| | It's a nice evening to take a walk | |
| Tess' 2700 Actief
| |
| Onderwerp: It's a nice evening to take a walk do 16 okt 2014 - 1:31 | |
| Misschien was het slim van de poes om eens een ander gedeelte van het Shadowclan territorium te gaan bekijken. De andere delen begonnen te bekend te raken en het was eigenlijk nooit goed als iets te bekend bij je ging worden. Dan was er geen spanning meer, geen plezier, daarbij wisten die clankatjes zometeen ook waar ze haar gingen vinden, dat was niet de bedoeling. Dus had ze besloten een ander deel te gaan bekijken van het gebied. En tot haar ware geluk kwam er vrijwel meteen een geur haar neus binnen. Rustig stapte de lichtgekleurde poes in de richting van de geur en keek naar de poes die er liep. Ze rook naar Queens. Wat hadden al die shadow Queens met op haar pad komen, dat was zo niet slim. Maar deze rook nog niet naar kits, en aan die buik te zien. Kuchend kwam ze de bosjes uit, stapte bij elke stap die ze zette de planten onder haar dood terwijl ze naar de poes keek. Ooh, ze had echt helemaal geen problemen om een moeder af te maken, om kits van hun leven te beroven. Nee hoor. Kort grijnsde ze. Ze had geen eens zin om een opmerking naar de poes te maken. Als een angstaanjagende schaduw tegenover de donkere avondlucht en de vallende gekleurde bladeren om hun heen schoot ze op de poes af. Snel als een schaduw, krachtig als een vos. De poes verdedigde zich, die had zelf duidelijk ook door dat niet alleen haar leven maar ook dat van haar kits op het spel stond. Maar toen Sushi haar uiteindelijk op de grond gedwongen had kraste ze de t en de C in haar flank, net als ze bij al haar slachtoffers had gedaan. De poes onder haar begon het uit de schreeuwen, roepend naar hun. Kort wachtte Sushi maar ze kon nog niemand horen, what a shame. Een duistere grijns verscheen op haar kop terwijl ze haar nagels langzaam in de keel van de poes zette en die openreet. Een wanhopige kreet ging over in een gorgelend, stikkend geluid van haar luchtpijp die zich vulde met haar bloed. Heerlijk. Dat geluid. Beide poezen hadden krassen op hun lichaam, beide bloedde. Sushi natuurlijk een heel stuk minder dan de shadow. Echt een heel stuk minder, het meeste bloed op haar vacht was van de queen maar goed. Vermaakt ging ze naast het stervende lichaam van de poes zitten, neerkijkend hoe de lichten uit zouden gaan in haar ogen. { BLACKWING, OTTERFLIGHT & RUDEKIT }
私は最高だ Bene facis, sum nimis terribilis |
| | | 97 Actief
| |
| Onderwerp: Re: It's a nice evening to take a walk ma 27 okt 2014 - 19:48 | |
| Grijnzend rende hij over de moerasachtige bodem, zijn ogen gefixeerd op een muis en zijn klauwen uitgestrekt. Het duurde maar een paar seconde voor het leven van het beestje ten einde was. Tevreden nam hij de muis in zijn mond en richtte zich op naar Otterflight om te spreken. 'Dit moet genoeg zijn' miauwde hij tussen zijn prooi door. De zwarte kater had al twee muizen, een eekhoorn en een erg magere vogel gevangen iets waar hij zeker tevreden mee was. Het werd steeds kouder en prooi werd steeds schaarser, vandaag was een uitzondering. De kou zorgde ervoor dat hij zich zorgen maakte om zijn partner maar Black schudde het van zich af, hij kon zich beter concentreren op wat er nu gebeurde. Na een blik op Otterflight begroef hij zijn muis en nam even de tijd om zichzelf te verzorgen. Ze waren al vroeg op weg gegaan om samen te jagen en hij had een paar schrammetjes opgelopen van een doornstruik. Vermoeid kwam hij weer overeind en spande zijn massieve spieren aan. 