Esmee
1926
Actief
One by one they slipped and fell into the deep. Now all that's left for me is grief.
| |
|  Onderwerp: Re: And let it go  di 17 jun 2014 - 17:30 | |
| Tijdens het voorbij gaan liet Cowmilk haar staart zacht langs zijn kaak glijden. Kestrelwing liet niet merken dat hij een beetje schrok, en liep dicht achter haar aan de boomstam in. De regen tikte al tegen het plafond aan, en het klonk best gezellig. Hij ging bij haar zitten, en sloeg zijn staart warm om zich heen. Een kikker sprong net weg, maar die vond zelf wel een plekje. Intussen begon het harder te regenen, en het werd nog donkerder. En dat terwijl het eigenlijk nog maar middag ofzo was... "Als het echt gaat stormen, zitten we hier voorlopig nog." zei hij, een beetje random maar het was tenslotte waar. En het voelde alsof hij iets had moeten zeggen voordat zijn kille gedachtengang hem weer in zijn greep kreeg.
|
|
120
| |
| | Onderwerp: Re: And let it go ma 30 jun 2014 - 21:23 | |
| De gevlekte kater kwam bij haar zitten en ze voelde de lichaamswarmte van hem afkomen. De poes ging zo comfortabel mogelijk zitten en haar vacht raakte lichtjes die van de andere kater. "Als het echt gaat stormen, zitten we hier voorlopig nog," mauwde Kestrelwing toen en Cowmilk knikte, een beetje afwezig misschien. "Ja, maar gelukkig zijn we niet alleen." Een kleine glimlach speelde op haar lippen terwijl ze haar gezelschap aankeek. Nog nooit had iemand zo aardig tegen haar gedaan, zou dit misschien het begin kunnen zijn van een nieuwe vriendschap? Ze hoopte het, ze hoopte het zo erg!  Have you ever heard the wolf cry to the blue corn moon?
Or asked the grinning bobcat why he grinned?
Can you sing with all the voices of a mountain?
Can you paint with all the colours of the wind?
The rainstorm and the river are my brothers
The heron and the other are my friends
And we are all connected to each other
In a circle, in a hope that never ends |
|
Esmee
1926
Actief
One by one they slipped and fell into the deep. Now all that's left for me is grief.
| |
| | Onderwerp: Re: And let it go di 1 jul 2014 - 17:28 | |
| "Ja, maar gelukkig zijn we niet alleen." zei de poes met een klein glimlachje. Hij ging er zelf ook van glimlachen. "Ja, we hebben in elk geval elkaar." snorde hij zacht. Hij schrok zich een ongeluk toen er een felle flits door de lucht schoot, gevolgt door hard gerommel. Samen met deze knal, kwamen alle herinneren terug. De kater sloot zijn ogen, en draaide zijn kop snel weg van Cowmilk. Ze mocht zijn tranen niet zien. Zijn hele goede humeur was omgeslagen naar verdrietig. Waarom had hij geen familie meer? Het was al begonnen met de storm, toen hij pas 8 maanden was...
|
|
