Shot in the dark [ Sparrowpaw ][ Cattlekit ]

Ze riep naar binnen. "Sparrowpaw, Brindlepool!" Het was een gewoonte geworden om Sparrowpaws naam eerst te noemen. Nu Brindlepool al wat ouder werd was Sparrowpaw er vaak sneller bij dan zij, en Mint had het vooroordeel dat hij vriendelijker te werk ging, wat fijn zou zijn voor de kitten. Ze droeg het grijsbruine vachtbolletje voorzichtig naar een plukje mos wat schoon rook. Heel voorzichtig zette ze het neer en begon de vacht te likken. Ze voelde zich echt de moeder van de she-kit. Ach, dat mocht vast wel. Die had ze zelf toch niet. "Sparrowpaw!" riep ze nogmaals. Ze hadden hem nodig. Deze kattin moest het echt overleven. Haar hoofdwond was aan het opdrogen maar zonder enige behandeling zo ze zeker sterven. De bleke tabby gaf een zwiep aan haar staart. Waar blééf hij?

Shot in the dark [ Sparrowpaw ][ Cattlekit ] Bhn4es

De kater spitste zijn oren toen zijn naam door de medicine cat den werd geroepen. "Sparrowpaw, Brindlepool!" De kater rook de sterke geur van bloed en wikkelde meteen wat spinrag om zijn rechter voorpoot heen. "Sparrowpaw!" klonk het nogmaals door de den heen. "Ik kom al," mompelde hij en hinkte door de den heen naar de warrior die zijn naam had geroepen. Brindlepool was niet aanwezig, ze was de laatste tijd helemaal niet aanwezig, maar hij kon alles prima zelf aan. "Wat is er met haar gebeurd?" vroeg hij toen hij Cattlekit zag liggen op het schone mosnest. Hij draaide met zijn klauw haar kopje een beetje om zodat hij de wond goed kon zien en hinkte zo snel als hij kon terug naar zijn voorraad kruiden. Tussen zijn kaken nam hij een aantal Marigold blaadjes en begon deze tot pulp te kauwen. Hij nam nog wat extra spinrag mee en hinkte al kauwend terug naar Cattlekit en Mintpool. Hij duwde de pulp voorzichtig op haar hoofdwond en begon de spinrag er omheen te draaien. "Cattlekit, kan je me horen?" vroeg hij zachtjes en wierp even een snelle blik op Mintpool.

Tᕼᕮ ᗯOᖇᒪᗪ’S STIᒪᒪ Tᕼᕮ Sᗩᗰᕮ. Tᕼᕮᖇᕮ’S ᒍᑌST ᒪᕮSS Iᑎ IT.
Shot in the dark [ Sparrowpaw ][ Cattlekit ] EXF9L8J

ᗪᕮᗩᗪ ᗰᕮᑎ Tᕮᒪᒪ ᑎO TᗩᒪᕮS

Hèhè, de tabby kater verscheen eindelijk van achter uit de den, hinkende op één poot en ondertussen zeggende: "Ik kom al," Hij zag er sterk uit. Als de bleke tabby niet beter wist zou ze hem aannemen voor een volwassen medicine cat. "Wat is er met haar gebeurd?" vroeg hij, toen de kleine she-kit in haar zichtveld viel. Hij draaide haar kopje een beetje. Terwijl hij terug naar de voorraad ging begon Mintpool het uit te leggen. "Ik zag haar bij de gorge. Ze deed iets met een steen. Ik wilde vragen wat ze er deed maar ze viel in de kloof. Ik ben naar beneden geklommen om haar te halen en ben meteen terug naar jou gegaan," beschreef ze het tafereel, zich herinnerende hoe het was gegaan en wat de kitten had gedaan. Hij had marigold en spinrag gehaald en begon de wond te verzorgen. Heel precies kon zij het ook niet zien. Zij was geen medicine cat of apprentice. "Cattlekit, kun je me horen?" vroeg hij, en wierp haar nog even een blik toe met zijn grote gele ogen.

De grijze kitten werd weggedragen al merkte ze er zelf weinig van. Alles was gedempt en mistig. Natuurlijk voelde ze wat gehobbel en ook voelde ze het drukken van de wond op haar kopje. Echt pijn voelde ze niet, gewoon een drukkend gevoel. Ineens werd ze weggelegd op een koud nest. Het koude gevoel omklemde haar en vulde de ruimte tussen haar pels. Ze kreunde zacht en probeerde zich op te rollen, dit leek meer op een zenuwtrek. Bij het voelen van een poot kreunde ze nogmaals waarnaar ze een stikkend geluid maakte. Ze moest niet vergeten te slikken… Haar ademhaling was nog steeds onregelmatig. Steeds ging het een moment goed maar dan kwam er een haperige inhaal met een raspige uithaal. Om haar heen werd gepraat al was ze er nauwelijks bewust van, alles was zo hard gedempt dat ze er niks uit kon halen. Toen ze vroegen of ze hem hoorde gaf ze vanzelfsprekend geen antwoord.

She’s strong but she’s exhausted