Just a few weeks ago ~ [Starlingkit]

๑B R A M B L E P A W ๑

Na een geslaagde jachtpartij was hij teruggekomen in het kamp. Zijn uitputting maakte zich nog geen meester van hem maar hij wist zeker dat hij meer had gedaan dan alle andere leerlingen. Hij legde een merel bij de hoop van verse prooi en liep naar het leerlinghol toe. Eenmaal daar aangekomen liet hij zich met een plof neervallen. Zijn poten lagen onder hem opgevouwen en de hitte van de dag lag zwaar over het kamp heen. Hij geeuwde en legde zijn kop op zijn voorpoten. Zijn amberkleurige ogen speurden het kamp af of er nog ergens iets gedaan moest worden. Hoewel er snel een ceremonie zou komen was hij nog lang niet klaar met trainen. Zijn vorige mentor was weg en hij had een nieuwe nodig. Een bedroefd gevoel bekroop hem. Hij had het recht niet gehad weg te gaan voordat hij, Bramblepaw een Warrior was geworden. Toch was hij ook nieuwsgierig naar zijn nieuwe naam. Zou hij die eigenlijk wel krijgen? Hij kon redelijk goed vechten en jagen maar toch leefde hij voor het échte Warrior zijn. Andere katten op hun falie geven tijdens de patrouille en dan met opgeheven kop het Thunderclan kamp weer binnen komen. Hij glimlachte kort toen hij een paar kittens zag spelen bij de Nursery. Misschien zouden ze wel met een staart willen spelen van een andere kat. Hij sloot zijn amberkleurige ogen en genoot van de zonnestralen op zijn vacht.

Just a few weeks ago ~ [Starlingkit] WJEsDRq

"One thorn of experience is worth a whole wilderness of warning"
Meet Bramblethorn

Bramble-Art:

Moe opende ze haar oogjes en moeizaam probeerde ze weer in slaap te sussen, alleen was ze nu al wakker. Hopend keek ze op, om een glimp op te vangen van haar moeder, maar nee, deze was weg. Waarom moest haar moeder toch steeds weer weg? Was een Clanleader zijn dan belangrijker dan haar eigen kittens? Ze wist wel dat ze de Clan moest leiden, maar ze hoefde toch niet elke dag weg te zijn? Grommend rolde ze uit haar nestje en trippelde wat door de Nursery, haar siblings, nee, daar had ze gewoon geen zin in. Die hadden al zoveel meer ontdekt dan zij. Zij was altijd in de Nursery gebleven en daardoor had ze zoveel kansen misgelopen om op een avontuur gegaan. Haar oudere broers en zussen had ze nog nooit gezien, en daarvoor schaamde ze zich. Waarom moest ze zich schuilhouden in deze Den? Starlingkit schudde haar kopje om van deze negatieve gedachten af te komen. Snel rende ze naar, terwijl ze haar ogen sloot. Helaas kon ze zo niet kijken wie zich in haar weg bevond. In een paar seconden botste ze tegen een hoop vacht en kaatste ze een paar passen terug. "Oef," Miauwde ze en schudde haar kopje. Ze opende haar ogen en zag een Apprentice. Bewonderend keek ze omhoog, hoe zou zijn leven er uitzien? Vrolijk of droef? "S-sorry.." Stamelde ze en deed nog een paar passen achteruit.

