Ceremonie december

Met het grimmige leaffall weer kwam ook een wat grimmige Shrewstar naar boven. De Clan verviel in een wat passieve staat en de clanleader moest steeds vaker warriors van hun luie plekje in het laatste beetje zon sleuren en dat deed haar humeur niet veel goeds. Al zou het vandaag misschien voor een keertje anders zijn. De kittens van Snowynight en Thrushdive waren eindelijk oud genoeg, het was een groot nest, dus zouden dat veel verse krachten zijn voor de clan. Met haar bekende twee kleurige pels stapte ze uit haar den. De wind blies een wat koude wind tegen haar aan, maar ze bleef sterk bovenop de rots staan.
“Leden van de shadowclan, verzamel je op de open plek voor een clanceremonie!” Riep ze de al manenlang gebruikte woorden uit en hief haar staart en kop wat hoger op. Haar groene ogen gleden over de bekende gezichten van de clan, maar haar mond was als een recht streepje. “Vandaag krijgen we nieuwe impulsen in de clan, maar eerst wil ik een paar apprentices verwelkomen tot hun nieuwe rang.” Het was niet moeilijk om dat groepje te vinden.
“Acepaw, Bluepaw, Dauntpaw, Cherrypaw, Brightpaw, Descentpaw, Snowypaw en Tallpaw kom naar voren.” Bij het uitspreken van haar zoon’s naam kwam er voor een klein moment een glimlach op haar gelaat. Innerghost had toch haar toestemming gegeven en binnen een moon stond hij weer op gelijke hoogte met zijn siblings. “Jullie hebben allemaal jullie trainingen afgerond en jullie mentors hebben me hun toestemming gegeven om jullie warrior te maken.” Ze stapte wat naar voren en keek de eerste apprentice aan. “Acepaw, vanaf vandaag zul je Acefray heten. Bluepaw, jij hebt je warriornaam ook verdiend, deze zal Bluebell zijn. Dauntpaw, ook jij wordt verheven tot de warrior rang, jouw naam zal Dauntrose zijn. Cherrypaw, jij zult Cherryflower heten en Brightpaw, jij krijgt de naam Brightflash toegewezen. Descentpaw, ook jij hebt de juiste hoeveelheid wijsheid bereikt en hierbij benoem ik je tot Descentrose en Snowypaw, vanaf nu heet jij Snowywinter. Tenslotte hebben we Tallpaw nog,” Haar mondhoeken kwamen weer wat trillend omhoog, maar veel liet ze er niet van merken. “Na je straf heb je je alsnog bewezen, dus hierbij benoem ik je tot Tallshadow.” Ze stapte weer naar achteren en keek de clan weer aan. “Welkom nieuwe warriors!”
Ze hield zichzelf even stil, om de clan de nieuwe warriors te laten begroeten. Ze verdienden hun moment van trots, maar er waren zaken die nu moesten worden afgehandeld. “En dan nu de nieuwe apprentices van de clan.” Ze richtte haar blik op een totaal andere wereld. Van de volwassen apprentices ging ze nu naar de onervaren kittens. “Kom naar voren.” Haar tweekleurige staartje bakende de kleintjes dichter naar haar toe. “Lurkingkit, jij hebt de juiste leeftijd bereikt en vanaf nu zal je bekend staan als Lurkingpaw. Acefray zal jouw trainingen begeleiden. Ivykit, ook jij bent oud genoeg en hierbij krijg jij je nieuwe naam; Ivypaw en jouw mentor zal Blackwing zijn. Emberkit, jij heet vanaf nu Emberpaw met Wolftail als je mentor. Windkit en Dawnkit, jullie zijn beide ook oud genoeg. Windpaw jij krijgt Scarletbriar als mentor en Dawnpaw, jouw trainingen zullen worden geleid door Runningvole. Ten slotte, Hazelkit, jij krijgt de naam Hazelpaw en Forestrain is jouw mentor.”
“Dan hebben we nu nog de apprentices, wiens trainingen een tijdje hebben stilgelegen.” Gebrek aan mentors was er zeker, maar de clan zou zich er doorheen worstelen. “Mistypaw, Blackwing zal jou erbij nemen als apprentice en Mockingpaw, jij mag je bij de trainingen van Wolftail voegen. Mazepaw en Duskpaw, jullie beide zullen verder worden getraind door Nevermind en Dimpaw, jouw trainingen zullen worden vervolgd door Dauntrose. Ook jij Tigerpaw, mag je bij Scarletbriar als apprentice voegen en Dragonpaw, jij wordt getraind door Descentrose. Tenslotte zal Phantompaw getraind worden door Heartbroken en Ghostpaw, Tallshadow zal jouw trainingen overnemen.”
