Wise words [Stormstar]

De rivier stroomde, de bomen waaide. Het woud was koud maar vredig, bladkaal heerde over de bomen. Witte sneeuw lag op de bruine aarde verspreid. Hier en daar lagen plassen water, gevallen takken en verdorde bladeren. Vogels waren niet te horen, enkel het geruis van de grote rivier. De rivier was koud, maar gelukkig niet dicht gevroren. Hier en daar waren er mogelijkheden om te zwemmen, alleen Stormstar vermeed dat. Hij liep op rustig passen door het territorium heen. Hij sloeg met zijn staart sneeuw van wat balderen af en moest daar om grinniken. Hij keek naar de zon de die aan de hemel stond. Het was koud maar Stormstar had gelukkig een dikke warme vacht. Hij schudde die vacht even door elkaar, om de sneeuw er van weg te halen die er op gevallen was. Hij snoof de koude lucht in zijn longen, de wind fluisterde rond zijn kop. Zijn vacht golfde in de beweging van de wind. Hij liep verder, zijn dikke grote poten drukte de bladeren en takken in de natte aarde. De takken van de bomen waren kaal en leeg, het was een beetje troosteloos. Bladkaal was het seizoen van kou en vocht. In dit seizoen kwamen katten wel dichter naar elkaar voor warmte en behagelijkheid, de sfeer gaf nieuwe liefdes in onverwachte situaties. Het was een seizoen van het opruimen van je geest, de kou gaf frisheid aan de eigen ziel. Wolkjes van kou kwamen uit zijn bek hij keek nieuwsgierig om zich heen. De ambere ogen waren wijs, rechtvaardig en warm. Hij stapte verder. Eigenlijk had hij niet echt een reden om het kamp uit te gaan, hij deed het gewoon vak. Wandelingen deden hem goed, hij kon bete nadenken het maakte hem helder. Gelukkig had hij niet het probleem dat hij vreesde voor deze winter, de dicht gevroren rivier, het was heel even geweest. Hij sloeg met zijn dikke grijze staart. De takken trokken zachtjes aan zijn vacht terwijl hij door de bosjes ging. Hij kwam uit bij de rivier, het geluid ervan deed hem goed. Het geluid hoorde bij de Riverclan. Riverclan, hij hoorde er meer dan thuis, hij was de leader. Clanleader zijn ging hem niet om de beroemdheid of dat katten hem bewonderde. Het ging hem er om dat de katten in zijn clan het goed hadden, liefde konden ervaren. Dat de katten in zijn clan trouw en gelukkig waren, zonder ziekte of honger, dat was het belangrijkste. Hij zag een schim door het water gaan, na beter kijken herkende hij Cindersmoke. De ogen van Stormstar halveerde tevreden. Hij liep op de kater af terwijl die zich op de kant hees. "Stormstar," knikte hij hem vriendelijk toe. Stormstar groette hem ook met een vriendelijk lag en knik.''Goedemiddag Cindersmoke'' Hij zag dat de kater groot was geworden. Hij wist dat hij de laatste ceremonie warrior was geworden, met recht. Hij vermoedde ook dat hij wat had met Honeyspots. Hij was erg blij voor de twee. Gemakkenlijk ging hij voor de kater zitten. ''En, hoe bevalt het warrior zijn?''