Just a few weeks ago ~ [Starlingkit] VUZ5ef6

๑B R A M B L E P A W ๑

Zijn amberkleurige ogen bleven gesloten. Gewoon de zon op zijn vacht was op dit moment genoeg. Hij snorde zacht en keek op toen hij een zachte duw voelde. Voor hem lag een kitten die een beetje verdwaasd lag te kijken. Hij glimlachte vriendelijk naar de kit en zwiepte met zijn pluizige staart. 'It's okay. Are you okay?' vroeg hij toen met een vriendelijke stem. Hij keek naar de kit die een grijze vacht had die gelijk een belletje deed rinkelen. Zij was een van Bluestar's dochters. Hij ging rechtop zitten en begon zijn vacht te wassen. Hoewel hij moe was van de jacht bleef hij aan het verzorgen van zijn vacht bezig. Hij leek soms wel eindeloos lang en soms had hij hulp nodig bij het wassen. Hij murmelde zacht en sloeg weer met zijn staart. 'Why are you out the Nursery? Don't you need to be with Bluestar?' vroeg hij haar rustig. Zij amberkleurige ogen keken in de ogen van de kit en onthulden dat hij vermoeid was. Het maakte op dit moment toch niks uit. Hij stak een poot vooruit en schraapte over de bodem heen. Het was veel te warm naar zijn mening. Gewoon niet zijn seizoen. Hoewel er volop prooi was vond hij Leafbare toch fijner. Zijn dikke vacht beschermde hem dan ook tegen de kille kou en hij zag hoe sommige andere katten met moeite warm bleven. Maar in de zomer was het omgekeerd. Hij wiebelde met zijn oren en gaf een lik over een streep van zijn vacht. Deze glom kort waarna het weer verdampte. Hij grimaste en keek naar de Kit. Waarom was ze uit haar Den gekomen?

"One thorn of experience is worth a whole wilderness of warning"
Meet Bramblethorn

Bramble-Art:

De Apprentice zwiepte een keer met zijn staart en een glimlach sierde zijn gelaat. Meteen voelde Starlingkit zich bwat veiliger, nu kon ze tenminste geen echte problemen krijgen, misschien. 'It's okay. Are you okay?' Starlingkit liet een glimlach op haar gezicht verschijnen en ze ging zitten. Even keek ze een keer om zich heen, hopend dat geen van haar ouders zich in de buurt bevonden, maar nee, zoals altijd waren ze er eens niet. Soms kwam het haar wel goed uit, maar af en toe wilde ze wel wat moederliefde. Een zachte zucht verliet haar lippen en ze keek de kater aan. "We-" Maar voordat ze iets kon zeggen werd ze onderbroken door de kater. 'Why are you out the Nursery? Don't you need to be with Bluestar?' Een frons verscheen op haar gezicht toen ze de naam van haar moeder hoorde. Precies het probleem. "Well, my mom isn't there. She never is." Ze liet haar oortjes wat tegen haar nek vallen en haar ogen richtten zich op haar pootjes. Sommige zouden haar geweldig vinden om haar moeder, maar die was er nooit. NOOIT. Een beetje geïrriteerd kneedde ze de grond met haar voorpootjes en voelde haar maag in een knoop veranderen. "It's like she isn't even my mom.." Mompelde ze vervolgens en keek de kater aan, alsof hij haar hulp kon bieden.

๑ B R A M B L E P A W ๑

De kit wilde net gaan vertellen toen hij zijn vraag had gesteld. Hoewel hij normaal een kort lontje had bleef dat lontje vandaag wat langer dan anders leek wel. Hij staarde naar de aarde die hij had omgeschraapt en keek haar met een ietswat verbaasde blik aan. 'She isn't there? But, she is in the Camp. The whole day' zei hij bemoedigend. Het was immers zo dat Bluestar zich met hart en ziel inzette voor haar Clan en daarnaast was ze ook een groot leidster. Hij zette zijn nagels in de grond en rekte zich even snel uit. Daarna keek hij de Kit weer aan. Alsof Bluestar er niet was? 'But you aren't alone. Are you? Because your siblings have the same mom.. But if you want you can come out a bit more to talk to other cats?' zei hij met een schittering in zijn ogen. Hij wist zelf maar al te goed hoe het was om niet eens aangesproken te worden. Zijn mentor had hem immers ook laten zitten. Nijdig zwiepte hij met zijn staart bij die gedachte en duwde hem weg. Misschien zou Starlingkit als ze ouder was wel mee op patrouille gaan. Hij vroeg zich af hoe oud ze nu was. 'How old are you no Starlingkit?' zei hij. Als ze de vijf maanden bereikte zou ze een leerling worden. De gedachte aan nog meer leerlingen in het hol maakte hem iets benauwder dan hij had gewild maar toch. Meer leerlingen betekende ook meer Warriors.