Ze gaf een knikje naar de genoemde katten, zo haar vertrouwen uitsprekend. “Dit was de ceremonie.”

Spoiler:

Opgewonden stuiterde de kitten door het camp. Eindelijk, eindelijk, EINDELIJK, was de grote dag er. Ze werd vandaag apprentice! Ze zou kunnen verkennen, kunnen leren vechten en jagen, en ze zou eindelijk niet meer klein zijn! Al de hele dag ze ze hyper rondjes te rennen, en heel vroeg vanochtend was ze al opgestaan. Ze kon het gewoon niet geloven! “Leden van de Shadowclan, verzamel je op de open plek voor een clanceremonie!”, klonken die oh zo bekende woorden over de open plek. Windkit had ze al redelijk vaak gehoord in haar toch nog korte leventje, maar dit was de eerste keer dat ze echt een ceremonie bij kon wonen. Samen met haar siblings liep ze naar haar plaats, vooraan in de menigte. “Vandaag krijgen we nieuwe impulsen in de clan, maar eerst wil ik een paar apprentices verwelkomen tot hun nieuwe rang.”, begon de zwart-witte poes. De tabby poes volgde de blik van haar leader, naar een groepje oudere apprentices. Sommigen van hen zagen er ook erg nerveus uit, en waarschijnlijk zouden ze vandaag warrior worden. “Acepaw, Bluepaw, Dauntpaw, Cherrypaw, Brightpaw, Descentpaw, Snowypaw en Tallpaw kom naar voren.” Het waren er een heleboel, de Shadowclan zou er weer sterk voor staan. Ze was trots op haar clan, de clan die haar grootmoeder leidde en die duidelijk de allersterkste en belangrijkste van ze alle vier was. Ze had verhalen gehoord over de Skyclan, die door een natuurramp uiteengevallen is, en ze kon het niet laten om te denken dat het met de andere clans ook zo zou vergaan en dat zei uiteindelijk zouden overheersen! Toch was het niet iets wat ze anderen zou toewensen.. Windkit werd uit haar gedachten gehaald toen Shrewstar verder ging met haar ceremonie. Het groepje apprentices was ondertussen naar voren gekomen. “Jullie hebben allemaal jullie trainingen afgerond en jullie mentors hebben me hun toestemming gegeven om jullie warrior te maken.” Ooit zou zij daar staan, trots als een pauw als ze haar warriornaam ontving. Wat zou het worden? Windflower? Windbreeze? Windsmile? Ze zou het pas weten als het moment daar was, maar nu was het de beurt aan de anderen, die -sommigen ongeduldig, anderen relaxed- stonden te wachten tot ze hun warriornaam zou noemen. “Acepaw, vanaf vandaag zul je Acefray heten. Bluepaw, jij hebt je warriornaam ook verdiend, deze zal Bluebell zijn. Dauntpaw, ook jij wordt verheven tot de warrior rang, jouw naam zal Dauntrose zijn. Cherrypaw, jij zult Cherryflower heten en Brightpaw, jij krijgt de naam Brightflash toegewezen. Descentpaw, ook jij hebt de juiste hoeveelheid wijsheid bereikt en hierbij benoem ik je tot Descentrose en Snowypaw, vanaf nu heet jij Snowywinter. Tenslotte hebben we Tallpaw nog,” De leider glimlachte, en ook de tabby poes glimlachte bij het horen van de naam van haar grote oom, die haar veel geleerd had toen ze nog piepklein was. Nu zou het zijn beurt zijn om warrior te worden, en ze was heel blij voor hem. hij verdiende het. “Na je straf heb je je alsnog bewezen, dus hierbij benoem ik je tot Tallshadow.” Even hield ze haar hoofdje schuin. Straf? Was hij gestraft dan? Ze moest zichzelf eraan herinneren om hem ernaar te vragen. veel tijd om erover na te denken kreeg ze echter niet. "Welkom nieuwe warriors!", riep Shrewstar, en vrolijk riep ze alle namen mee met de menigte. Acefray, Bluebell, Dauntrose, Cherryflower, Brightflash, Descentrose, Snowywinter en Tallshadow.

