Things changed, we changed

Onderwerp: Things changed, we changed do 4 dec 2014 - 1:06

Ze had zich zo erg op haar trainingen gericht dat ze er niet meer bij stil had gestaan dat ze ook nog enkele sociale contacten had om te onderhouden. Bij veel boeide het haar niet zo veel, maar er was iemand die ze toch wel graag weer eens wilde spreken. Bij de afgelopen ceremonie was haar voorbeeld, haar held om het zo maar te zeggen, warrior geworden en ze kon niet wachten totdat ze 'm kon feliciteren. Stormpaw was de afgelopen manen een stuk groter geworden. Ze had een sierlijke vrouwelijke bouw gekregen, maar haar slanke lichaam ging verscholen onder een warrige pluizige vacht die eruit zag alsof ze altijd tegen de wind in had gezeten. Stormpaw had de strijd tegen haar vacht al lang opgegeven, maar ze was er nog altijd trots op. Haar helderblauwe ogen werden mooi geaccentueerd door haar grijze vacht en ze begon inmiddels wel door te krijgen dat sommige katten haar aan het nakijken was. Toch was ze nog helemaal niet bezig met katers en alles, haar trainingen kwamen voorop momenteel!
Stormpaw keek op toen ze merkte dat ze in gedachten was verzonken. Ze schrok toen ze een bekend gestalte voorbij zag lopen. "Tallpa- shadow!" sprak ze vrolijk, terwijl ze overeind kwam en sierlijk naar de kater toe wandelde.

[First post for Tallshadow]

And though the night sky's filled with blackness. Fear not, rise up, call out and take my hand.

Het was hier zo enorm druk ineens, het was niet echt te filmen. Het ene moment was je apprentice en kreeg je van alles en iedereen opdrachten, het andere moment kon je doen en laten wat je wilde want iedereen was je toch al aan het feliciteren. Hij moest er enorm aan wennen, en dat was ook de reden dat hij zachtjes aan wegsloop van de ergste heisa, de stem die hem riep ontging de kater echter niet. Met een glimlach op zijn gezicht keek hij toe naar hoe de kleine, die inmiddels al uitgegroeid was tot een grotere, naar hem toe kwam lopen. Het wilde, en slaperige, van hun eerste ontmoeting had ze niet meer, en het leek alsof ze meer in haar vacht gegroeid was. Nu stond het haar eigenlijk wel.. Goed. "Hey Storm," Mauwde de kater, en sloeg zijn bossige staart om de poten. "Jij ziet er gezond uit," Officieel vreemdste compliment ooit.

#Awesome:

Stormpaw grinnikte zachtjes toen ze merkte dat Tallshadow blijkbaar aan de vele katten probeerde te ontkomen. Het was een hele heisa geweest dat de apprentice nu eindelijk warrior was geworden. Zelf was ze erg jong geweest toen Tall over de schreef ging, dus erg veel had ze er niet van meegekregen toentertijd. Haar blauwe ogen stonden vrolijk toen de kater naar haar toe kwam wandelen en ze had even de neiging om hem een kopje te geven. Ach ja, ze had immers altijd tegen hem op gekeken. Ze grinnikte zachtjes bij het compliment en keek hem vrolijk aan. "Dank je, je ziet er zelf ook goed uit," sprak ze zachtjes, waarbij ze onder haar dikke vacht iets bloosde. Ze voelde zich nu helemaal jong, nu ze zo bij Tallshadow zat. Als kitten vond ze hem al stoer, omdat hij ouder was en het kamp uit mocht en nu hij warrior was, leek de afstand wel heel erg groot te zijn. "Hoe is het om warrior te worden?" vroeg ze daarna, nieuwsgierig.

And though the night sky's filled with blackness. Fear not, rise up, call out and take my hand.

Ze leek wel te begrijpen waarom ze hier zo afgezonderd stonden, en het duurde ook niet lang of een glimlach om het feit dat ze er maar niets over zei kroop op de katers gezicht. "Dank je, je ziet er zelf ook goed uit," Hij keek even naar zijn borst, en scheel, en grinnikte toen. "Well thank you milady," Na de woorden sloeg hij zijn staart weer terug achter zijn lijf, het was wel bekend dat helemaal stilzitten bij hem alleen iets was voor in hele bijzondere situaties. "Hoe is het om warrior te worden?" Zijn eerste reactie was een vrolijke lach, gepaard met een ondeugende blik, "Erg druk," Mauwde hij, maar schudde toen zijn hoofd en dacht eens na. "Nee, ik denk wel dat het bevrijdend is, ik heb mezelf nu in ieder geval bewezen dat ik het waard ben de clan te dienen," Vervolgde de kater toen. Het was zo, dit was een erg belangrijk moment geweest.

#Awesome:

De grijze Birmees grinnikte zachtjes toen de jonge warrior scheel naar zijn borst keek en haar bedankte voor het compliment. "The honor is mine, my lord," sprak ze daarna deftig, waarna ze zichzelf een lik over d'r borst gaf en de kater met een grote grijns aankeek. Ze hoopte dat hun vriendschap in stand kon blijven, ondanks dat Tallshadow nu warrior was en zij een nog niet volleerde apprentice.
De jonge warrior vertelde haar dat het druk was om net warrior te zijn, iets wat ze maar al te goed kon begrijpen. Het was een hele uitdaging natuurlijk. "Je zult het vast goed doen als warrior," miauwde ze, met een kleine glimlach op haar gezicht. "En misschien kan je me een beetje helpen. Flamesoul is nou niet echt de beste mentor die je je kan wensen en ik heb zo'n idee dat hij me een beetje vergeten is ..." miauwde ze daarna zachtjes, terwijl ze naar haar pootjes keek en een zachte zucht slaakte.

And though the night sky's filled with blackness. Fear not, rise up, call out and take my hand.

De kater glimlachte bij het compliment, en hoopte maar dat hij het allemaal waar kon maken. Zo niet dan dacht hij niet dat Storm hem in de steek zou laten, maar het voelde alsnog als verraad. Vandaar dat hij even wegzonk in gedachten, en opgeschrokken werd door haar stem. "En misschien kan je me een beetje helpen. Flamesoul is nou niet echt de beste mentor die je je kan wensen en ik heb zo'n idee dat hij me een beetje vergeten is ..." De kater glimlachte meelevend, en knikte toen opgewekt. "Natuurlijk wil ik je wel helpen," Mauwde hij, terugdenkend aan Littlestream, Ace, Running, Cherry. Al die katten die hij geholpen had, tot nu toe was er niet veel slechts van gekomen dus durfde hij heus wel nog een te helpen. "Heb je al iets gedaan met je mentor?"

#Awesome: