On my way up, wish me good luck

De slanke, cyperse kater zat op de hoek van de straat tussen twee grote vuilnisbakken in. Om hem heen was overal het geluid van twolegs die druk aan het praten waren, en het constante gerommel  van de twoleg monsters die langs kwamen, beter bekend als auto's. Vulture's groene ogen volgde alles wat ze maar volgen konden. Het fascineerde hem toch in groot detail hoe de twolegs nu leefde. Gedekt door de vuilnisbakken keek hij toe hoe enkele honden aan de lijn meegetrokken werden door een grote twoleg. Hij besloot zich snel uit de voeten te maken. Aan de lijn of niet, honden waren altijd gevaarlijk. Hij trippelde dicht langs de winkels heen zodat hij geen twolegs onder de voeten kwam. Pijlsnel schoot hij een steegje in, blij dat hij verlost was van de drukte op de straat. Hij schudde zijn vacht uit en liep naar het andere eind van de steeg. Hij spitste zijn oren toen hij een zwart witte kat langs zag lopen. Wacht.. kende hij hem niet? Zijn nieuwsgierigheid nam de overhand en hij rende naar hem toe. Vulture herkende hem niet meteen maar wist wel de link te leggen tussen Nimblepaw.. ja .. de ontmoeting! "Ken ik u niet?" Zei hij beleefd tegen de kater.

Eerste post voor Cyber.

Vulture probeerde zijn naam te herinneren.. maar het kwam maar niet. 'Cyber is de naam, goedendag Vulture' Oh! Juist! Cyber! 'Me zo snel vergeten?' Ongemakkelijk begon hij de grond te kneedde. "N-nee' Zei hij onvast. "Ik had gewoon veel aan mijn hoofd de laatste tijd.. ik ontmoet zo veel nieuwe gezichten dat ik soms oudere vergeet" Zei hij rustig. Hij haalde nog een keertje diep adem om zijn plotselinge nervositeit te verbergen. "Hoe zit het met je rogue groep? Nog succes gehad?" Hij ontmoette Cyber zijn kille blik en besloot hem niet af te wenden deze keer.

Vulture stak zijn staart omhoog en deed zijn best om niet erg passief over te komen. Toch lag er een twijfel in zijn ogen. Van begin af aan had deze kater iets .. iets .. hij kon het niet beschrijven. Hij moest op zijn tellen passen. 'Ow, het is niet echt een groep geworden. Meer mij, mijn familie, Iggy en Buzzard' Eh..? Nog net viel zijn mond niet open van verbazing. Zei hij nou, Buzzard?. Hij hoorde niet wat Cyber daarna tegen hem zei. Voor enkele tellen stond hij de oudere kater lang aan te starren. Even wist hij niet wat hij moest zeggen. Hij merkte dat hij stom stond te staren en kuchte ongemakkelijk. "Ah eh .. wat zei je? Wat zei je nu net?" Hij slikte en voelde zich warm worden van nervositeit. "Iets over een kat?" Zei hij, oprecht niet wetend wat hij nou net had gezegd.

Vulture sprong bijna een meter de lucht in van schrik toen Buzzard zonder waarschuwing zich in de situatie mengde. Hij was zo geconsenteerd geweest dat hij haar niet had zien aankomen. Met zijn mond vol tanden keek hij naar Cyber en toen weer naar Buzzard. Hij voelde zich onpasselijk worden toen Cyber Buzzard aansprak met 'schoonheid'. Goden nog aan toe. Hij is stukken ouder dan zij!. Hij vond het wijs om het niet hardop te zeggen maar voelde wel een soort verantwoordelijkheid voor zijn jongere nichtje. "Ja, Buzzard is mijn nichtje ja" Zei hij iets minder vriendelijk dan had gemogen. Er vertrok een spiertje in zijn kaak toen Buzzard hem een vlugge lik gaf. Had Cyber niet al kits? "Buzzard, ik denk niet dat dit een goed idee is" Zei hij grimmig. "Misschien moet je maar gaan" Zei hij meer als een mededeling dan een voorstel met zijn ogen tot spleetjes geknepen. Hij kon Buzzard haar 'oudje's grap niet waarderen.

Vulture voelde zijn vacht prikken terwijl hij Cyber recht aankeek. Hij wendde zijn blik niet af toen Buzzard naast hem kwam zitten. 'Vulture ik mag misschien jong zijn maar dat betekend niet dat ik mijzelf niet kan beschermen' Hij keek heel even zijwaarts haar kant op. Je weet niet waar je het over hebt. Dacht hij bezorgd. Toen ze weer wegsprong en de breedgeschouderde kater zijn vaarwel zei keek Vulture hem weer recht aan. Toen zijn nichtje eenmaal weg was nam hij ook weer het woord. 'Zooo.. Is er iets?' "Hoe heb je het geraden?" Zei hij op een gevaarlijke fluistertoon. "Ik heb je kits gezien. Buzzard is- jij bent veel te oud voor haar" Zei hij verhit met een dikke staart. Wat dacht hij wel? Dat hij zo maar Buzzard kon verleiden, haar kon bezwangeren en dan gewoon weg kon lopen? "Ik waarschuw je- blijf bij haar uit de buurt" Blies hij woedend.