“En dan nu de nieuwe apprentices van de clan.” Nu was het haar beurt! Ze kon zich amper inhouden, wou al naar voren rennen en gillen en en en.. Maar toch hield ze zich stil. Alleen haar staartje zwaaide hyper heen en weer, en een grote glimlach was om haar mond geplooid. haar oogjes twinkelden opgewonden. "Kom naar voren" ze liep samen met haar siblings en enkele leeftijdsgenootjes naar voren. Windkit kon met moeite haar enthousiasme inhouden, anders zou ze zo naar voren rennen. In plaats daarvan paste ze zich aan aan het tempo van haar broertjes en haar zusje. “Lurkingkit, jij hebt de juiste leeftijd bereikt en vanaf nu zal je bekend staan als Lurkingpaw. Acefray zal jouw trainingen begeleiden. Ivykit, ook jij bent oud genoeg en hierbij krijg jij je nieuwe naam; Ivypaw en jouw mentor zal Blackwing zijn. Emberkit, jij heet vanaf nu Emberpaw met Wolftail als je mentor. Windkit en Dawnkit, jullie zijn beide ook oud genoeg. Windpaw jij krijgt Scarletbriar als mentor en Dawnpaw, jouw trainingen zullen worden geleid door Runningvole. Ten slotte, Hazelkit, jij krijgt de naam Hazelpaw en Forestrain is jouw mentor.” Windpaw, dat was haar naam nu. ze glunderde, en haar groene oogjes keken heen en weer op zoek naar haar mentor. Scarletbriar. Als ze het goed had had ze die nog niet echt gesproken, en het was altijd leuk om nieuwe katten te ontmoeten! Daar, daar was 'ie. Ze liep naar hem toe en raakte het neusje van haar nieuwe mentor aan. "Wanneer beginnen we met trainen? En met wat? mag ik nu het territorium in? Ga jij me leren vechten? En jagen? En.. En.. En..", ratelde ze meteen tegen hem.

De ceremonie ging verder. Enkele apprentices van wie de mentor niet verantwoordelijk genoeg was, kregen een nieuwe. Zo ook Tigerpaw, die ook Scarletbriar als mentor kreeg. Ze keek toe hoe ze elkaars neusje aanraakte, en daarna liep ze vrolijk op 'm af. "Hi, ik zie dat we dezelfde mentor hebben! Leuk hé? Ik ben Windpaw"-Ze glunderde bij het zeggen van haar nieuwe naam-"En jij Tigerpaw, ja toch?", ratelde ze, gevolgd door een flitsende glimlach.

Blijkbaar was het nog maar eens zover; een Ceremonie. Met traagzame pootstappen kuierde de breed gespierde kater naar de open plek toe, om eenmaal daar aangekomen te zijn zich op zijn achterwerk te laten neerploffen. Heel even gleed zijn blik naar Tallpaw toe, om zich vervolgens weer op Shrewstar te focussen. Zijn partner zag er zoals altijd nog steeds geweldig uit. Hij wist niet hoe hij zoveel geluk had kunnen hebben om haar hart te winnen. Zeker niet met Timesong als de concurrent vroeger. Eerst waren de klaargestoomde apprentice's aan de beurt, om hun krijgers naam te ontvangen. Zijn oortjes wiebelden even toen hij Tallpaw's nieuwe naam hoorde: Tallshadow vanaf nu dus? Oké dan.
Zijn oortjes gingen dan uiteindelijk weer overeind staan toen hij zijn eigen naam hoorde voorkomen. Nieuwsgierig zette hij zijn zintuigen scherp om te naam van zijn nieuwe leerling op te vangen. En zodra hij deze hoorde kon hij het niet laten even te grijnzen. Echter verdween deze grijns alweer als sneeuw voor de zon toen Shrewstar de Ceremonie afrondde, en hij richting zijn zoon liep. Het werd maar eens tijd dat deze gecomplimenteerd werd, aangezien hij vroeger warrior was geworden dan de rest van zijn kittens. Het scheelde niet veel of ze waren even groot. Hij was er zelf om eerlijk van te zijn ook niet honderd procent zeker van of hij net iets groter was door zijn pluizige pels. Maar goed, dat even achterwege latende: Nu was hij wél trots op zijn zoon. En dit mocht ook geweten worden. Bijna iedere kat in Shadowclan wist dat als Wolftail iemand complimenteerde, diegene dat ook verdient had. Zijn complimenten waren namelijk zeldzaam, en hij was er dan ook zeker van dat Tallp-shadow dat maar al te goed wist. "Tallshadow," Begon hij eerst, zijn toch wat knappe gelaat perfect in de plooi houdende. "Gefeliciteerd met je nieuwe rang. Je verdient het." Na deze woorden gezegd te hebben glimlachte hij even diens kant op, om zich vervolgens om te draaien en zijn nieuwe apprentice te zoeken.

