.: Don't hurt me, please! [& CETHIN] :.

_{Het warm wordende zonnetje scheen op haar vacht en zorgde ervoor dat het lekker warm was. De kitten lag tegen een boom een beetje te genieten van de temperatuur die elk dagje net weer wat warmer werd, terwijl ze een beetje naar de vogels keek die een beetje in de ronte vlogen. Waarom konden zij eigenlijk niet vliegen? Waarom hadden zij geen vleugels? Katten met vleugels zou toch leuk zijn? Tenminste, het leek haar leuk, was vliegen eigenlijk wel leuk? Vele nutteloze vragen stroomden door haar hoofd, maar toch wou ze het weten. Aan wie ze het ging vragen? Waarschijnlijk aan niemand... Ze hield meestal haar vragen voor zichzelf en zocht zelf naar een oplossing. Ze durfde het immers niet aan iemand te vragen, straks vonden ze haar immers nog irritant! Even zuchtte het zwarte poesje en ze stond op, het werd maar eens tijd dat ze terug ging, terug naar Ziva, haar moeder. Op een vrolijk trippelpasje liep ze terug, ergens op haar weg zou ze een weg moeten oversteken. Ze rilde bij de gedachte en richtte haar blik op het landschap voor zich. Ze kon de weg al zien, samen met de monsters die er overheen gingen alsof hun leven er vanaf hing. Na een tijdje kwam ze er, hier moest ze goed opletten. Even keek de kitten van links naar rechts, gelukkig geen enkel monster was dichtbij. Zo hard als ze kon begon Breeze te lopen, de weg over. Toen ze eindelijk de overkant had bereikt wierp ze nog even een blik naar achter, dat was eigenlijk nog niet zo moeilijk.

Een tijdje bleef ze doorlopen en doorlopen, straat in straat uit, tot ze uitkwam op een grasveldje. Dat was niet de bedoeling! Ze moest het toegeven, ze was verdwaald. De plek van het kamp wist ze niet meer en waar ze nu was, dat wist ze al helemaal niet. Verdrietig rolde ze zich op tot een bolletje en bleef zo even liggen, tot ze een geluid hoorde. Geschrokken was ze rechtgesprongen, 'Wie is daar?' piepte ze bang.

[Only Cethin c:]}

.: Don't hurt me, please! [& CETHIN] :. 221dp4

I'm maybe a little bit different, but I do nothing wrong,
Please take me how I am, because I'm not very strong...