deed hij dat al wel vaker, en ze was toch echt bezorgd om de kater, het was dan ook wel haar bloedeigen broertje. Ze besloot op te staan. Ze ging zitten en keek even de warriors den rond. Ze keek even naar haar moeder, gaf haar een lik over haar kopje, en liep naar buiten. Ze dwong zichzelf om naar Bravesoul te zoeken, wat er ook met hem aan de hand was. Ze liep daardoor rustig het kamp uit, naja lopend? Meer glijdend, het kamp zat op een eilandje en het water was inmiddels bevroren door de kou en de sneeuw. Daarna rook ze al snel de geur van de kater. Ze besloot een sprintje te nemen zodat ze bij de kater kon zijn voordat die weer verder was gegaan. Al snel zag ze de kater bij het stroompje. Ze wou hem niet laten schrikken, maar het bosje was toch aan het ritselen. Ze zag dat hij schrok en ze liep naar voren om te laten zien dat zij het maar was. ''Hey.'' murmelde ze zacht tegen hem en begroette hem met een kopje. ''Gaat alles wel? Je leek erg te schrikken toen ik kwam.'' murmelde ze bezorgd naar de kater. Ze ging voor Bravesoul zitten en krulde haar staart over haar poten. Ze keek met haar blauwe ogen in de gele ogen van haar broertje. Wat verbergde hij? Hij kon niet zomaar steeds woelen in zijn slaap.

-- 283 Words --

''Hey.'' Murmelde zijn zusje vriendelijk. Hij kreeg een kopje van haar en hij gaf haar er ook een terug. ''Goedemorgen Smokedust.'' Snorde hij vrolijk. ''Gaat alles wel? Je leek erg te schrikken toen ik kwam.'' Bravesoul haalde zijn schouders een beetje op. ''Nouja, nu het leaf-bare is bedacht ik me dat er weinig prooi is voor ons, en dat de vossen en dassen nu dus extra op de clans gericht zijn, dus ik wil behoedzaam blijven.'' Snorde hij en ging toen zitten, sloeg zijn pluizige staart over zijn voorpoten en keek zijn zusje aan. ''Maar Smokedust, wat doe jij hier, zo op de vroege moren?'' De grijze kater keek even naar de zon die net opkwam, hier keek hij graag naar. Pas had hij bij de rivier gezeten en hier samen met zijn moeder, Lotusleaf, naar gekeken. Hij keek nog even naar Smokedust, die hetzelfde voorvoegsel had als hun vader, Smoketear. Eigenlijk leefde ze in een best ‘close’ familie. Geregeld sprak hij met zijn siblings, behalve Autumnpaw en Breakingdawn dan. Maarja, hij was in zijn Apprentice tijd zo vaak bezig geweest met trainen, trainen en nog eens trainen, dat hij eigenlijk helemaal geen tijd meer had voor zijn vrienden en familie. De grijze kater zuchtte eventjes. Sommige Apperentices hebben al gelijk een partner als ze warrior worden, want die hebben elkaar in hun Apperentice tijd dan al gevonden. Zoals zijn zusje Breakingdawn met Stormfrost. Hij zuchtte en keek weer naar Smokedust, zei had ook nog geen partner. Autumnleaf ook niet, dus hij was niet z’n buitenbeentje uit het nest. Ergens hoopte de grijze kater wel dat hij binnenkort de poes van zijn leven zou ontmoeten, om zijn liefde mee te kunnen delen, net zoals Breakingdawn en Stormfrost nu deden. De grijze kater zuchtte en keek zijn zusje weer eventjes aan.

Words; 300