'Laten we teruggaan' sprak hij en zonder op antwoord te wachten draaide de grote kater zich om. Hij was de gene die had voorgesteld om te gaan jagen en dus eigenlijk de leider, het was logisch dat de poes naar hem zou luisteren. Echter had hij nog maar een stap of twee gezet toen een harde kreet klonk. Onmiddellijk draaide hij zich om en keek naar de plek waar het geluid vandaan kwam, het had als een poes geklonken en ongerustheid welde in hem op. Toch was zijn stem ijzig kalm toen hij sprak 'kom, we controleren het even.' Weer gaf hij Otterflight geen kans om te antwoorden en ging er al vandoor, zo snel dat de struiken om hem heen vervaagden. De geur werd steeds duidelijker tot hij bleef stilstaan van afschuw, wat hij rook was duidelijk. Bloed en de overduidelijk geur van Mistflare. Onmiddelijk ging de zwarte kater nog harder, harder dan mogelijk was, zoals alleen iemand kon waarvan de belangrijkste persoon in zijn leven in gevaar was. Dat was Mistflare, zijn partner. Grommend schoot hij uit de struiken en zette zijn klauwen in de onbekende kat. Van binnen raasde de woede door hem heen maar van buiten zag hij er ijzig kalm uit, zoals altijd. Blackwing had er een gave van gemaakt en zwijgend gromde hij naar de poes. Maar een gedachte had plaats in zijn hoofd; ik moet Mist redden
~Sorry voor laatheid~
Laatst aangepast door Blackwing op do 30 okt 2014 - 17:12; in totaal 1 keer bewerkt |
| | | Rebecca 2487 Actief Paint the sky, make it yours
| |
| | | | Nelson 1130 Actief
| |
| Onderwerp: Re: It's a nice evening to take a walk do 30 okt 2014 - 23:18 | |
|
De jonge zwartwitte kitten was de laatste tijd al flink wat groter geworden. Beetje bij beetje. Stilaan kon je al een kopje, twee oortjes, een mondje, twee dichtgeplakte oogjes en niet te vergeten een staartje onderscheiden. Het was er allemaal én op de juiste plaats. Binnenkort zou hij het allemaal nodig hebben. Binnenin was het lekker warm, maar krap. Dat was alles wat hij wist over deze plaats waar hij in rond dobberde. En tegenover andere kittens, was hij alleen. Geen siblings, dus ook geen duwen die langs alle kanten werden gegeven. Nee, het was rustig hier. Dat was wat hij het meest apprecieerde en hij had het nodig ook. En hij had mama. Het was zo vredig en rustig bij haar. Enkel het zachte krabbelen van het water en het bonzen van mama's hart vulde zijn oren. Maar zelfs dàt hoorde hij amper. Het was perfect. Ooit zou hij eruit moeten, maar hij wist niet wanneer. Hij wachtte gewoon rustig af wanneer hij zou mogen en wanneer hij er klaar voor was. En dat moment, die tijd, dat was nu. Opeens werd de ruimte kleiner en kleiner, nog kleiner dan hij was geweest. De wanden gaven hem af en toe eens een stootje. Geen tedere stootjes zoals hij vaak voelde, maar harder. En plots werd hij meegetrokken door iets. Daar was het eerste gevoel dat hij ooit voelde... Angst. Het kwam zo snel en beroofde hem van de vrede en rust die in zijn hoofdje had geheerst voor zo'n lange tijd. Maar het ging mis, het leek alsof de zuigende kracht plots ophield. Het geluid van een bonzende moederhart op de achtergrond was zo zachtjes dat hij het amper hoorde. En weer werd hij meegetrokken door iets, ditmaal slechts voor enkele seconden. Het stopte weer. De kracht was weg. Zijn angst sloeg over in paniek. Het vertrouwde geluid was zomaar verdwenen. Hij leek er niet uit te kunnen. Zijn longen vernauwde zich en hij voelde zich langzaam wegzakken. Zijn oortjes leken dichtgeplakt. Alles werd vaag en duisternis omringde hem. Maar zijn piepkleine hartje klopte nog. Hij had nog niet opgegeven.