"One thorn of experience is worth a whole wilderness of warning"
Meet Bramblethorn

Bramble-Art:

Eerst bleef de blik weg van de Apprentice en dat liet haar een beetje zenuwachtig voelen. Wilde hij eigenlijk niet met haar praten en keek hij haar daarom niet aan? Nerveus liet ze haar pootjes op de grond heen en weer gaan en keek ze snel om zich heen. Nope. Geen enkele uitweg voor hem of zelfs voor haar. 'She isn't there? But, she is in the Camp. The whole day' Ze keek weer op naar de tabby en keek recht in zijn ambere ogen. 'But you aren't alone. Are you? Because your siblings have the same mom.. But if you want you can come out a bit more to talk to other cats?' De plotselinge neidige zwiep van zijn staart deed haar even opschrikken, maar ze schudde haar kopje. Zij had hem waarschijnlijk niets gedaan. "Yes, she is here, but she never gives me the attention I really need. I'm just a kit, and I never had the feeling I was really wanted here.." Meteen gleed haar blik naar haar witte voorpootjes en liet ze haar kin rusten op haar borst. 'How old are you now Starlingkit?' De stem van de Apprentice liet haar weer opkijken, alleen was haar vrolijkheid nu een beetje geminderd. "I guess around the four Moons now."

๑B R A M B L E P A W ๑

Zijn blik stond vol begrip. Hij snapte de jonge kit wel. Hij glimlachte vriendelijk naar haar. 'Well. If you are six moons you will be a apprentice. With a new name you know? Starlingpaw then' zei hij met een knipoog naar de kit. Hij hoopte werkelijk dat Bluestar meer tijd voor haar kittens kon gaan maken. Hijzelf was iets ouder dan de kit maar zat zonder mentor. Hij zat zo'n beetje in hetzelfde schuitje als de kit. Hij wiebelde kort met zijn oren en keek naar de ingang van het kamp. Er kwam een jachtpatrouille terug van het jagen en hij zag dat er aardig wat prooi gevangen was. Merels, lijsters, een eekhoorn en nog een paar spitsmuizen. Hij glimlachte breeduit nu. Ja, hij had wel trek. Hij keek de kit aan. 'Starlingkit? Would you like some prey and after that going to the training place?' hij zwiepte vergenoegend met zijn staart en stond op om zich uit te rekken. Hij had wel zin om de kit de trainingskuil te laten zien. Misschien wilde ze liever de Nursery terug in maar dat was aan haar. Met een glinstering in zijn ogen wachtte hij op haar antwoord.

"One thorn of experience is worth a whole wilderness of warning"
Meet Bramblethorn

Bramble-Art:

Er verscheen glimlach op het gezicht van de kater en deze vrolijkte haar lichtelijk op. Wat kon ze anders? Depressief zitten mokken? 'Well. If you are six moons you will be an apprentice. With a new name you know? Starlingpaw then.' Hij knipoogde naar haar en heel even verscheen er een glimlach op haar gezicht. Haar aandacht werd afgeleid door een paar Warriors die met prooi het kamp binnen kwamen. Bewonderd keek ze toe hoe de katten hun prooi op de stapel legden. Bijna hing haar mond open, maar gelukkig werkten haar kaakspieren nog. 'Starlingkit? Would you like some prey and after that going to the training place?' De kater rekte zich uit en dit gaf haar de tijd om goed na te denken. Ach! Wat was er nou zo erg aan? Ze stond meteen op en schudde haar grijze vachtje uit. "Yes!" Miauwde ze snorrend. Ze deed al een paar passen in de richting van de prooistapel, maar draaide toen haar kopje om. Het was onbeleefd om de Apprentice daar alleen te laten.

