тσ ѕσƒт ƒσя α вℓσσ∂cℓαη cαт

Een seal point poes liep rustig door de huizen van de tweebenen. Een warm lentebriesje streelde haar licht gestreepte haren waardoor die zachtjes op en neer deinsde. Ze was in een goede bui vandaag. Terwijl ze de heerlijkee geur van bloesems en prooi opsnoof keken haar diepe blauwe ogen met een vriendelijke twinkeling in haar ogen over het kleurrijke oppervlak. Yaisa was eigenlijk best wel een vreeme Bloodclan kat. Sommige dagen had ze echt het karakter van een moordenaar. Dat was dan vooral tegen clankatten. Maar de meeste dagen had ze gewoon het zachtaardige karakter van een standaard kat die hield van kittens en alles wat een kat kon doen. Het leven was gewoon zo heerlijk als het nu was, even niet denken aan overleven of moorden zoals al die andere Bloodclan katten deden. Ze doen net als of het leven alleen maar bestond om andere katten het leven zuur te maken en of te vermoorden. Soms walgde de tengere kattin daar van. Ze vroeg zichzelf wel eens af waarom ze in die moordlustige clan zat. Maar toch zaten er ook wel aardige katten in die een hart hadden zoals Shinto vondt ze. Ze kon zich nog herinneren toe hij tegen haar aan kwam liggen om d;r warm te houden tijdens een ijskoude nacht toen er een sneeuwstorm heerste. Ze zou niet vergeten hoe zijn warme vacht tegen haar korte vachtje aandrukte. Het was een heerlijk gevoel om hem naast haar te hebben. Algauw drong een Bloodclangeur door tot haar geurklieren. Ze snoof de lucht nog een paar keer in en merkte algauw dat het de kater genaamd Skippy was. Volgens haar knlonk zijn naam schattig en lief maar was hij juist het tegen over gestelde daarvan. Een zucht verliet haar longen toen ze de kater aan zag komen lopen. Ze hoorde de hondentanden aan zijn halsband tegen elkaar aankomen. Hij had veel meer hondentanden dan zij dat had. Ze was namenlijk niet zo'n zielen nemer zoals haar clangenoten.

&Skippy

voice: