Dude.

Bijna zeven moons was Roughpaw nu, maar nog niet. Het zou nog ongeveer een quarter moon duren, dan was ze officieel een maand lang apprentice. Ze trippelde terug het kamp in met een salamander in haar bek. Ze was wezen jagen, en dit vieze natte weer was perfect om prooi als kikkers en salamanders te vangen. Ze legde haar gevangen salamander neer op de prooi stapel. Toen ze richting de apprentices den liep, liep ze plots tegen een kat op. "Kijk uit!" Was haar eerste reactie.

OOC: Eerste post; Hazelpaw.

Enkele uren geleden was Hazelpaw nog Hazelkit. De Nursery had hij nu ingeruild voor de apprentice den, wat een stuk aangenamer was. Geen queen die meer rond zijn kopje zaagden, geen queens die probeerden om de plek van zijn moeder in te nemen. Hazel had gewoon geen moeder. Vroeger had hij er altijd een probleem van gemaakt, maar nu leek het hem niet meer te boeien. De jonge kater liep onderzoekend langs de nesten, zoekend naar een mosnest dat niet meer in gebruik was. Er waren een paar apprentices die de afgelopen ceremonie warrior waren geworden, dus er moest wel ergens een nest over zijn. Hij had uiteindelijk een nest gevonden, dat tussen twee andere lag. Er miste misschien wat mos, maar dat kon hij direct wel bijvullen. Zijn oortjes stonden enthousiast naar voren. Hij mocht nu eindelijk het kamp uit. Hij zou het toch proberen alleen te doen, ook al wist hij niets van de buiten wereld. Alles buiten het kamp was nog vreemd voor hem. Net toen hij naar buiten liep, botste hij half tegen een iets oudere apprentice aan. "Kijk uit!" Zijn oortjes zakten automatisch wat in zijn nek bij de reactie van de poes. "Ik ging net weg." mauwde hij direct. Zij kon zijn enthousiasme nu niet verpesten. Zijn oortjes waren ondertussen terug rechtop gaan staan.

Roughpaw schudde haar vachtje uit, en voelde zich direct schuldig over de reactie die ze gegeven had, vooral toen ze besefte dat het Hazelk... Hazelpaw was, ze had een halve moon geleden nog samen met hem in de nursery gezeten. Ze vond het bijna de typische reactie van een arrogante oudere apprentice. En zo'n soort apprentice was ze niet. "Sorry, Hazelpaw. Ik was in gedachten en schrok," verontschuldigde ze zich meteen met een verantwoording waarom ze zo had gedaan. "Wat ga je doen?" Vroeg ze vervolgen, vrolijker, en vriendelijk.

Hazel zwiepte kort met zijn staart, als teken dat hij het niet zo erg vond. Eigenlijk was hij net ook met zijn gedachten ergens anders, bij wat hij nog allemaal wilde doen vandaag, maar dat zou hij niet direct toegeven. "Wat ga je doen?" De jonge kater was direct enthousiast toen de apprentice vroeg naar wat hij ging doen. "Ik ga mos zoeken voor mijn nest." mauwde hij direct met een speelse glimlach. "Dan zal ik voor de eerste keer een poot buiten het kamp zetten." voegde hij er met een grijnsje aan toe.

Gelukkig, het werd haar vergeven. Roughpaw lachte even schuldbewust en wiebelde met haar oortjes. "Oh? Goed als ik je gezelschap hou?" Stelde ze voor. Apprentices die nog geen leiding door het territorium hadden gehad mochten niet te ver bij het kamp vandaan. "Ja! Ik kan je wel de beste plekken zoeken voor droog, zacht mos," vertelde ze. Ze zwaaide met haar staart en liep al richting het kamp uitgang. Zijzelf wou er tenslotte toch even uit.

De jonge apprentice snorde even zachtjes bij haar voorstel, om mee te gaan. Hij zou niet eens weten welke richting hij uit zou moeten gaan om zelfs maar in de buurt van mos te komen. "Ja! Ik kan je wel de beste plekken zoeken voor droog, zacht mos," Hazelpaw trippelde direct achter haar aan toen ze zich al direct omdraaide. Hij probeerde zijn enthousiasme wat te verbergen, maar of het niet aan hem te zien was, dat was weer een andere vraag. Zijn blik was strak op de kampuitgang gericht. Even versnelde hij zijn tempo, zodat hij vlak achter Roughpaw aanliep. "Waar gaan we dan naartoe? Groeit mos maar op één plek?" Het waren de typische vragen die een jonge apprentice stelde, maar hij wilde nu eenmaal zoveel mogelijk leren. Of het nu van zijn mentor was of een mede-apprentice.

Toen ze begon te lopen, hoorde ze Hazelpaw al achter haar aankomen. Mooi, er was geen enkel teken te bespeuren van dat zij niet welkom was om mee te gaan. "Waar gaan we dan naartoe? Groeit mos maar op één plek?" Vroeg Hazelpaw. Roughpaw vertraagde haar pas zodat Hazelpaw naast haar kwam lopen. Ze was maar een halve moon ouder, dus waarom zou hij áchter haar blijven lopen; ondanks het feit dat Roughpaw toch wel iets bekender was met het territorium. "Natuurlijk niet, mos is overal wel te vinden... Maar ik neem aan dat je droog mos wilt, toch?" klonk haar stem. Over het algemeen was Shadowclan territorium nat, maar dichter bij de grens was het droger. Ze ging daarom ook in de richting van de grens met Thunderclan.

Hazel's oortjes stonden nieuwsgierig naar voren, wachtend op haar antwoord. Misschien was zij wel een beter kat om dingen aan te vragen. Windpaw ratelde namelijk altijd direct door over dingen die niet eens bestonden. "Maar ik neem aan dat je droog mos wilt, toch?" De jonge apprentice knikte direct als teken dat hij droog mos wilde. "Voor mijn mos nest." zei hij er nog achter. Hazelpaw liep als eerste door de ingang van het kamp. Dit zou de eerste keer zijn dat hij een poot uit het kamp zou zetten. Eenmaal uit het kamp draaide hij zich met een grijnsje naar de poes om. Het voelde goed om eens weg te zijn van al die oude warriors en queens. "Ik snap niet dat ik dit nog niet eerder had gedaan." grijnsde hij en liep vervolgens samen met Roughpaw verder, naar de plek waar het droge mos volgens haar lag.

"Ik snap niet dat ik dit nog niet eerder had gedaan." Roughpaw grinnikte bij de woorden van de nieuwe apprentice. Roughpaw zelf was praktisch ook nog steeds een nieuwe apprentice. Ze had nog geen hele moon haar apprentice naam. Het territorium was groot, en nog steeds moest Roughpaw wel eens na denken welke kant ze nou op moest om ergens te komen. Het was ook dat buiten het kamp haar zintuigen tien keer zo sterk leken. Ze leek alles te kunnen horen. Maar dat was niet helemaal waar. Ze hoorde alles gewoon twee of drie keer zo beter dan een doorsnee kat. Wat ook gold voor voelen, reuken, en zelfs proeven. Dit kwam allemaal doordat haar ogen minimaal waren. Ze kon kijken, ze kon dingen onderscheiden, maar het kostte haar heel veel inspanning. "Oké, ik weet waar we naar toe moeten," vertelde ze. "De grens met Thunderclan. Het is wel een eind lopen," vertelde Roughpaw.