|
| | | Rebecca 2487 Actief Paint the sky, make it yours
| |
| | | | Nelson 1130 Actief
| |
| Onderwerp: Re: It's a nice evening to take a walk zo 2 nov 2014 - 23:28 | |
|
Het hartje van het katertje klopte nog langzaam. Ademhalen ging niet meer, alsof hij verstikte in iets. Zijn longen klapte pijnlijk toe. Maar de kitten voelde het niet, geen pijn. Niks. Zijn bewustzijn was hij verloren. Het was onduidelijk hoe het kon gebeuren, maar plots werd hij naar en stukje licht getrokken dat alsmaar groter werd. Hij leek 'wakker' te worden. Krabbelend naar zuurstof, liet hij het begaan. Hij kon niet anders, hij was niet sterk genoeg om er iets tegen in te brengen. Zijn wil werd genegeerd. Opeens sloeg een koude vlaag in zijn gezicht. Het was zo koud dat er rillingen liepen over zijn rugje. Wel meteen voelde hij de pijn die altijd gepaard ging met de eerste ademteug die een kat nam. Wel meteen zette hij zijn mondje open en piepte hij zachtjes van de pijn die hij had gevoeld. Hij werd een vreemd ruikende vloeistof gewaar die in zijn pluizige kittenpelsje plakte. Weerloos lag de kitten op de vochtige grond, zonder te weten dat zijn moeder dood naast hem lag. Hij had er geen idee van, hoe kon hij ook? Plots werd de kitten bij zijn nekvel genomen en bij een bron van warmte geschoven. De kitten piepte helemaal niet en kreeg een likje over zijn natte pelsje. Hij kreeg de tong opnieuw op zijn huid en voelde hoe de warmte zijn lichaam indrong. De jonge kit tilde zijn kopje wat op en haalde even diep adem. Zijn oortjes en oogjes mochten dan nog niet werken, maar er was niets mis met zijn neus. Geuren gleden zijn neusje binnen, allemaal zo onbekend. Ze waren niet allemaal even aangenaam, de meeste waren dat niet. Ze hadden wat weg van de geur van koud ijzer, maar de kitten wist natuurlijk niet wat dat was en betekende. Terwijl hij verbaasd alle geuren opsnoof, duwde hij zijn snuitje in de zachte pels die warmte uitstraalde.
|
| | | Tess' 2700 Actief
| |
| Onderwerp: Re: It's a nice evening to take a walk ma 3 nov 2014 - 13:47 | |
|
The one who got away
Terwijl de roguepoes naar de pels van de poes keek die steeds langzamer op en neer ging hoorde ze ook wat achter zich. Waarom stopte de poes niet gewoon met ademen, waarom stopte ze niet met vechten, dit ging ze toch niet overleven, geen enkele kat kon nu nog een verschil bij maken. Sushi zette haar poot op de poes, op de buik deze keer en lietb haar nagels weer uit hun hulzen op de pels van de poes glijden. Maar ze had het geluid niet moeten negern dat ze achter zich gehoord had. Het was dichterbij, veel dichterbij en het was slecht een fractie van een seconde voor ze weg geduwd werd van de bijna dode poes. Sushi klapte tegen de grond en keek meteen op naar een kater die boven haar stond. Kwaad siste ze naar hem en duwde haar achterpoten in zijn buik, die ze opentrok met haar nagels terwijl ze zich onder hem vandaan worstelde. Ze hield er niet van om onderaan te liggen. Ze sprong op en sloeg haar poot naar zijn kop, en nog eens voor ze zich naar zijn schouder werkte. Maar voor ze ook maar een poging deed om hem opde grond te duwen rook ze een nieuwe geur, een die haar deed denken aan de Nursery in Thunderclan, daar was de enige plek dat ze dit