Met een ietwat norse blik had hij toegekeken hoe de katten op de open plek verschenen. Een voor een kwamen ze tevoorschijn nadat Shrewstar ze bijeen had geroepen. En hij? Hij zat daar alleen, aan de kanten, helemaal in de schaduw van de grote rots aan de achterzijde waar niemand hem zou kunnen zien. Hij was niet echt iemand die van ceremonies hield en ookal wist hij dat hij erin voor zou komen, het bleef iets dat hij wilde mijden. Hij zuchtte even zachtjes en staarde naar de grond. Even knipperde hij een paar keer met zijn ogen waarna hij even kort met zijn oortjes wiebelde. Na enkele tellen stond de gevlekte kit echter wel op en met een paar stappen wandelde hij zo uit de schaduw. Maar zijn rug was nog steeds naar de katten gericht en ze zouden hem zowiezo toch niet opmerken. Hij zuchtte en hing rechtzitten, zijn blik nog steeds gericht op de grond die hij zo vaak als kit had bewandeld. Hij zuchtte en plooide zijn oren even in zijn nek toen hij wat geroezemoes hoorde. Hij probeerde het te negeren, te mijden. Hij wilde ze niet horen zagen, helemaal niet. Hij sloot zijn ogen en haalde diep adem hopend dat alles wat hij ooit kende zou verdwijnen in de duisternis die hij nu voor zijn ogen had. “Vandaag krijgen we nieuwe impulsen in de clan, maar eerst wil ik een paar apprentices verwelkomen tot hun nieuwe rang.” Ze waren begonnen met de apprentices natuurlijk. Degene die hun trainingen hadden afgerond en nu warrior mochten worden. Hij haalde diep adem en opende zijn groene ogen waarna hij nog even voor zich uitkeek, voordat hij zich omdraaide zodat hij kon toekijken. Hij had niet de beste plaats om alles te zien, maar het was beter dan katten voor je hebben als je de kleinste kater was van je leeftijd. “Acepaw, Bluepaw, Dauntpaw, Cherrypaw, Brightpaw, Descentpaw, Snowypaw en Tallpaw kom naar voren.” Hij keek even met een ongeïnteresseerde blik toe hoe de katten naar voren kwamen. Acepaw, een stomme achterlijke pluisbal die niks anders kon dan andere irriteren. Zijn specialiteit was waarschijnlijk slapen. Bluepaw een kattin die hij eens had leren kennen toen hij nog heel, heel klein was. Zoveel wist hij niet echt van haar. Dauntpaw, Cherrypaw, Brightpaw, Descentpaw en Snowypaw...? Wie waren dat... Naja, hij kende ze niet, niet zijn probleem. En dan was er nog Tallpaw. Dat was gewoon een geval apart dat. Ze moesten dat ding opsluiten in een den zodat het eens wat minder kinderlijk was. Hij kon amper geloven dat zoal Acepaw als Tallpaw warriors zouden worden, maar goed alles gebeurde wel een keer. “Jullie hebben allemaal jullie trainingen afgerond en jullie mentors hebben me hun toestemming gegeven om jullie warrior te maken.” Hij knipperde even droog. Wow, die mentor van Acepaw moest wel echt heel dom zijn. Die kater kon nog niet eens iets tegen een kit van 5 moons beginnen, wat wilde dat grijze ding dan tegen een warrior van een andere clan doen? Vertrouwen op al die vetrollen van hem? Vast wel, die waren echt wel het dodelijkste wat er aan hem was. Tallpaw was eigenlijk gewoon oké als het op algemeen aankwam maar hij was niet echt slim, althans dat dacht hij Lurk van hem nu. Dat kon nog veranderen aangezien Tall voor hem een echt mysterie bleef. Hij zuchtte even zachtjes. Die moesten echt wel speciaal zijn geweest. Ja die mentoren. Zouden zij even gek zijn als hun apprentices? Zou dat eigenlijk zo zijn bij hem? Nam een apprentice dingen, gewoontes over van zijn mentor en misschien zelfs omgekeerd? Waarschijnlijk wel ja... Dan maar hopen dat hij een niet al te vreemde kat kreeg als mentor. Een gewone, getalenteerde, ervaren kat volstond wel. Het moest niet echt veel meer zijn. Zolang hij eigenlijk maar weg mocht uit deze saai plek was het goed. Hij vroeg zich eigenlijk ook af of ze leuke dingen hingen doen. Vast niet, er waren geen leuke dingen te doen wat hij nog niet kon. “Acepaw, vanaf vandaag zul je Acefray heten," Ace... Fray... Daar zou hij niet aan kunnen wennen. Fray dat was een gevecht... Wat een gevecht met zijn eigen kop? Of met al dat haar dat hij had. Hij herinnerde zich even kort dat hij ooit bijna was verdronken in dat haar. Die staart, oh Starclan... Waarom had hij zoveel haar? Na even kort