Vulture voelde hoe zijn snorharen geïrriteerd begonnen te prikken. Cyber was groter, ouder en vast en zeker ook sterker. Het was zijn eigen schuld als hij er pijnlijk uit ging komen straks. Toch kon hij zichzelf er niet van weerhouden om zijn nichtje te beschermen. Cyber was een flirt en een oplichter.. dat idee kreeg hij wel. Nu zou hij zeker nooit bij zijn toekomstige rogue groep gaan. "Het ligt eraan wat jij gaat doen in de komende dagen. Blijf. Weg. Van. Buzzard" Siste hij met kloppend hart. Van binnen voelde hij zich onzeker worden en erg stom. Hij moest onderhand op gaan passen nu ..

De sterkgebouwe Roguekater trok spottend één wenkbrauw op waardoor het ene kilgroene oog groter leek dan het ene, het zag er best wel grappig uit. "Oei oei, nu moet ik gaan oppassen hoor. Voorlopig heb ik haar in de hand, jij niet. Is het niet?" zei hij op mededelende toon. "Jij hebt voorlopig maar barweinig te zeggen over Buzzy, ik ben aan de winnende kant." zei hij toen hij berekende dat Vulture nog geen jaar oud was, terwijl hij er al drie geharde jaren op had zitten. De tabby kater had nog veel te leren dus. "Je weet me toch al gedeeltelijk te domineren, maar niet genoeg om me echt bang te maken" zei hij lichtjes goedkeurend, maar dat betekende nog niet dat hij gezag had voor deze jonge kater. Hij stond recht en liep een rondje rond de kater, traag en tergend. Hij had de poes in de hand, hij wist dat zei nu nog aan zijn kant stond. Ze verkoos hem boven haar neef, tijdenlijk. Cyber ging weer naast de kater zitten en boog dominant naar de jonge kater, hij was gericht naar diens bruinachtige oor. "Ik flirt met Buzzy als ik het wil, wil je het niet? Vecht dan om haar" fluisterde hij met een grijns in Vultures oor.

 
OCC; nu bracht je me op een idee! Cyber wilt niets echt dieps met Buzzard, hij gebruikt haar gewoonweg. Hij flirt en wil haar inderdaad opzettelijk (terwijl zei misschien denkt dat hij ECHT van haar houdt) "bezwangeren" om vervolgens gewoon weg te lopen. Je maakt hem gemeen xD (terwijl hij WEL echt houdt van Iggy)

Spanning stond op elk spiertje. De cyperse kater wist dat elk moment het los kon barsten .. Zijn pootkussentjes voelde klam aan en het liefst wilde Vulture zich omdraaien en vertrekken. Hij was dood niets waar voor Buzzard. En toen weerhield die irritante, neerbuigende toon van Cyber hem daarvan. Toen Cyber om hem heen liep maakte Vulture zich mentaal klaar. Onopgemerkt ontblootte hij zijn klauwen en wachtte hij af. Zijn groene blik was strak voor zich uit gevestigd op de muur voor hen. Toen de kater neerstreek naast hem, zo dichtbij dat zijn haartjes de zijne raakte, keek hij op. 'Ik flirt met Buzzy als ik het wil, wil je het niet? Vecht dan om haar' Met kloppend hart verroerde hij zich niet. Moest hij het aannemen? Of moest hij weglopen? Weglopen zou de wijste beslissing zijn. Maar vechten zou de moedigste zijn. Vulture kon hem laten zien dat hij niet terugdeinsde voor hem .. Goden sta me bij. Dacht hij. Met een ruk draaide hij zich om naar Cyber en dook hij met al zijn kracht tegen hem aan. Zijn klauwen gingen alle kanten op en raakte zo veel mogelijk huid als maar kon. Hij probeerde nu hij toch bezig was vitale organen te raken. Misschien een oog .. Met al zijn kracht boorde hij zijn nagels in Cyber zijn schouder en beet hij zich vast.

