You little dangel

Oh help, zo lastig was het toch ook weer niet? Hij had zich gewoon bloody vergist en daar maakte deze poes een enorm probleem van. De kater keek haar aan, niet onder de indruk. "Ik vergiste me," Mauwde hij droog, het was toch zeker zo, vergissen was iets heel normaals.

Moest ze serieus elk woord van hem gaan herhalen? Dat was pas irritant! "Ja," Mauwde hij, iets ongeduldiger dan voorheen, "Ik zei iets terwijl ik het niet bedoelde, ik vergiste me," De kater rolde eens met zijn ogen en keek toen weer naar de kitten, "Ik moest trouwens maar weer eens door met mijn taken,"

"Ja," antwoordde Tallpaw. "Ik zei iets terwijl ik het niet bedoelde, ik vergiste me," Windkit fronste. "Waarom?" Ze zag de logica er totaal niet in. Waarom zou je iets zeggen terwijl je het niet bedoelde? "Ik moest trouwens maar weer eens door met mijn taken," Nu kwam er een sip pruillipje om haar lippen, terwijl ze tastend naar voren liep. Uiteindelijk kam ze bij zijn poot. Haar kleine pootjes sloegen zich eromheen, alsof ze hem zo zou kunnen tegenhouden van weggaan. "Blijf!", piepte ze vastberaden.

Hij bleef verward naar haar kijken toen ze duidelijk wilde dat hij bleef, en nam acuut meer afstand toen ze naar zijn poot toeliep. Met een wenkbrauw omhoog keek de kater naar Wind, en schudde toen duidelijk zijn hoofd. "Nee," Klonk het, aardig nog, maar ook heel bevelend. Ze moest hem loslaten, invasion of privacy people!

Ze was wel een beetje eng, zo enorm zeker van haar zaak en bijna boos dat hij weg moest. Met grote ogen keek de kater naar haar, en probeerde zachtjes met de ene poot haar van de andere af te schuiven, dat werkte allesbehalve aangezien hij zijn evenwicht verloor, en dus wederom omviel. Een queen siste hen kwaad toe, en de kater trok wat met zijn oren als reactie. "Ehm.." Was alles wat hij wist te zeggen. Met grote ogen en een ontzette blik erin. Terror kitten II! Slate had een helper ingeroepen.

Zijn wanhopige blik haalde niets bij haar uit, en de blik in haar oogjes ging van angstig naar vastberaden en weer terug. Man deze kittens wisten hem te verwarren, niet normaal. Weer schudde hij dus maar gewoon resoluut zijn hoofd, en probeerde haar weer van zijn poten af te krijgen, net als dat wat je soms kon hebben met superlijm. Je probeert het eraf te krijgen, maar het resultaat is dat het alleen maar meer plakt, een en al terror dus.

De kitten begreep de boodschap, en de kater bleef stand houden. Hij zag de traan niet, en glimlachte nog vriendelijk naar de kleine poes. "Dag kleine warrior," Mauwde hij terug, en draaide zich toen om. Doordat hij zolang met haar gespeeld had had hij nog niets aan zijn taken kunnen doen, dat moest nu allemaal ingehaald worden.