geroken had. Haar kop schoot meteen naar de dode poes. Van nature wist ze meteen wat het was, vruchtwater. De kitten was geboren. De moeder lag er slap, bewegingloos bij. Ze was dood. Maar de kitten. Hij lag daar. Grommend tok ze zich los van de kater, de nodige krassen en wonden daarvoor oplopend en sprong naar de kitten. Wel een voslengte ervandaan. Ook zij wist wel dat ze niet bij de kitten zou komen, ze was sterk maar niet dom. Twee warriors, ookal was een van hun jonger dan haar, met pure woede en haat stromend door hun aderen, die een kitten probeerde te beschermen. Zelfs zij kwam daar niet langs. 'I'll get you one day' gromde ze tegen de pasgeboren kitten. Hij hoorde haar nog neit, hij zag haar nog niet, maar ooit zou hij dat wel doen. En dan zou hij niet bij zijn. Ze keek naar de twee warriors, ook voor hun was dit een waarschuwing. Ooit zou ze de kitten tegenkomen en doden, he couldn't be the one that got away, not a kit. Voor ze nog meer klappen kon vangen sprong ze weg, de bosjes in, terug naar haar eigen territorium. Ze had de kitten zijn moeder afgenomen, iemand zijn partner en een queen van shadowclan. Weer een stap verder naar wat ze wou. Haar eigen bloedgeur rook ze. Ze had genoeg halen in haar vacht, genoeg sneeën in haar lichaam, maar er waren er geen die niet zouden helen, daar had ze wel voor uitgekeken. Ook shadowclan was nog niet van haar af.
The one who got away
{Topic uit}
私は最高だ Bene facis, sum nimis terribilis |
| | | 97 Actief
| |
| Onderwerp: Re: It's a nice evening to take a walk ma 3 nov 2014 - 20:39 | |
| Met moeite wisten ze de rogue weg te krijgen en gehaast draaide hij zich om richting Mistflare. De prachtige poes lag stil op de grond en verdriet overviel hem. Als Otterflight nu weg was geweest had hij zeker getreurd maar de poes was er en dus was het tijd voor actie. Het viel de kater pas op dat er nog een derde kat was toen de geur van vruchtwater zijn neus binnendrong. Meteen herinnerde hij zich dat Mistflare zwanger was geweest en dus nu niet alleen zijn partner, maar ook zijn kittens dood waren. Al was het vreemd dat het jonge diertje dan nog wel uit de maag was gekomen. Hoop kon hij niet hebben. Toch voelde hij een heel klein beetje in zich toen hij naar zijn dode geliefde liep. Het was alsof zijn hele lichaam een dood kitten verwachtte behalve het uiterste puntje van zijn staart. Niemand had kunnen weten dat het puntje gelijk had. Een zachte piepje klonk en met nieuwe hoop hielp hij het kleine kitten. Ruw duwde hij Otterflight aan de kant en liet voor de eerste keer in zijn leven echt zijn gevoelens zijn. Een vreemd soort blijheid vulde hem toen zijn tong over het kleine wezentje ging. Rudekit zou het niet meer herinneren en Otter moest dit wel begrijpen. Ze had vast zelf ook wel een of andere liefde. De zwarte kater verstrakte weer en schoof het kleine kitten weer naar Otterflight, het was warm genoeg en hij kon verder niks doen. De poes wist wel wat er moest gebeuren. "Wat waren haar laatste woorden?" vroeg hij met een nieuwe pijn in zijn hart. |
| | | Rebecca 2487 Actief Paint the sky, make it yours
| |
| | | | 97 Actief
| |
| Onderwerp: Re: It's a nice evening to take a walk wo 12 nov 2014 - 18:50 | |