Een grote kracht tegen zijn zij leet hem lichtelijk verbaast opkijken, de kater had gedacht dat Vulture weg zou rennen. Maar de tabby Rogue begon venijnig tegen hem te vechten, zij klauwen raakte zijn zij en zijn poten. Enkele keren schuurden ze langs zijn witte snoet, rode striemen achterlatend. Cyber gromde diep en liet een harde kattige kreet horen, hij duwde terug en kreeg met een beetje moeite de kater op de grond geduwd, nu was het zijn beurt de kat op zijn buik te krabben en een beet in zijn schouder te geven. Maar de beet werdt gestaakt toen een klauw een scheur in zijn oor gaf en het bloed langzaam maar zeker langs zijn zwart-witte pels van zijn kop naar omlaag begon te druppen. Dat zou niet meer helen, de snee in zijn oor zal eeuwig een aandenken aan dit gevecht om Buzzard blijven. De nagels van de tabby kater boorden zich in zijn schouden en een venijnige beet volgde al snel. Maar Cyber wist net op het moment dat de tanden door zijn vlees boorden zijn stevige kop een ferme kopstoot uit te delen waarna hij achteruit sprong, een seconde lang was hij vrij van de jonge kater. "Jij kan venijnig vechten..." hij keek lichtjes hijgend door de wond in zijn schouder naar de kater, zijn kilgroene ogen vernouwden zich. "Maar niet goed genoeg!" siste hij waarna hij met een kreet die tot ver klonk zich weer op de kater wierp. Zijn achterpoten klauwden in diens zij terwijl hij zich vastbeet in diens nekvel en de jonge kater als een vod heen en weer gooide. Ook aan zijn nekspieren deed dit zeer omdat de kater heel wat woog, en al snel moest hij de kater hijgend neerzetten. Maar op de nek van Vulture was een grote wond door zijn tanden te bespeuren, dit was de pijn in zijn nek en de moeite wel waard geweest. Met een snauw storte hij zich weer op de jonge kater.

-OCC;Een klein beetje gegodmod door dat met de nekvelgedoe en de wond, hopelijk vind je het niet erg ^^

Adrenaline gonsde door zijn aderen als een op de vlucht geslagen haas. Vulture leefde in het moment en verdedigde zich met al zijn kracht. Het mocht niet baten. Cyber gaf de cyperse kater een kopstoot waardoor hij sterretjes zag en gedwongen was zijn greep te verslappen. De breedgeschouderde kleerkast sprong achteruit en voor even was Vulture verlost van zijn gigantische kracht. Hij had al spijt van zijn beslissing en probeerde overeind te krabbelen. Met een noodkreet die tot ver te horen zou zijn schoot Cyber weer op hem af en greep hem deze keer niet zo zachtzinnig. Klauwen die aangevoerd werden door oudere en ervarenere spieren klauwde zijn zei open. Vulture stootte een luide kreet van pijn uit die alleen maar luider werd toen tanden zich in zijn dunne nekje boorde. In een fractie van een seconde dacht hij dat het gedaan was zodra zijn poten los kwamen van de vaste grond. Zachter dan verwacht landde hij weer op de grond. Zijn nek deed zo veel zeer dat hij het liefst wilde blijven liggen. Zacht kreunend wilde hij overeind komen, wat nogmaals verijdeld werd toen Cyber weer aanviel. Vulture rolde om en sloeg zijn klauw uit naar zijn gezicht. Hij zag niet waar hij raakte maar de kreet die volgde was genoeg. Hijgend trok Vulture zijn klauwen. "Genade, ik geef me over" Hijgde hij, verblind door de pijn in zijn nek en achterflank. "Je hebt gewonnen, ik geef me over" Bevend van de pijn staarde hij recht in de ogen van Cyber en wenste hij vurig dat hij zou ingeven. Zijn hart bonsde in zijn oren. Bloed gutste uit zijn nek wond en gaf hem een erg draaierig gevoel.

Genade? Cyber liet de kater snel los en stapte even achteruit, hij was aangedaan. Moest hij instemmen of doorvechten? Hij kon de kater niet doden, dat zou Buzzard hem nooit vergeven. Daar bereikte hij niets mee. Maar zijn blik vernauwde even en zijn tanden lagen plots weer blinkend wit ontbloot. Zachtjes stapte hij naar voren en boog zich over de gewonde kater. "Laat dit dan maar een waarschuwing zijn. Ik krijg heus wel wat ik wil." zei hij. Met een grijns op zijn snoet. Hij haalde nog een poot over diens flank, en nog een, en nog een. En toen kon hij niet meer stoppen. Hij vloog weer op de jonge kater en gaf hem nog een, nu net iets zachtere, beet in de poot. hij wou niet stoppen, hij kon niet stoppen. Hij bleef schoppen en krabben. Minder hevig dan de vorige keer, net iets minder wonden veroorzakend. Maar de zwart-witte Rogue kon zich zo inbeelden dat elke keer dat hij een wond van Vulture raakte het net zo zou voelen als een brandende pook dat er schroeiend heet in geduwd werd. Hij was het helemaal vergeten dat Vulture om genade had gevraagd.

-Ik laat Cyber een beetje doordraaien door de adrenaline..