met zijn kop geschud te hebben luisterde hij verder naar wat zijn oma vertelde. "Bluepaw, jij hebt je warriornaam ook verdiend, deze zal Bluebell zijn," Bluebell klonk wel mooi. Hij kende haar nu ook weer niet zo goed maar het viel gewoon op eigenlijk dat hij luisterde naar wat hij zei over haar. Dat deed hij misschien uit een soort van... Respect? Kon zijn, kon ook niet zijn. Hij luisterde toch ook naar wat Shrewstar zei over die idioot van een Acepaw dus echt respect kon het nu ook weer niet zijn... Hij zuchtte even, nu had hij geen zin meer om aan te denken want stiekem kon het hem niks schelen... Nee wacht dat was niet eens stiekem... Hij zuchtte nogmaals. "Dauntpaw, ook jij wordt verheven tot de warrior rang, jouw naam zal Dauntrose zijn. Cherrypaw, jij zult Cherryflower heten en Brightpaw, jij krijgt de naam Brightflash toegewezen. Descentpaw, ook jij hebt de juiste hoeveelheid wijsheid bereikt en hierbij benoem ik je tot Descentrose en Snowypaw, vanaf nu heet jij Snowywinter." Vervolgde de kat met hetzelfde kleur vacht als hem. Hij keek even naar de katten die hun nieuwe namen in ontvangst namen. "Tenslotte hebben we Tallpaw nog,” Hoe ze stopte liet hem even schuin kijken. De leader liet een sprankje van emotie op haar gelaat zien, zo klein en zo teder dat het amper te zien was. Je kon zien hoe fier ze wel niet was op haar zoon. De laatste van haar laatste nestje die zijn naam in ontvangst zou nemen, elke moeder zou trots zijn en zeker nadat deze een straf had gekregen. Lurk wist eigenlijk niet waarom de tabby straf had gekregen, maar het kon hem ook niet echt iets schelen. “Na je straf heb je je alsnog bewezen, dus hierbij benoem ik je tot Tallshadow.” Het was dus werkelijk straf geweest. Stiekem vroeg hij zich waarom hij de naam Tallshadow kreeg. Vast omdat Tall een geval apart was. Een beetje een stalker was hij eigenlijk ook... Dus het klopte in sommige manieren wel. Tallshadow omdat hij een stalker was? Ja, leek hem een redelijke reden. “Welkom nieuwe warriors!” Zei ze uiteindelijk en de nieuwe namen werden geroepen -ofzoiets in die trant. Hij liet enkel een erg neutrale "Yay," klinken. Zo stil en somber dat het niet echt de sfeer bevorderde. In tegendeel eigenlijk. Een paar blikken werden op hem gericht, maar hij keek enkel met zijn neutrale ogen naar hen. Hij zuchtte even toen ze wegkeken. Wow, iedereen was echt raar hier... Hij keek even rond en zag hoe vele katten blij waren, hij niet, nee... Nope. Hij keek enkel rond met een blik die niet veel zij over wat hij voelde of hoe hij was... Je kon er natuurlijk wel uit afleiden dat hij geen gevoelens had. Maar goed, gevoelens en emoties waren iets dat hij niet graag had. Hij voelde ze amper en als ze er waren, dan voelde dat raar. Hij schudde zich even uit bij de gedachte alleen al. Hij hield er gewoon niet van en hij hield er ook niet van als hij eraan moest denken. Hij haatte het.
“En dan nu de nieuwe apprentices van de clan.” Hij keek even op bij het horen van die woorden. Het wachten had een eeuwigheid geleken maar in de werkelijkheid waren er maar een paar tellen voorbij gegaan. Hij keek even naar de kits. Hij kende ze bijna allemaal. Zijn siblings en Emberkit waren er ook. Ja Ember was zijn broer niet meer, hij was een lafaard en een zwakkeling. Hij was het niet waard om hem zijn broer te noemen. Hij snoof even zachtjes maar toonde geen enkele emotie op zijn vlakke gezicht. “Kom naar voren.” Dat was vast het teken zeker. Hij zuchtte zachtjes en kwam overeind waarna hij met toch redelijk grote passen voor hem naar voren wandelde en voor de rots hing zitten. Naast hem verschenen nog kits, maar het viel wel degelijk op dat hij de kleinste was. Zijn kleine gevlekte gelaat leek niet echt op te vallen tussen de grote kits. Zij leken op apprentices, hij leek op een kit van nog 4 moons oud. Hij keek even van Shrewstar naar de andere en hij moest natuurlijk opkijken. Ja zelfs naar zijn eigen siblings en Emberkit. Hij zuchtte even, maar reageerde er verder niet echt op. Hij was de jongste van het nest en stiekem kon het hem ook niet echt veel schelen dat hij klein was. Hij was snel en ook nog eens sterk. Onder zijn pels zaten veel spieren die