Nocturnal Adventure

Ze had er een hekel aan. Die moonhigh patrols de hele tijd. Misschien moest ze maar eens aan Innerghost of Shrewstar vragen of ze er een paar mocht overslaan, want samen met haar trainingen begon het wel een beetje erg veel te worden. De poefige grijze Birmees apprentice geeuwde en haar witte tanden blikkerde in het maanlicht. Ze hadden niets gevonden bij de patrouille, maar de helft was halverwege in slaap gevallen. Ook zij was van plan om weer snel haar nest in de kruipen, morgen bij sun high zou ze wel weer proberen verder te gaan met haar trainingen. En ze moest eens aan een warrior vragen of die haar konden helpen met trainen. Ze slikte, of ze moest het aan Tallshadow vragen, maar ze wist niet zo zeker of ze dat durfde.
Een geluid deed haar omkijken en ze merkte een kleine beweging bij de nursery op. Verscholen in de schaduwen van het kamp sloop ze achter de kitten en eenmaal bij het kleine ding greep ze d'r in de nekvel. Rustig zetten ze de kitten, die ze herkende als Blackkit, op de grond en keek haar bijna streng aan. "Waar dacht jij heen te gaan?" vroeg ze aan de kitten, terwijl ze zo ging zitten dat ze op gelijke hoogte waren.

Stormpaw's oortjes gingen naar voren staan zodat ze kon verstaan wat de kitten te vertellen had. Ze snoof zachtjes toen ze zei dat ze een behoefte moest doen en slaakte daarna een zucht. Ze wist maar al te goed dat zij op die leeftijd precies hetzelfde was. Naar buiten toe, de wijde wereld in trekken buiten de grenzen van het kamp. Toentertijd had ze vreselijk tegen Tallshadow, toen nog Tallpaw, opgekeken. Een kleine glimlach kwam op haar gezicht en ze ging voor de kitten liggen. "En nu de waarheid?" vroeg ze vriendelijk. "Je weet dat het gevaarlijk is om 's nachts buiten de nursery te komen. Dus de volgende keer niet meer doen, hè, of anders kijken of er iemand met je mee kan gaan. We willen niet dat de nieuwe krijgertjes van Shadowclan dood gaan, toch?" haar stem had een koud randje gekregen, maar ze probeerde vriendelijk te blijven. Kittens moesten weten hoe het zat, maar af en toe wilde ze gewoon niet naar je luisteren en moest je streng zijn.

Een tinteling over haar rug liet haar oren in dr nek vallen en snel sloeg ze haar pluizige staart over de kitten heen. Een oudere warrior wenste haar goedenacht en dook de warrior den in. Stormpaw knikte de warrior gedag en haalde haar staart weer weg, dat was op het nippertje. "Al goed, al goed. Ik weet hoe het is, ik heb ook vaak genoeg opgesloten gezeten daarbinnen. Ik blijf toch nog eventjes wakker, dus ik kan je wel gezelschap houden," miauwde ze daarna vriendelijk en ze slaakte een geeuw. Oké, eventjes. Niet al te lang, ze had haar slaap echt nodig momenteel. "Dus Blackkit, wat wilde je gaan doen? We moeten wel een beetje stil doen, anders merken de warriors bij de ingang ons op," vroeg ze daarna zachtjes.

Stormpaw's oren schoten in haar nek toen ze de fluisterende gil hoorde en ze siste een zachte waarschuwing om stil te zijn. Ze vroeg zich af of het wel zo slim was om dit risico te nemen, want als ze nu betrapt werd hadden ze een heel groot probleem. Dan zou zij waarschijnlijk vast zitten een aan maan de elder den uitruimen ofzo en daar had ze nou niet echt veel zin in. Maar goed, het moest dan maar. Ze dacht eventjes na, was er iets leuks in het kamp? Nee, eigenlijk niet. Buiten het kamp was het veel leuker, maar Blackkit kon ze onmogelijk mee naar buiten nemen. Ondertussen ergerde ze zich nog aan één klein feitje. "Oh, en in plaats van 'apprentice', mag je me ook gewoon Stormpaw noemen," miauwde ze daarna. Haar helder blauwe ogen zochten het kamp af. Het was dodelijk stil, alleen de twee katten die de ingang bewaakte waren er nog. "Zal ik je anders een tour door het kamp geven? Zodat je het een beetje beter leert kennen? Dan heb je morgen wat te vertellen aan je mede kittens," stelde ze daarna voor.

Grinnikend kwam Stormpaw overeind en rekte zich eventjes uit. Als ze deze tour een beetje kort kon houden, lag ze binnen mum van tijd in d'r nest en kon ze eindelijk gaan slapen. "We gaan naar links, en probeer aan mijn buitenkant te blijven, zodat de katten bij de ingang je niet zullen zien, oké?" gaf ze Blackkit de opdracht. Hopelijk zou haar eigen pluizige voorkomen er voor zorgen dat andere katten Blackkit niet zouden zien. Tenzij er iemand uit de dens kwam lopen tenminste, maar dat zou hopelijk niet zo snel gebeuren. Ze keek eventjes om zich heen en sloeg linksaf, op weg naar de apprentice den. Daar bleef ze eventjes stil staan en keek verlangend naar binnen toe. Nee, ze had het beloofd, ze zou bij de kitten blijven. "Dit is de apprentice den. Hier mag je gaan slapen zodra je zes manen oud bent en hier zal je blijven totdat je warrior wordt," legde ze zachtjes uit, hopend dat ze geen apprentice wakker zou maken.

Stormpaw schudde haar kop bij de vraag van Blackkit. "Zolang alle katten zich wassen nadat ze zijn gaan jagen of hebben getraind, blijft het redelijk fris ruiken. Al heb je er natuurlijk altijd een tussen die dat overslaat," de grijze kattin grinnikte zachtjes. Ze hadden al eens iemand uit de den gezet omdat die verschrikkelijk stonk. Ze gaf haar borst een lik en kwam weer overeind, waarna ze Blackkit een tikje met haar staart gaf om aan te geven dat ze verder gingen. De volgende den waar ze stopte was die van de warriors. "Dit is de Warrior Den, hier slapen de warriors van Shadowclan. Dit is de grootste den van het kamp, want de meeste katten zijn warriors. Zodra je klaar bent als apprentice wordt je warrior en zal Shrewstar je je warrior naam geven. Daarna mag je hier je intrek inmaken. Je zult hier blijven slapen totdat je Elder wordt, ziek wordt of, in ons geval, Queen wordt," legde ze kalmpjes uit. Eigenlijk vond ze dit best wel leuk, nu leek het net alsof ze zelf een apprentice had.

De grijze kattin schudde haar kop toen ze de vragen van Blackkit hoorde en grinnikte zachtjes. "Shrewstar weet alles van iedereen, maar dat doet ze samen met Innerghost, haar deputy. Innerghost zal altijd in overleg zijn met Shrewstar over de apprentices die warrior zullen worden en dan zal Shrewstar je nieuwe naam kiezen. Sommige zeggen zelfs dat ze het ingefluisterd krijgt voor Starclan zelf, maar dat zullen we nooit zeker weten," legde ze zachtjes uit, terwijl ze weer overeind kwam en zichzelf eventjes uitrekte. Een geeuw ontsnapte uit haar bek en ze klapte haar kaken al snel weer op elkaar. Oh starclan, hoe ging ze dit ooit overleven. "Zullen we dan maar weer?" vroeg ze daarna rustig aan de jonge kitten.