{ Siss ! } Outside ~

De zon was net op, al was het ShadowClan kamp nog erg rustig. En donker. Twee paar ijsblauwe ogen staarde nieuwsgierig de nursey uit, zijn pootjes hingen slap over de nurseyingang. Hij verlange ernaar om naar buiten te kunnen, maar voor nu was hij nog een kitten. Wel een geweldige kitten natuurlijk. Zijn pluizige vacht stond nog alle kanten op, behalve de goede en was geklit. Snel raspte hij zijn ruwe tong over zijn dikke, pluizige vacht. Verveling heerste in zijn hoofd. Hij had duizende ideeen die hij ooit nog moest volbrengen, maar daarmee moest hij wachten. Er moest namelijk iemand meehelpen. Een zucht verliet zijn kleine mondje en hij draaide zich om, richting zijn eigen mama. Bitterkit en Cornkit lagen nog te slapen, zijn moeder waarschijnlijk ook. Hij duwde zijn pootje in de zij van zijn slapende zusje. "Bitter, luie aap, wakker worden!" zei hij grinnikend. "Grapje zus, maar wel wakker worden!"

"Wat is er?" miauwde de jonge poes en een geeuw ontsnapte uit haar mond. De kater greens geheimzinnig en keek haar aan. "Ik heb een heeeeel goed idee, maar dat kan ik niet alleen," miauwde hij geheimzinning en hij keek schichtig rond. "Maar je moet ook beloven, op alle vier je pootjes, dat je het aan niemand vertelt," zei hij ernstig en peinzend, hopend dat hij zijn zusje kon vertrouwen. Waarom zou hij haar niet kunnen vertrouwen eigenlijk? Het was dan wel een geheime missie, missie Bark & Bitter noemde hij het, ook al was het nu pas bedacht, en niemand mocht van geheim agenten Barkkit en Bitterkit weten. Zijn blauwe oogjes straalde, al keken ze de poes ook geheimzinnig aan. "Maar niemand mag ervan weten, dus we moeten ons verstoppen!" miauwde hij. Hij had gehoort dat sommige warriors op een geheime missie moesten van Shrewstar. Misschien ging ze zelf ook wel op een missie? Misschien was het ShadowClan kamp wel de geheime basis, en waren de andere clans allemaal slechterikken die de ShadowClan moest verjagen! De kater wist dat hij hun leider, geheim agent Shrewstar, hierover moest vragen, want hij wist dat het van levensbelang was!

"Oké", miauwde zijn zusje en de kater glimlachte. Hij had dus al één lid in zijn geheim agenten groep.  "Maar niemand mag ervan weten, dus we moeten ons verstoppen!" miauwde hij en hij keek schichtig rond. Iedereen leek te slapen. Maar misschien deden alsof ze sliepen... "Waar gaan we ons verstoppen?", vroeg de kitten en de kater greens. Hij had al een heel plan uitgestippeld. Het katertje wenkte met zijn staartje en wandelde naar de uitgang van de nursey. "Wat denk je van het apprentice hol? Overdag is daar helemaal niemand en dan kunnen we alles voor ons zelf houden!" greens hij en hij liet zich uit de nursey vallen. Met een kleine plof op de grond keek hij rond en knikte. "De kust is veilig," verklaarde hij zakelijk en wat sneeky liep hij langs de nursey, er van uit gaand dat zijn zusje hem wel volgde.

"Waar is de apprentice den?", hoorde hij haar vragen en even stond hij stil. Dat was wel een goede vraag van haar, dat wist hij zelf ook niet. Maar dat mocht een geheim agent nooit laten zien, dat hij iets niet wist. Straks dachten de vijanden dat hij zwak was, en dat kon totaal niet. Het was sowieso een groot doolhof voor hem, dit kamp. Hij moest er het beste van maken dan maar. Algauw zag hij een nest en hij glimlachte. Dit was zeker te weten het apprentice nest. "Kijk dit is het..." zei hij en hij keek naar binnen, waar enkele warriors hem met grote ogen aankeken. "warriorsnest," verklaarde hij, zichzelf uit deze situatie reddend. Hij schudde zijn vacht uit, waar enkele vreemde dingetjes in zaten. Hij trippelde naar het nest ernaast. "Dit is het apprentice nest!" riep hij trots uit, omdat hij het helemaal zelf gevonden had. Zoals vaker, had hij een geniaal brein. Het nest was bijna leeg, de laatste katten die nog in het nest zaten maakte aanstalte te verdwijnen. "Kijk, wat groot!" zei hij verbaast en hij keek naar zijn zusje. Wow!