hij goed gebruikte. Iets dat zelf sommige apprentices nog niet deden. Hij dacht even snel aan die ene apprentice dat hij bij de grens had ontmoet. Oh ja, hij moest geen tour hebben door het territorium, hij kende namelijk alles al. Het voordeel van zelfstandig zijn. En slim. En ook nog eens handig. Toen hij zag hoe zijn oma haar mond opende om iets te zeggen keek hij met een gefocuste blik naar haar. “Lurkingkit, jij hebt de juiste leeftijd bereikt en vanaf nu zal je bekend staan als Lurkingpaw. Acefray zal jouw trainingen begeleiden." Wel meteen sperde hij zijn ogen open en sprong hij overeind. "Wat?" zei hij met een luide toon. Hij keek haar met een ijzige blik aan, niet veel emotie in zijn ogen. Hij zette zonder veel aarzeling een stap naar voren zodat hij uit het rijtje kwam, zijn nagels waren ontbloot. Hij was het hier niet mee eens. Het feit dat hij nu apprentice was kon hem niks schelen. Die mentor kon hem wel wat schelen. Hij siste dan ook even iets toen ze gewoon vrolijk verder brabbelde. "Ivykit, ook jij bent oud genoeg en hierbij krijg jij je nieuwe naam; Ivypaw en jouw mentor zal Blackwing zijn." Hij gromde even en tilde zijn kop wat hoger op. "Emberkit, jij heet vanaf nu Emberpaw met Wolftail als je mentor." Hij vernauwde zijn neutrale blik was maar bleef haar scherp aankijken. Ze zou hier zoveel spijt van kringen. "Windkit en Dawnkit, jullie zijn beide ook oud genoeg. Windpaw jij krijgt Scarletbriar als mentor en Dawnpaw, jouw trainingen zullen worden geleid door Runningvole. Ten slotte, Hazelkit, jij krijgt de naam Hazelpaw en Forestrain is jouw mentor.” Hij grolde even woest en keek even naar de nieuwe apprentices, maar toen keek hij terug naar Shrewstar. Hij zou hier blijven en niet reageren tot ze antwoord gaf. Dit kon niet, dit mocht niet, dit was verkeerd, zij was verkeerd. “Dan hebben we nu nog de apprentices, wiens trainingen een tijdje hebben stilgelegen.” Hij snoof even zachtjes en krulde zijn staart even op. “Mistypaw, Blackwing zal jou erbij nemen als apprentice en Mockingpaw, jij mag je bij de trainingen van Wolftail voegen. Mazepaw en Duskpaw, jullie beide zullen verder worden getraind door Nevermind en Dimpaw, jouw trainingen zullen worden vervolgd door Dauntrose. Ook jij Tigerpaw, mag je bij Scarletbriar als apprentice voegen en Dragonpaw, jij wordt getraind door Descentrose. Tenslotte zal Phantompaw getraind worden door Heartbroken en Ghostpaw, Tallshadow zal jouw trainingen overnemen.” Allemaal katten die hem niks konden schelen. Nu sprong hij naar voren, wetend dat de ceremonie gedaan was. Hij vernauwde zijn blik en liet ijskoud, kil ijs zien in zijn ogen. Geen enkele emotie op zijn gezicht. “Dit was de ceremonie.” Hij gromde. "Hoe zit het met mijn mentor?" Riep hij luid uit. Hij keek helemaal niet naar de mentor die hij had gekregen, Acefray. Voor hem was die kat een kit. Hij kon niks en hij kon al zeker niks aan hem leren, laat staan hem onder controle houden. Hij grolde even toen hij niet meteen antwoord kreeg en verhief zijn stem dus nogmaals. Hij was niet boos, nee, helemaal niet. Hij wilde gewoon het beste voor hem en de clan en dat kon die Acefray niet. "Die stomme haarbal kan nog geen rat van een kat onderscheiden. Laat staan dat hij me iets bijleert," Zei hij op luidere toon. "Hij is hopeloos, kan tegen niks en het enigste wat ik hem eens heb zien doen is slapen of eten," Hij vernauwde zijn blik wat. "Verwacht niet dat ik naar hem ga luisteren noch respect zal tonen," vervolgde hij. "Hij is het niet waard een kat te trainen, hij is het zelfs niet waard een warriornaam te dragen!" Zei hij vervolgens waarna hij even een stap naar voren zette. "Hij is dom, zwak en hij zal nooit een mentor kunnen worden," siste hij erachter. "Hij is het niet waard, hij heeft het niet in zich om iets meer te worden," Zei hij vervolgens, al wat kalmer. Daarna knipperde hij een paar keer met zijn ogen en tilde hij zijn kopje wat op. Nu snapte hij waarom Tall verlaat warrior was geworden. Shrewstar kon gewoon geen mentoren vinden. Geen wonder dat iedereen dan een straf kreeg. Het was dus iets dat ook bij hem zou gebeuren. Hij snoof even zachtjes. Het stond al vast, dat wist hij nu al.

