уσυ ωιℓℓ ηєνєя ℓινє ιƒ уσυ αяє ℓσσкιηg ƒσя тнє мєαηιηg σƒ ℓιƒє.

Een warme ochtend zon kwam de Nursery binnen terwijl Innerghost haar ogen opende. Ze staarde naar buiten. Intussen was ze toch wel moe geworden van het Queen zijn. Natuurlijk was ze nog steeds een warrior, enkel was ze moeder geworden - waar ze echt wel blij mee was, maar ze miste het, het leven als een Warrior. Langzaam kwam ze overeind en vervolgens liep ze de Nursery uit. Haar cyan blauwe ogen glommen in het zonlicht. Rustig stapte ze veder, maar heel veel veder kwam ze al niet, want een kitten kwam haar stalken. Ze keek de kitten aan terwijl ze meteen werd gebombardeerd met vragen. Ze had net nog gezien hoe de kitten werd afgesnauwd door een andere warrior, en nu werd zij beladen met de zelfde vraag. “Weet u of ik de zon aan kan raken?” Vroeg de kitten. Ze grinnikte even. "Nee kleintje, dat kan jij niet, ik ook niet, geen enkele warrior kan dat, zelfs de Leader niet," sprak ze. Ze verwachtte een vraag in de trant van 'waarom?' Maar dat zou ze dan wel zien. “Wie bent u, eigenlijk?” Vroeg de kitten. "Mijn naam, is Innerghost," miauwde ze tegen de jonge kitten die ze herkende als Novakit, dat al snel werd bevestigd door de kleine kitten. “Bent u een warrior?” vroeg de kitten. Innerghost kitten. Ja ze was een warrior, of is, maar nu lag ze enkel als moeder in de Nursery. “Ik heb heel vaak tegen een warrior gespreken, e- Oh!” De stem van de jonge kitten werd afgebroken en Innerghost keek haar aan met een vragende frons op haar voorkop. “Gisteren heeft een appel me aangevallen en ik merk dat er steeds meer appels komen hier. Volgens mij zijn ze aan het plannen om de katten uit te roeien, we moeten ze doden, voordat zij ons doden! Doet u mee?” Fluisterde de kitten als of het 't grootste probleem ever was. Maar Innerghost speelde het spelletje mee. "Ja, dat moet zeker," miauwde ze zacht. "En ik doe zeker mee! We moeten de clan beschermen," miauwde ze. “.. Appels zijn kwaadaardig.” Ze knikte terwijl ze de kitten aan keek. “Hopelijk hebben ze me niet gehoord.” Fluisterde de kleine Novakit weer. Innerghost keek geschokt als of de appels haar wel hadden gehoord. En dat deed ze terwijl ze met haar achterpoot zo tegen een boom aan schopte zodat Novakit het niet in de gaten zou hebben. En zoals verwacht viel er een appel naar beneden vlak voor hun snoet. Groot was de appel niet. Innerghost keek afwachtend naar Novakit's reactie.

Innerghost vond het wel leuk hoe de kitten naar haar verhaal luisterde en alles heel serieus op nam. Maar op speelse wijze dingen leren was ook wel goed - al zou ze van zelf wel in gaan zien dat appels geen gevaar zijn. Well, daar zou Innerghost haar wel bij helpen, gewoon om te laten zien dat je ze makkelijk bevechten kan. Op speelse wijze leren sluipen en aanvallen was niet slecht. Innerghost trapte tegen de boom aan en een appel viel naar beneden. Het wat grappig om te zien hoe de kitten helemaal groot werd van angst. "ZE KOMEN ME HALEN!" Gilde Novakit. Innerghost schudde met haar kop. "Oh nee! We moeten de clan aan vallen, en...- oh." Innerghoost keek om en zag hoe Novakit zich verstopte achter de den. Ze liep er naar toe terwijl ze Novakit bij het nekvel er achterweg haalde. "Kom, wij kunnen samen die appels wel verslaan," miauwde ze moedig terwijl ze haar mee wenkte. "Kijk," miauwde ze terwijl ze in een sluip houding ging. "Zo zal de appel je niet op merken en zou je er op af kunnen sluipen," fluisterde ze terwijl ze aangaf dat Novakit haar na moest doen. Daarna sprong Innerghost aan haakte ze de appel aan haar klauwen vast waarnaar ze de appel met haar klauw neer sloeg op de grond en de appel in stukjes veranderde. "En dan kom je met de aanval, zag je dat?" Miauwde ze terwijl ze naar Novakit keek. "Kijk! Daar licht er nog één, die heeft vast één van je den genoten willen aanvallen, laat zien dat die appels hier niet welkom zijn," miauwde ze naar Novakit.

Een beetje training voor een kitten was niet verkeerd, zo lang je ze er maar niet mee uit putte. Een beetje sluip houding oefenen en een beetje vecht technieken op appels uit testen - daar ging een kitten niet dood aan, ze kreeg namelijk geen klappen terug. Daarom wist Innerghost met wat zij deed met de kitten, dat dat niet meer dan spelen was voor de kitten - later zou ze wel zien met wat ze nu leerde dat dat in haar apprentices tijd meer effect zou hebben. "Prima gedaan, Novakit!" complimenteerde ze de jonge kitten. De kitten had het goed gedaan voor zijn klein mormel. Maar wat dacht je anders? Shadowclan kittens waren nou één maal heel snel sterk. "Wow.. Ik wist niet dat ik een appel zo kon vermoorden! Weet u nog meer technieken?" Miauwde de kitten vol nieuwsgierigheid terwijl de kitten naar haar toe liep. "Oh, ja, er zijn een hele boel technieken om je vijanden uit te schakelen." Ze keek geheimzinnig om zich heen waarna ze haar kop naar de oor van de kitten bracht. "Wist je dat je nu al voor de andere kittens staat met wat je zojuist geleerd had," ademde ze zacht in de oor van de kitten. Ze keek de kitten aan met een grijns afwachtend om de reactie die ze ontvangen ging.