๑B R A M B L E P A W ๑

Het antwoord kwam na een tijdje en zijn glimlach werd nog breder. 'Okay' zei hij waarna hij opstond en de kit volgde naar de hoop vol verse prooi. Hij keek met een half toegeknepen ook naar de krijgers en viste toen een ekster uit de hoop. Hij trippelde naar de varenkluit en begon het dier op te eten door het te plukken. Hij keek naar Starlingkit en knikte haar bemoedigend toe. Het puntje van zijn staart zwiepte kort. Hij spuwde een paar veren uit en begon toen aan het vlees. Wat waren die veren toch vies. En sommige warriors hadden dat als naam. Hij grinnikte kort en nam nog een hap van de ekster. Toen hij bijna klaar was keek hij naar Starlingkit. 'All done? Okay, then we go to the Sandy Hollow' zei hij en wenkte de kit met zijn staart waarna hij door de doorntunnel vertrok en keek naar het bladerdak boven hem. Er stond een bredere grijns dan anders op zijn gezicht. Hij wachtte bij de uitgang op Starlingkit.

"One thorn of experience is worth a whole wilderness of warning"
Meet Bramblethorn

Bramble-Art:

De Apprentice pakte een ekster en Starlingkit keek een beetje zenuwachtig naar de grote hoop. Kon ze wel zomaar iets pakken? Ze slikte en draaide haar kopje toen weer terug naar de kater, die haar toe knikte. Wat zekerder pakte ze een klein muisje. Snel trippelde ze naar de kater, wiens naam ze nog steeds niet wist, en begon een beetje aan het muisje te knagen. 'All done? Okay, then we go to the Sandy Hollow' Ze slokte het laatste hoopje op en knikte vrolijk. De Apprentice verdween door de doorntunnel en Starlingkit draaide zich nog één keer om. Nee, nog geen Bluestar gezien. Waar zou ze toch zitten? Starlingkit haalde haar schouders op en volgde de kater toen. Toen ze voor de eerste keer buiten het kamp getreden was, keek ze haar ogen uit. "Wow.." Mompelde ze en draaide haar kopje alle mogelijke kanten op.

๑B R A M B L E P A W ๑

Hij dronk de geuren uit de lucht en het enige in de lucht was ThunderClan warriors. Hij knikte goedkeurend en keek om zich heen of hij geen andere Warriors zag. Nope. Hij zwiepte ongeduldig met zijn staart en keek toen naar de grote verbazing in de ogen zag van Starlingkit. Hij glimlachte en liep naar haar toe. 'Big isn't it? Follow me' zei hij waarna hij door zijn poten zakte en wegsloop naar de braamstuiken niet veel verder van hem. Hij wenkte Starlingkit en liep geruisloos naar de Sandy Hollow toe. De zandkuil was verlaten. Hij bleef onder de stuik liggen en wachtte totdat Starlingkit was gekomen. Hij sloeg zijn pluizige staart voor zijn poten en hij keek naar de kuil. Ookal was deze verlaten deze was pas nog gebruikt. Hij grimaste kort bij de gedachte dat híj daar had moeten trainen. Alleen geen mentor. Hij slaakte een diepe zucht en realiseerde zich dat hij zichzelf nog niet had voorgesteld aan Starlingkit. 'O, I've forgotten Starlingkit. My name is Bramblepaw' zei hij waarna hij met zijn staart over haar rug ging.

"One thorn of experience is worth a whole wilderness of warning"
Meet Bramblethorn

Bramble-Art:

'Big isn't it? Follow me' En vervolgens sloop de kater weg, zachtjes volgde Starlingkit hem, maar hield ze har ogen open voor tekenen van leven. De twee kwamen uit onder een struik, waar Starlingkit een prachtig uitzicht had over de plek waar de Apprentices zo vaak werden getraind. Het was gewoon een simpele zandkuil, die in een paar minuten kon veranderen in een groot slagveld door de trainingen. Een glimlach verscheen op haar gezicht toen ze uitkeek over de trainingsplek. 'O, I've forgotten Starlingkit. My name is Bramblepaw.' Zachtjes voelde ze zijn staart over haar rug gaan en Starlingkit keek verlegen weg. "No worries," Glimlachte ze toen en kroop een beetje onder de struik vandaan. "Are going then?" Zei ze op een zachte toon en wachtte dit keer niet op antwoord van de Apprentice. Ze kroop onder de struik vandaan, ze snelde naar de kuil en sprong met een krachtige sprong in het zand. Korrels vlogen rondom haar en vrolijk rolde ze op haar rug. Snorrend keek ze naar de blauwe lucht, waarin een paar dotjes wolken voorbij dreven.