It's just you, me and the Waterfall [BREAKINGDAWN ONLY]

De bruine tabby opende haar grasgroene ogen toen het zachte avondlicht haar neus bereikte. Ze smakte even en rekte zich uit om er achter te komen dat Stormfrost niet op zijn vertrouwde plekje naast haar lag. Ze snuffelde even om er achter te komen dat hij al lang weg was en schudde de losse haartjes uit haar dikke pels. "Vast gaan jagen.." Murmelde ze zachtjes bedenkend dat dat ook niet echt kon kloppen, de kater liet haar normaal nooit alleen te bang dat ze weer de poten zou nemen en zou verdwijnen. Stormfrost was de enige die nog zo dacht, haar opa, oma, vader, moeder, broertjes en zusjes hadden haar al haar vrijheid gegunt hadden allemaal opnieuw vertrouwen in haar gesteld. Een vertrouwen waarvan ze niet wist of ze het waar kon maken..

Het geluid van een kat die haar naam riep deed de tabby opkijken en ze kwam omhoog uit haar nest. Met enkele halfbakke likken over haar vacht terwijl ze zigzag door de wirwar van nesten heen stapte kwam ze buiten in het warme lente zonnetje dat haar begroette. Ze snorde even en keek vervolgens op naar de kat die haar geroepen had. Haar opa, Stormstar.. De leader van Riverclan een wijze kater die met vele verliezen te maken had gehad Breakingdawn had een groots respect voor hem en met een warme glimlach stapte ze naar hem toe.

Hier en daar keken nog een paar katten op als ze haar zagen lopen de diepbruine vacht van haar pels deed hen alle denken aan de grote kater die zij door haar kleine kitten ogen had gezien. Crookedstar.. Hun vorige leader een dappere kater die uiteindelijk oneervol zijn leven was verloren.. Tweebenen waren werkelijk waar een vloek. Breaking had in de tijd dat ze was weggelopen vaak voorgesteld hoe het zou zijn met die kater nog aan het hoofd van Riverclan. Dan zou Dreamheart er misschien ook zijn geweest en had Stormfrost zijn ouders nog..

Breaking had ook altijd op haar opa geleken met een diep grijze tabby vacht diezelfde grijze vacht die verdween voor Riverclan toen ze er achter kwam dat haar vader hun had veraden met een nieuw nestje. Ze herinnerde zich nog alles van die tijd dat ze stil en alleen in een hoekje had gelegen langzaam levend verteerd werd door het bos. En ze herinnerde zich die vreemdeling die uit de rivier kwam, het was haar verbeelding geweest no doubt about that, maar iets wat die kater had gesproken had haar nieuwe kracht gegeven. Hij was naar haar toe gekomen, had zijn neus tegen haar voorhoofd gelegd en had gefluisterd May you be smiled upon, let your worries slip away and let your smile last till infinity Het was net het stootje geweest dat haar terug bracht naar de realiteit dat ze niet kon blijven in Riverclangebied. Ze wou vertrekken en toen plots was hij daar die vlammend rode kater met nog groenere ogen als de hare, hij had verbaast gekeken toen hij zo'n scharminkel als haar zag maar had haar moed in gesproken en ze had haar weg terug naar huis gevonden. Bruin als de grote leider Crookedstar..

Met een zacht glimlachje kwam ze terug bij de realiteit en zag haar opa als een gek met zijn staart naar de ingang van het kamp wijzen. "O natuurlijk.." Fluisterde ze toen ze zich de vorige avond herinnerde. Stormfrost zou op haar wachten bij de waterval hoe kon ze zo dom zijn om het te vergeten. Ze grijnsde even naar haar opa en schoot door de ingang van het kamp om zo snel ze kon richting de waterval te rennen.

Buiten adem kwam ze met zwoegende flanken aan en dook ze tussen de bosjes om haar hartritme weer normaal te krijgen en staarde naar Stormfrost. Een lachje gleed over haar lippen en hield die aan terwijl ze met langzame stappen zijn richting op liep. "Sorry dat ik je heb laten wachten." Fluisterde ze beschaamt en like even over haar borst voor ze naast hem kwam zitten en warm glimlachte.