So complicated

Het antwoord was enorm standaard, maar de kater was allang blij dat de poes niet geïrriteerd of teleurgesteld was door zijn reactie. Ze leek het juist wel grappig te vinden, wat de sfeer enorm goed deed. "Alles waar jij zin in hebt." Klonk het zelfs, waardoor hij haast zou blozen, elke buitenstaander zou ge 'awed' hebben. Gelukkig genoeg had de kater genoeg mensenkennis, ofwel kattenkennis, om te zien dat de poes wel degelijk ineens een idee had. "Ik heb eigenlijk nooit leren jagen.. Misschien wil je me het leren?" De hoopvolle blik in haar ogen ontging hem helemaal niet, en eigenlijk maakte het dat hij knikte. "Vanzelfsprekend milady," Mauwde hij dramatisch, met een buiging. Waarna zijn ondeugend twinkelende ogen haar aankeken en de kater zich omdraaide. "Nou, laten we simpel beginnen, wat ruik je?"

Verwachtingsvol bleef zijn blik op de poes rusten toen die haar kop in de lucht stak. Ze had vast een goed getrainde neus, en zou zo alles op kunnen sporen. De kater twijfelde er dan ook niet aan dat ze een geweldige jaagster zou zijn, na zijn trainingen dan. "Ik ruik papaverbloemen, en ook ergens goudsbloem." Het klonk heel opgewekt, en door de trotse blik kon Tall het niet over zijn hart verkrijgen te gaan lachen. Vandaar dat hij heel opgewonden met haar mee knikte, en toen even zijn gewicht van de ene naar de andere poot verplaatste. "Heel goed," Mauwde hij, "Maar ik doelde op beesten," Er lag geen greintje irritatie in zijn stem, en zijn ogen twinkelden juist geamuseerd. De kater snapte wel dat de omschakeling op het moment even lastig was, vooral als ze het nooit had hoeven doen.

Hij knikte de poes bemoedigend toe toen die het weer opnieuw wilde gaan proberen. "Ik ruik muis, en een oude geur van eekhoorn." Het opgewekte was, weg, wat hem ergens stak. De kater vond het juist zo leuk als de poes zo opgewekt was, daarom sprong hij vrolijk naar haar toe en nudgete haar even vrolijk in de schouder met zijn neus. "Kom, kijk wat vrolijker," Mauwde hij, nog steeds met de opwinding en de twinkeling in zijn ogen. "Het klopt helemaal wat je zegt, en ik moet bekennen dat ik het echt heel knap vind dat je die bloemen kent want ik heb al moeite met het verschil tussen de geur van een kikker en die van Ace," Hij grinnikte even, "Maar dat kan ook aan Ace zelf liggen," Nu lachte hij even. "Oke, maar het klopt dus, wat denk je dat de volgende stap is?" Hij keek haar bemoedigend aan, en het was duidelijk dat de kater elke fout die ze zou maken weg zou wuiven met een grapje. Waarom zou hij streng zijn? Ze was ouder dan hij, ook al was het niet zoveel, en kon hem vermoorden zonder dat iemand er ooit achter zou komen. Diep respect.

Hij wilde haar haast opnieuw bemoedigend toeknikken, maar deed het niet, ze kon dit makkelijk en hij wilde niet overkomen alsof hij dacht dat ze minder goed was dan hij. Ze kon hem vermoorden zonder dat- wacht, dat had hij zich al bedacht. "Erachter komen waar de prooi zich bevind?" De vragende toon in de zin was onmiskenbaar, en even grinnikte Tall. "Is dat een vraag of een antwoord," Plaagde hij de poes speels, maar knikte toen goedkeurend. "Inderdaad, dat is het belangrijkste, want als de wind van ons naar de prooi waait, zal hij ons ruiken, maar als de wind van de muis naar ons gaat -wat nu het geval is- is de kust veilig om door middel van geur, gehoor en zicht erachter proberen te komen waar hij zich bevind," De kater had dit alles al gedaan zonder dat hij er echt stil bij had gestaan, het werd met de tijd een tweede natuur. Voor de poes zou dit waarschijnlijk anders zijn, planten zouden je niet ruiken. "Waar denk je dat hij is?"

Ze leek hem te begrijpen, en dus zette hij zacht een stap achteruit om haar de ruimte te geven iets anders te ruiken dan zijn geur. De kater hield alles echter wel goed in de gaten, de poes keek eerst even rond, maar leek zich toen wat te bedenken. Haar volgende handelingen waren wat rustiger en wat gecoördineerder, zo zou ze het beest vast wel wat sneller vinden. Plots verstijfde ze, wat het maakte dat de kater ook verstijfde en de lucht opsnoof. Nog steeds alleen muis. Wat had de poes doen schrikken? "Daar." Klonk het ineens, heldhaftig hoor. De kater zette voorzichtig een paar stappen in haar richting, en keek haar droogjes maar uiterst geamuseerd aan. "Pas maar op hoor, ik denk dat het kan bijten," Hij grinnikte even zacht, en schoot toen in de sluiphouding, en gebaarde de poes hem na te doen. Ze kon het wel.

