Behold! The angel's singing sweet..

De verhalen waren al aan hem verteld sinds de SkyClan katten het kamp in waren gekomen, opzoek naar onderdak. Toch was het nu pas dat hij voor het eerst het verwoeste territorium mocht zien. Er was niets van over. Het was enkel dode grond, dode bomen, er stond geen stronkje meer gezond overeind en geen groen sprietje sierde de grond. Het maakte Vulture triest toen hij voor zich zag dat hier ooit leerlingen hadden gelopen. Hij herinnerde hun gebroken gezichtjes nog wel toen ze naast hun familie en vrienden ShadowClan kamp in kwamen. Dat was iets wat hem nog steeds een meelijwekkend gevoel gaf als hij het herinnerde. Voorzichtig begon hij de omgeving te onderzoeken. Het stonk er naar zwavel en dood. Het maakte zijn neusgaten erg gevoelig. Regelmatig hoestte of nieste hij.

x Aller eerste post is gereserveerd voor Runningpaw!

Zonder op te letten achtervolgde ze de duif die haar pad had gekruist en toen ze een laatste sprong wilde maken, sloeg ze mis met haar klauwen en landde in een hoop grauwe as. Kuchend kwam ze overeind, haar zwart witte vacht besmeurd met grijze strepen. Ugh! Toen het laatste beetje poeder uit haar longen was gekomen keek ze om zich heen. Het verwoeste SkyClan gebied. Veel verhalen had ze hier al over gehoord, toen ze een kitten was en nu.. nu stond ze er midden in. Voorzichtig stapte Runningpaw uit de as en liet haar oortjes hangen bij de gedachten dat hier zoveel katten waren gestorven. Plots ving haar blik een beweging. Haar adem stokte in haar keel en ze zette haar vacht iets op. "Wie.. ben jij..?" Vroeg ze angstig en boorde voor de zekerheid haar nageltjes in de grond. Voor het geval dat.

Vulture verschoot toen een duif schuin achter hem plots opvloog. Hij volgde het dier met zijn ogen en keek het na. Meteen snoof hij en ontspande hij zijn spieren. Kijk eens hoe nerveus hij werd. Wat on..moedig van hem. De ShadowClan geur die met de duif mee kwam aan de andere kant, trok zijn volledige aandacht meteen. 'Wie.. ben jij..?' Vroeg een zwart gevlekt poesje. Haar blauwe ogen stonden verschrikt. Vulture draaide zich meteen helemaal om en draaide verrast met zijn oren. "Ik ben Vulture .. en ik doe je niets, wees maar niet bang" Zei hij voorzichtig, terwijl hij zijn best deed om zo ongevaarlijk mogelijk te blijven staan. Om niet meteen een stilte te laten vallen deed hij voor zijn eigen veiligheid enkele passen achteruit en zei hij vriendelijk "Wat is jouw naam, ShadowClan leerling?"

"Ik ben Vulture .. en ik doe je niets, wees maar niet bang" De kater bleef op zijn plek, maar Runningpaw bleef stokstijf staan. Het bleef een Rogue. Zelfs nadat hij een paar passen naar achteren had gedaan, bleef ze hem achterdochtig aankijken. "Wat is jouw naam, ShadowClan leerling?" Nerveus zwiepte ze met haar zwart witte staart en hield de vreemde kat in de gaten. "Runningpaw.." Hoe wist hij hoe ShadowClan rook? Waarom was hij hier?

De cyperse kater voelde haar nervositeit gewoon, en dat maakte hem zelf ook nerveus. Vulture slikte even en knikte kort toen ze zichzelf voorstelde. Onzeker wat nu te doen besloot hij maar voor het simpelste. "Mooi weer hé .." Vroeg hij nu serieus naar het weer? Het was in termen van mooi weer ook mooi weer. De regen was even gestopt en er scheen heel af en toe een zonnetje door kleine openingen in de wolken. "Wat doet jij hier? Zo ver weg van je territorium?" Wilde hij nu weten, hopend dat hij een gesprek op gang zou krijgen.