Spoken

Stormstar keek vriendelijk naar de jonge Cindersmoke. Hij sloeg zijn staart om zijn poten en slaakte een tevreden zucht. Hij keek even naar Cindersmoke, hij had een wit zwarte vacht. De gele ogen lagen in de oogkassen van hem, ze leken op de ogen van Stormstar. Stormstar zag aan het lichaam van Cindersmoke en hoever hij de kater kende, dat hij een goede warrior zou zijn. Hij zag dat Cinder niet op echte kracht gebouwd was, eerder op snelheid en slimheid. Hij was niet breed geschouderd of had een massieve kop, nee deze kater zou meer het meer van zijn slimheid moeten hebben. Hij vond ook dat Cindersmoke erg slim was. "Ik houd ervan om een warrior te zijn," zei hij. Stormstar kreeg een grote glimlach op zijn gezicht. '' Dat is mooi'' Sprak Stormstar. "Eindelijk een echte taak om iets te betekenen voor de Clan. Ik wou dat ik dit al een hele lange tijd eerder was geworden. Ik houd van de verantwoordelijkheden die ik nu heb," vervolgde hij zijn verhaal.''Ja inderdaad, ik weet dat dat een goed gevoel is. Je moet alleen ook weten, dat je in je leerlingen tijd de dingen leert die je als Warrior moet weten. Daarom ben je ook leerling, om te leren wat je moet weten voor de hogere rangen. Je moet het zo zien, een rups moet eerst heel veel eten, heel veel 'leren' om een kokon te vormen, en daarna een prachtige vlinder te worden. Jij, bent net uit je cocon gekropen.'' Hij keek naar Cindersmoke, hij vond de kater heel erg aardig. "Nog bedankt dat je mij en Honey hebt gered van die moordmachine Icy," zei hij kalm en oprecht. Stormstar dacht terug aan die dag. Hij kreeg een frons op zijn gezicht.
''Cindersmoke, er is niemand die ik haatte. Niemand die ik verafschuwde, sinds ik Icy heb ontmoet, staat ze op nummer één. Ik wilde niet dat ze nog iemand van me af zou nemen. '' Hij keek opzij, naar de rivier. Haat vlamde bij de gedachte aan dat secreet. Hij liet de haat mee vloeien in de stroom en werd weer rustig in zijn hart. Hij zag Cindersmoke En Honespots voor zich. Hij keek Cindersmoke met een glimlach aan.''Hou zit het eigenlijk tussen jou en Honeyspots?''


Spoken

Stormstar keek Cindersmoke aan. Hij voelde de wind in zijn dikke vacht, Stormstar rook de geuren van bladkaal. Zijn ambere ogen waren wijs en kalm, rechtvaardig en vriendelijk als altijd. Hij keek even naar de kale takken en hoe ze heen en weer waaide in de wind. Hij vroeg zich af, waarom de dingen nou eenmaal gebeuren. Als hij een keus had, had hij vele dingen voorkomen. Het was nou aanmaal zoals het was. Hij kuchtte even en keek weer naar Cindersmoke. Het onderwerp Icy sloegen ze maar snel over, hij werd er alleen maar sacherijnig van. Als hij iets niet leuk vond, was het sacherijnig wezen. Toen Stormstar nieuwsgierig vroeg naar hem en Honeyspots, klaarde de jonge kater gelijk op. Stormstar zijn hart werd warm bij zijn woorden. “Het gaat goed tussen ons, we zijn verliefd en zeker beste vrienden,” zei hij enorm vrolijk. Stormstar had en glimlach van oor tot oor. '' Wat geweldig Cindersmoke! Ik ben zo blij voor jullie. Liefde is het mooiste en het sterkste wat er bestaat.'' Stormstar keek terug in de tijd. Hij zag een gevlekt hoopje gefrustreerde boze, en vooral verdrietige hoopje ellende. Het was een boze Honeypaw, in haar hoofd gefrustreerd en verdrietig. Ze ging tekeer tegen de hulpenloze Applepaw. Arme poes, ze konden er allebei ook niks aan. doen. Hij herinnerde zich nog erg goed die middag. Hij slaakte een zucht. ''Ik ben hier meer blij mee dan je denkt Cindersmoke. Honeyspots, is ook erg belangrijk voor mij.'' Hij knipperde even met zijn ogen. Hij zag een grote grijze kater met een boze hulpeloze Honeypaw zitten naast de rivier. Ze wilde eerst niks van hem weten, was kwaad en wanhopig. De grote kat bleef rustig en speelde al pratend op haar in. Langzaam koelde de poes af, ze barste in tranen uit in zijn dikke vacht. Hij glimlachte bij de herinnering. Dat gesprek, die dag. Het had Honeyspots bij zinnen gebracht. ''Ik ben zo blij dat ze eindelijk het geluk heeft gevonden waar ze naar zocht. Honeyspots heeft veel meegemaakt, als kitten al. Ik beschouw haar als een dochter van mij. Zorg goed voor haar mijn vriend. Ik wens jullie al het geluk van de wereld. '' Hij keek Cindersmoke aan. ''Je bent een heel goede kater Cindersmoke. Ooit zul je een geweldige warrior zijn, waar Starclan en ik trots op zullen zijn. Ik ben nu al trots op je.'' Hij liet zijn blik mee voeren met de stroom. Toen keek hij weer naar Cindersmoke met humor in zijn ogen. ''Plus Cindersmoke. Je weet dat je nu Warrior bent, en zij ook. Als jullie genoeg van elkaar houden, kunnen jullie officieel partners worden.'' Hij lachte hartenlijk, omdat hij er blij om was.




Spoken