| De zwarte kater haalde diep adem en langzaam werd hij weer kalm. Pas toen Black zichzelf helemaal onder controle had luisterde hij naar de woorden van de poes. Rudekit, de perfecte naam. Zwijgend keek hij naar het zwart witte hoopje. Dat was zijn zoon. Het was zo bizar dat het besef nauwelijks tot hem doordrong. Zelfs het feit dat zijn partner was overleden bereikte hem niet. De pijn was verdwenen en had plaats gemaakt voor iets heel anders. Het was bijna alsof hij niks voelde, slecht een kille leegte. Iets waar hij mee kon leven, wat hij misschien zelfs kon opvullen. Diep van binnen wist hij dat Mist nooit uit zijn gedachtes zou gaan, maar het zou verdraagzaam worden, ooit. Als Rudekit nou op hem had geleken, maar het lot was natuurlijk weer tegen hem. De zwarte kater besefte dat Rudekit hem voor eeuwig aan zijn dode partner zou doen denken en voelde bijna afschuw voor het onschuldige wezen. Alleen zijn ogen bewogen terwijl Otterflight praatte. Pas toen alles was gezegd wat gezegd moest worden knikte hij. De zakelijke toon van de poes waarschuwde hem en hij probeerde zich weer normaal te gedragen. 'Dat is een goed idee, ik zal achter je aankomen met Mistflare en in het kamp kunnen ze ons vast helpen.' Sprak hij vastberaden terwijl hij overeind kwam. Black besefte dat rouwen nu niet belangrijk was. Met stevige passen liep hij naar Mistflare en ging naast de dode poes staan. 'Nu?' vroeg hij aan Otter die vast wel wist wat ze moesten doen. |
| | | Nelson 1130 Actief
| |
| Onderwerp: Re: It's a nice evening to take a walk wo 19 nov 2014 - 16:36 | |
|
Rudekit's snuitje verdween helemaal in de zachte pels die warmte uitstraalde. Het sloot de koude buitenlucht helemaal uit zodat het de kitten geen kwaad kon doen. Een fijn, warm gevoel vulde zijn kwetsbare lichaampje en zijn lichaamstemperatuur begon al flink wat te stijgen. Zijn natte pelsje begon langzamerhand te drogen. De warmtebron waar hij ineengedoken tegenaan lag, zou Rudekit later bij de naam Otterflight aanspreken. Zijn verleden zou hij beetje bij beetje kunnen laten rusten door de liefde die ze aan hem schonk. Maar het zou nooit helemaal verdwijnen, enkel de pijn zou verminderen. Net als zijn vader, als zijn verlies een plaats kon geven. De kitten was eveneens een stukje verloren vandaag. En de kitten wist maar al te goed dat er iets mis was, dat zijn moeders slappe lichaam enkele pootstappen verder lag. Levenloos. Zijn hart liet hem toe deze pijn te voelen en dat brak hem. In duizenden stukjes. Ze zouden nooit geplakt kunnen worden. Hoewel het katertje niet veel kracht in zich had, piepte hij zowaar de longen uit zijn kleine lijfje toen de warmtebron even verdween en plaats maakte voor een tong die over zijn vacht wreef. Een nieuw geur vulde zijn neusgaten. Hij kreeg de tong opnieuw over zijn huid en dan was het weer weg. Zomaar. Enkele seconden viel er een enge leegte rondom het jong maar deze werd al gauw opgevangen. Er gebeurde heel wat om hem heen maar hij ving het niet allemaal even snel op. Een vreemd gevoel kwam op ter hoogte van zijn buikje en instinctief begon hij weer te piepen.
|
| | | Rebecca 2487 Actief Paint the sky, make it yours
| |
| | | | |
| Permissies van dit forum: | Je mag geen reacties plaatsen in dit subforum
| |
| |
| |