We gonna have fun <3 (Maplesyrup)

Enkele bladeren vlogen op toen de poes haar klauwen in een hoop bladeren onder een boom zette. Furieus klauwde ze een kluit aarde aan stukken, en beende weg in de hoop even rust te kunnen hebben. Die rot kittens in het kamp! De drukte! En dan nog de eeuwige zorgen om de Clan! Ze deed haar uiterste best om de Clan gezond te houden, maar die irritante kleine jankende wezentjes moesten haar altijd weer afleiden en kwaad maken. Na de overstroming moest er extra veel prooi gevangen worden, en dat deed ze. Maar altijd waren er weer de kittens die honger hadden, de kittens die als eerste mochten eten, de kittens die aan haar kop zeurden, de kittens die behandeld werden alsof ze nooit zouden sterven. Nou, als het mocht van de Warrior Code had ze twee van de kittens al lang gedood. Oh wat haatte ze die twee katertjes. Dat ze maar snel mochten leren dat het leven niet zo mooi was als het leek.
Ze stopte met agressief lopen en het bos verwoesten toen ze besefte dat als ze zo doorging, ze nog iemand per ongeluk zou verwonden, of nog serieuzer, doden. Ze ademde langzaam uit om te kalmeren, en de woede in haar buik bevroor langzaam weer tot een ijsblok. Maplesyrup schudde haar glanzend gouden vacht om de takjes weg te krijgen. De poes stond weer op en liep rustig verder. Ze was kennelijk al uit haar eigen territory, waarschijnlijk bij de rogues nu. Niet dat het veel zou uitmaken... Opeens zag ze een kleine gestalte. Ze liep nieuwsgierig dichterbij, maar sloeg haar klauwen uit toen ze het tere lijfje van een kitten herkende. Hij stond kennelijk bij een meer, twijfelend. Ze stapte naar hem toe en ging intimiderend voor hem staan. Met een kwade blik in haar ijsblauwe ogen bestudeerde Maplesyrup het katje. Hij had niet de geur van andere katten. Dus hij was hier alleen? Welke ouders deden dat nou? Ouders moesten leren hun foxdung kittens op te voeden, ze waren al erg genoeg. Ugh, dit zou zeker weer zo'n mormel zijn als in het kamp. 'En wat doet een klein beest als jij hier?' zei ze met een scherpe, aanvallende stem.

(Ik ben Jojo :'D)

OOC: Hij??? Maplesyrup is een meisje, hoor! xDD

"mag ik eerst een hallo voordat je me zo begroet?" zei het kleine katje uitdagend. Maplesyrup keek hem geïrriteerd aan en schudde haar kop. 'Nee, toevallig niet.' gromde ze. "Mijn naam is Lync en de jouwe? En ik ben niet klein, ik ben klein voor mijn leefttijd." zei Lync opgewekt. De gouden poes snoof kort. Nee, hij rook als een kitten. Hij was dus een oudere kitten. Zijn irritante gedrag had hij kennelijk nog niet afgeleerd! 'Maplesyrup. En volgens mij ben je toch zeker wel een kitten' mauwde ze nors. Wat een irritant klein beestje. Ugh. "wie is nou klein." mauwde het katertje toen hij omhoog sprong. 'Jij. Ik denk niet dat je ooit groter zult worden, behalve als je opgegeten worden door een das als groeien telt natuurlijk.' Ze keek de kitten met een kille, neutrale blik aan.