You little dangel

Oke, deze kitten was honderd procent zeker weten hyper, want ze wilde alles leren! Tall grinnikte er om, en knikte toen. Oke dan, dan maar gewoon alles. "Nou, je moeder heet Snowynight," Mauwde hij, ter intro, "En je vader, mijn broer, Thrushdive," Tall keek naar het poesje, yep yep, zou ze het snappen?

Tall grinnikte toen de kleine de naam van haar moeder mooi vond, ja dat was ook een mooie naam inderdaad. Nogmaals knikte hij toen ze hem gebrekkig vroeg of hij dan de broer was van Thrush. "Yep, hij is mijn broer, en ik dus ook die van hem," Wel logisch, maar misschien snapte de kleine het niet.

Het duurde even voor ze het kon zeggen, maar toen ze het zei knikte Tall al. "Yep, ik ben je oom," Mauwde hij, geen lange uitleg nodig, zo zat het gewoon, simpel als wat.

Oke, die kitten had zojuist precies herhaald wat hij zei, maar dan met zijn naam erbij. Onzichtbaar voor de kitten rolde hij even geamuseerd met de ogen en knikte toen naar haar. "Heel goed Windkit," Mauwde hij.

De volgende zin snapte de kater niet, wat bedoelde ze daarmee? "Wat bedoel je?" Vroeg hij dan ook aardig aan de kitten, ze zou hem vast wel begrijpen, anders werd dit allemaal wel heel erg lastig.

Tallpaw keek even verbaasd naar de kit dat ze dat woord kende, en knikte toen. "Ja, wij zijn siblings, Thrushdive en ik," Klonk het door de ruimte, waarna de kater zich met veel moeite recht draaide en op zijn buik ging liggen. Zo, dat lag beter.

Oke, dat was dus echt de meest random vraag ooit, natuurlijk waren hij en Thrush nog steeds broers! Waarom zou dat niet zo zijn? Verbaasd knikte hij dan nog eens, en antwoordde toen met een argwanende stem. "Ja, we zijn nog steeds broers, dat veranderd niet ineens,"

Tall begon toch wel een beetje gefrustreerd te raken toen die kleine uiteindelijk opnieuw betweterig het hoofd schudde, en zuchtte. Gelukkig maakte haar ene woordje veel meer duidelijk, en glimlachte hij breed toen het eindelijk duidelijk werd. "Jazeker," Mauwde hij, expres de namen niet zeggende, dat moest ze maar vragen, dan leerde ze gesprekken voeren.

Heerlijk, nu ging ze nog een beetje geirriteerd lopen doen ook? Tall schudde even verontwaardigd zijn hoofd, en keek toen weer naar de kitten. Onpeilbare blik, wat er meestal voor stond dat het gesprek afgelopen was, de toon van Wind beviel de kater allerminst. "Veel," Antwoordde hij daarom, en rechtte zijn rug daarna. "Jouw broer, nog andere broers, en nog zussen," Zo, dat was duidelijk genoeg.

Haar vraag deed hem vreemd kijken, en even speelde hij het gesprek weer af in zijn hoofd. Toen brak er een glimlach door en schudde hij verontschuldigend zijn hoofd. "Sorry," Klonk het, "Mijn fout, ik bedoelde jouw vader," Oeps, foutje, en kittens merkten dat altijd zo snel op.