De poes rolde haar ogen naar hem, en hij stak plagerig zijn tong uit. Daarna dook hij in de jachthouding, en bekeek de poes toen ze volgde. Het zag er goed uit, de poten stonden misschien wat te ver uit elkaar, en ze leunde wat te ver naar voren, en bij een grote sprong zou ze toch echt haar staart wat rechter moeten houden, en misschien- oke, misschien zag het er niet zo goed uit, maar lang niet slecht voor een eerste keer. De kater gebood haar maar eens te proberen, hij was er toch bij voor als het fout ging, en desnoods ving ze hem niet, so what?

De kater zag dat ze wilde protesteren, en nu was het zijn beurt om met de ogen te rollen en haar een bemoedigende nudge te geven met zijn staart. Ze kon het wel, en zo niet dan niet. Hij had er echter alle vertrouwen in, al stonden plantjes meestal natuurlijk stil, lastig. De poes leek uiteindelijk maar besloten te hebben in te stemmen met de kater, en een kleine overwinningsgrijns verspreidde zich over zijn gezicht. Ze stapte langs hem heen, en om haar niet het gevoel te geven dat hij haar niet vertrouwde bleef de kater staan, maar moest zijn lachen inhouden toen hij de geweldige waggelsprong zag. Dat was echt een sterk staaltje werk, en dat terwijl ze er zo voor gebouwd was! In een soort gekke wirwar van vacht kwam ze toch nog bij de muis neer, en pakte hem, waarna ze wederom verstijfde. De muis merkte dit natuurlijk, en rende weg. Het was het laatste dat het maakte dat de kater in lachen uitbarstte en over de grond rolde van de lol. Hij lachte haar niet uit, dat was duidelijk, hij had gewoon dikke lol met een van zijn vrienden. "Nee wacht?" Vroeg hij haar, met pretogen en een veel te grote grijns op zijn gezicht toen het lachen gestopt was. "Grapje, je deed het erg goed," Besloot hij uiteindelijk, en duwde vriendschappelijk zijn schouder tegen die van haar, "Laten we een nieuwe muis vinden, held,"

Ze knikte heel hard van nee, wat hem even deed verzachten en meelevend deed kijken. De blik was echter al snel weer weg, en een glimlach verscheen toen hij haar woorden hoorde. "Maar .. hij is ontsnapt." Een knik bevestigde dat. "Dat is scherp opgemerkt, maar de volgende heb je," Mauwde hij in antwoord, met een bemoedigende knipoog. Ze liepen verder, zacht om de prooi niet te storen, en ze leek het uiteindelijk maar oke te vinden. "Oké dan.." Letterlijk oke dus. Hij was net van alles aan het bedenken om de poes mee te helpen, maar hij wilde haar ook veel zelf laten doen. Lastig dilemma. "Laten we een deal maken," Het klonk enorm opgewekt, en ook erg in contrast met zojuist. Ze leek vrolijker te zijn, en de sluwe grijns deed hem schaapachtig glimlachen. Wat ging dit worden? Ging hij dit leuk vinden? "Ehm.. Oke?" Mauwde hij nogal onzeker, duidelijk nattigheid voelende. Wat had de poes nu weer bedacht?

Zijn ogen bleven bij de poes, en even slikte hij toen ze bijna ging praten, haar glimlach was namelijk nóg groter geworden. "Als ik het volgende prooidier vang, mag ik jou een hele dag Tallkit noemen. En omgekeerd, als ik weer faal, mag jij me .. de hele dag noemen zoals je wilt." Zijn ogen werden groot, de schaamte! Als hij de hele dag Tallkit genoemd zou worden! Met open mond keek hij haar aan, en knikte toen. "Dat is een deal Little hunter hero," Mauwde hij met een glimlach uiteindelijk, en grinnikte. Dit kon nog leuk worden.

De glimlach die de poes toen nog eens opzette maakte dat hij haast dacht dat ze hem voor de gek gehouden had en dat ze wel degelijk kon jagen. De kater schudde de gedachte echter snel uit zijn hoofd toen hij zich bedacht dat werkelijk niemand zo goed kon acteren als dat ze had moeten doen om die gekke ganzenpas te doen. Degene die ze nu ook deed, naar het rode pluizige beest. Het was eigenlijk best schattig van haar, om te denken dat een eekhoorn op dezelfde manier gestalkt moest worden, want niets was minder waar. De kater keek grinnikend toe, en lachte een volle lach toen de poes weer een mooie kreet slaakte toen het beest zich haast op dezelfde manier als de muis van haar ontdeed. De fout was dat het recht naar Tall rende, en die was nu eenmaal niet slecht in jagen. Bloedsnel schoot zijn poot uit, en drukte het beest tegen de grond. Hij pakte het op, terwijl het nog wild tegenspartelde, en bracht het naar de poes, waar hij het voor haar tegen de grond drukte. "Aan jou de eer," Mauwde hij met een trotse glimlach. Hij had zelf de eekhoorn niet eens gezien tot zij al lang en breed op weg was hem te vangen.