Hazelkit liep al een tijdje te ijsberen, wetend dat de ceremonie vandaag plaats zou vinden. Verder had hij niet veel informatie gekregen, dus was het nog spannend ook. Zenuwen waren er zeker ook, maar waar dat vandaan kwam was een grote vraag. Hij was nooit zenuwachtig geweest voor iets. Hij had zelfs uitgekeken naar deze dag. “Leden van de shadowclan, verzamel je op de open plek voor een clanceremonie!” De kitten bleef abrupt staan waar hij stond toen hij de oproep hoorde. Hij wist eerst niet helemaal wat te doen. Hij zocht bijna automatisch naar iemand vertrouwd, maar hij had niemand waar hij direct op kon terug vallen. Even wenkte hij twijfelend met zijn oortjes. Al snel voelde hij een poot die in zijn zij porde. Hazel keek vluchtig om en zag dat één van de queens hem de goede richting uitduwde met een oprechte glimlach. De twijfel op Hazel's snoetje verdween direct en hij trippelde snel achter de anderen aan. Hij wurmde zich een plek tussen twee andere kittens door en zette zich bijna vooraan neer. Hij keek in stilte toe toen Shrewstar begon met de nieuwste warriors. Zijn oortjes stonden heel de tijd enthousiast naar voren, wetend dat zij direct aan de beurt waren. Toen de kittens aan de beurt waren zwiepte de kitten zachtjes met zijn staartje. Even ging zijn blik naar Windkit die duidelijk enthousiast was, overenthousiast. Hazelkit richtte zich al snel terug op de andere kittens die om de beurt werden afgeroepen. Hij was bijna bang dat ze hem vergeten waren, dat ze hem expres niet wilden afroepen. "Ten slotte, Hazelkit, jij krijgt de naam Hazelpaw en Forestrain is jouw mentor.” Zijn bezorgdheid verdween weer. Waar maakte hij zich toch allemaal zo druk om. Hij had hier moons naar uitgekeken. Al vanaf het moment dat hij zijn eerste ceremonie had meegemaakt. Hazelpaw. Dat klonk geweldig. Hazelkit sprong direct recht toen hun leader hen de kans gaf om hun mentor te begroeten. Hij stapte naar Forestrain toe en drukte zijn neusje zachtjes tegen die van hem.

Met een slaperige en vermoeide blik in haar ogen kroop ze de warme warrior's den uit en voegde zich bij de verzamelde menigte. Ze schaamde zich ergens wel, aangezien ze een van de laatsten was geweest die zich op de open plek had verzameld. Gapend keek ze omhoog, naar haar moeder, en luisterde half aanwezig mee naar de woorden die de poes uitsprak. Bijna was ze in slaap gevallen toen ze plots de eerste paar nieuwe warriors op zag komen en haar hart maakte een klein sprongetje toen ze Ace daar tussen zag lopen. Echt..? Een klein glimlachje verscheen op haar gezicht, maar die veegde ze er snel weer vanaf toen ze een goede indruk wilde maken op de rest. Als laatste werd haar broer erbij geroepen en uiteindelijk kreeg hij toch ook zijn nieuwe rang. Straks zou ze hem wel opzoeken, right?
Toen werden de kittens allemaal opgeroepen. Al de kittens van haar oudere broer, Thrushdive, en dat waren er best wel een hoop. Toch keek ze redelijk verbaasd op toen zij bij de laatste kitten genoemd werd als mentor. Haar hartje begon razendsnel te kloppen en ze kwam half strompelend overeind, waarbij ze bijna over haar eigen poten struikelde. Met oren in haar nekje liep ze op de gloednieuwe apprentice aan en keek nerveus naar beneden. "Uh.. hey." Onhandig drukte ze met haar neusje (misschien wel erg hard en snel) tegen die van Dawnpaw en voelde haar hartslag verdubbelen in snelheid. "Ik.. ik.." iek! Ze schudde angstig met haar kopje en liep achteruit, dit keer viel ze echt achterover, maar gelukkig was de aandacht van de clan op het volgende onderdeel van de ceremonie gericht.
Angstig voegde ze zich weer bij de menigte en kon alleen maar denken over de dingen die ze zojuist allemaal wel niet had fout gedaan. Stom was ze toch ook, waarom had haar moeder haar nou al een apprentice toevertrouwd? Na de ceremonie liep ze mokkend naar Tallshadow toe, maar slikte toen ze zag dat hij zich naar Acefray voortbewoog. "Gefeliciteerd broertje." Murmelde ze, liefdevol, maar treurig en gaf hem een kopje op zijn wang. "Jij ook hehe." Glimlachte ze verlegen en draaide zich snel weer om, maar de moed om naar Dawnpaw toe te gaan had ze niet meer.

