Hypnotised

De gestreepte warrior keek zoekend om zich heen. De branderige geur van verkoolde boomstronken vulde haar neusgaten. Owlflight schraapte met zijn voorpoot over de zwartgeblakerde aarde. Na zo'n lange tijd was het skyclan territorium nog altijd onleefbaar. Haar blik werd door een meer dat ze zich vaag als het Starlake herinnerde getrokken. De nachtelijke hemel werd prachtig gespiegeld op het wateroppervlak. Het was bijna hypnotiserend. Owlflights ogen werden groot en ze trippelde nieuwsgierig vooruit, tot haar aandacht door het geluid van pootstappen werd getrokken. "Wie is daar?", miauwde de bruine warrior terwijl ze met samengeknepen ogen de omgeving afspeurde.

eerste post voor Mangle

Owlflight voelde een zwaar gewicht op haar rug landen, en tanden door haar huid heen dringen. Haar blik ontmoette de blauwe kijkers van een onbekende, witte poes die naar rogue rook. Haar lichaam was bezaaid met littekens, maar het meest opvallende bevond zich op haar linkeroog. "Wat moet je?", de bruine tabby spuugde de woorden uit, alsof het rot konijnenvlees was. De gestreepte windclan warrior was waarschijnlijk vriendelijker geweesd als de witte rogue haar niet zo had beslopen om vervolgens haar tanden in Owlflights vel te zetten.

"Mangle wilt spelen.", siste de witte rogue. "Mengle houd van nieuwe speel maatjes", vervolegde de kattin, waarna ze ongericht met haar klauwen begon de slaan. Owlflight ontblootte haar klauwen en bracht deze naar het gezicht van de rogue. "Mangle zou niet over zichzelf in de derde persoon moeten praten", miauwde de gestreepte warrior, bijdehand als ze was. Ze haalde met haar klauwen uit naar de neus van de andere kattin wanneer deze haar tanden naar haar nek probeerde te brengen. Owlflight was ouder, maar de rogue leek meer ervaren te zijn op het vlak van vechten.

De witte kattin leek te grijnzen wanneer er bloed uit haar litteken gutste. Dat was niet normaal, daar was Owlflight zeker van. Katten hoorden niet te grijnzen wanneer iemand hun oude littekens openkrabde. Of te wel was deze poes héél erg gestoord, wat wel logish leek voor een kat die zichzelf 'Mangle' noemde, of te wel wist ze heel goed hoe ze gekke katten moest imiteren. Het eerste leek Owlflight het waarschijnlijkste, aangezien er toch wel een paar schroeven in je kop moesten loszitten als je van plan was om gestoorde poezen na te doen. De gestreepte windclanner haalde uit naar de buik van de andere kat wanneer deze op haar rug sprong. Owlflight voelde de klauwen van de witte rogue diep in haar vel zinken en draaide op haar rug, zodat de ander onder haar zou komen te zitten.

Het gelach van de witte poes klonk schel in haar ogen. Het was dat soort gelach dat ze eerder aan katten als Goldenpaw zou toeschrijven, duivels gelach. Ze voelde Mangle's klauwen over haar flanken glijden, het waren maar oppervlakkige wonden, maar deden toch veel pijn. Ze voelde de tanden van de andere kat in haar kaak wegzinken en schreeuwde luid, waarna ze besefte dat dat het ideale moment was om haar klauwen in het gezicht van de rogue te planten. Ze haalde met haar klauwen uit, en deed haar best om Mangle's ogen te raken. De witte rogue sprong weg en gromde kort, Owlflight liet als antwoord een dreigend, sissent geluid uit haar keel opstijgen. De bruine tabby dook opzij en ontweek zo de aanval van de andere kat.

De volgende aanvallen van de witte rogue waren tegen haar poten. Owlflight voelde één klauw over haar rechter voorpoot krassen wanneer ze opzij viel om zo de aanval van de poes te ontwijken. Als deze kattin ook maar héél even afgeleid was, zou de bruine tabby zich omdraaien en zo snel mogelijk wegrennen. Het windclankamp was niet dichtbij, en voor een windclanner was ze niet van de snelste, maar toch sneller dan de gemiddelde kat. Haar verwondingen zouden haar vertragen, maar de andere kat was ook gewond, en de adrenaline die nu door haar lichaam heen suisde zou haar dan weer versnellen. Ze voelde de adem van de rogue in haar nek en zag dat deze naar haar nek hapte. Owlflight haalde met haar klauwen uit naar snuit de andere kat.