"Leden van de shadowclan, verzamel je op de open plek voor een clanceremonie!" Bij de oproep van haar clanleider stond Bluepaw op en liep ze naar de open plek toe waar al een aantal katten zich aan het verzamelen waren. "Vandaag krijgen we nieuwe impulsen in de clan, maar eerst wil ik een paar apprentices verwelkomen tot hun nieuwe rang." Ze wachtte rustig af wat er verder zou gaan komen, want wie weet wie er deze ceremonie allemaal aan de beurt waren. "Acepaw, Bluepaw, Dauntpaw, Cherrypaw, Brightpaw, Descentpaw, Snowypaw en Tallpaw kom naar voren." Even keek ze verbaasd toen ze haar naam hoorde, maar stapte toen toch naar voren samen met de andere apprentices. Ze had het nog niet helemaal verwacht, maar aan de andere kant was ze er wel super blij mee. "Jullie hebben allemaal jullie trainingen afgerond en jullie mentors hebben me hun toestemming gegeven om jullie warrior te maken." Nu was het nog wachten tot het haar beurt zou zijn om haar nieuwe naam te ontvangen. "Acepaw, vanaf vandaag zul je Acefray heten. Bluepaw, jij hebt je warriornaam ook verdiend, deze zal Bluebell zijn." Bluebell, dat was een naam die ze zeker met trots zou gaan dragen. Een kleine glimlach verscheen dan ook op haar gezicht en ze ging weer terug naar de groep toen het gedeelte van de nieuwe warriors voorbij was. Ze luisterde nog verder naar de rest van de ceremonie en stond op toen de ceremonie geëindigd was.

De poes kwam net terug van een korte eenmans patrouille toen ze de verschillende clangenoten bijeen spotte. De poes stak haar snuit de lucht in en mengde zich bij de groep. Het was vast niet zo belangrijk voor haar, maar toch was ze benieuwd wie er allemaal vandaag warrior zou worden en welke apprentice haar broer zou gaan krijgen. Als hij er wel één kreeg. Hun laatste gesprek was haar even ontlopen. Had hij nou al een tweede apprentice of niet? Slender haalde haar schouders op en zocht naar een paar bekende gezichten in de groep. Eindelijk spotte ze Daunt en Tall! Heey beide." Glimlachte ze naar hen toen ze plaats nam naast Dauntpaw. 'Acepaw, Bluepaw, Dauntpaw, Cherrypaw, Brightpaw, Descentpaw, Snowypaw en Tallpaw kom naar voren.' Ze keek haar twee vrienden aan en knikte bemoedigend. "Doe jullie best!" Fluisterde ze nog naar hen. 'Jullie hebben allemaal jullie trainingen afgerond en jullie mentors hebben me hun toestemming gegeven om jullie warrior te maken.' De poes luisterde aandachtig en vol spanning alsof het haar eigen ceremonie betrof. 'Acepaw, vanaf vandaag zul je Acefray heten. Bluepaw, jij hebt je warriornaam ook verdiend, deze zal Bluebell zijn. Dauntpaw, ook jij wordt verheven tot de warrior rang, jouw naam zal Dauntrose zijn. Cherrypaw, jij zult Cherryflower heten en Brightpaw, jij krijgt de naam Brightflash toegewezen. Descentpaw, ook jij hebt de juiste hoeveelheid wijsheid bereikt en hierbij benoem ik je tot Descentrose en Snowypaw, vanaf nu heet jij Snowywinter. Tenslotte hebben we Tallpaw nog,' Slender liet een over tevreden glimlach zien. Eindelijk was Daunt warrior geworden! Ze hield zich voor om haar en Tall te feliciteren voordat ze terug naar haar nest zou lopen.

'Na je straf heb je je alsnog bewezen, dus hierbij benoem ik je tot Tallshadow. Welkom nieuwe warriors!' De menigte begon de warriors hun namen te prevelen. Uiteindelijk deed ze maar gewoon mee. "Dauntrose, Tallshadow!" Ze spotte de twee kersverse warriors en stapte op hun beide af. Tallpaw eerst. "Goed zo Tall,...shadow." Ze gaf de nieuwe warrior een klop op zijn borst ter bemoediging. "Je zult het geweldig doen." Lachte ze. Duidend op het feit dat hij nu vast beter zou worden als haar in het vangen van prooien. "Hé Daunt, gefeliciteerd!" Ze gaf de poes een verwelkomend kopje. "Je was echt goed. Warrior." Ze knipoogde de poes een vaarwel waarna ze haar omdraaide en terug naar haar hol liep.

"Ik zie je vanavond, moonhigh, ingang van het kamp," bromde haar mentor. De tabby apprentice knikte opgewonden en liep -sorry, stuiterde- naar haar mede-apprentice die Scarletbriar ook zou trainen. Ook aan die begon ze meteen wat vragen te stellen, en ongeduldig wachtte ze op een antwoord van de apprentice.

~Kort :')