Thinking

Onderwerp: Thinking di 24 feb 2015 - 13:19

Don't cry because it's over, smile because it happened.

Het was best lastig. Nu zijn siblings warrior waren geworden en hij als enige apprentice bleef, voelde de apprentice den leger aan als ooit tevoren. Maar goed, hij moest er maar mee leren leven, toch? Het was hem eigenlijk nu pas opgevallen, aangezien de nesten die eerst van zijn siblings waren nu beslapen werden door newbies. Een zucht verliet zijn bekje terwijl hij verder trippelde en eveneens een sprong over enkele varenstruiken maakte. De geur van planten betrad zijn neusgaten en vertelde hem dat het niet meer lang zou duren voordat leafbare ten einde kwam. Dat werd wel eens tijd ook. Stiekem kon hij niet wachten tot 'ie nog eens zijn roodkleurige vacht kon laten opwarmen door de felle zon. Dat de vogels terug al tsjirpend door het bos heen vlogen en de prooidieren aanweziger waren dan nu. Niet dat hij klaagde over het sneeuw, welke nu trouwens al aan het smelten was. Soms was het wel leuk, maar hij was ondertussen geen kitten of jonge apprentice meer. Het spelen zat er dus niet echt meer zo in. Hij begon de gang van zaken anders te bezien en er meer serieuzer over te praten. Opnieuw zuchtte de al wat oudere leerling eventjes en wandelde hij door tot hij arriveerde bij een boom welke bekend stond als de uilenboom. Queens vertelde er enge verhaaltjes over om te voorkomen dat kits stiekem weg zouden sluipen uit het kamp. Zijn helderblauwe blik zocht de stam af naar enkele laaghangende takken en eens hij deze gevonden had zette hij zich lenig af. Met zijn scherpe nagels haakte hij keer op keer in het stevige hout om zich nadien hoger en hoger te wagen. Pas wanneer hij de tak bereikt had sprong hij erop, eventjes zijn evenwicht verliezende maar deze algauw weer terug vindende. Eenmaal hij er goed opstond, ging hij zitten en tuurde hij met zijn intense blauwe blik over het gebied heen.

1ste post voor Starlingdash!

Onderwerp: Re: Thinking di 24 feb 2015 - 13:35

Het was wel fijn om niet constant een mentor op je nek te hebben hijgen. Zo kon ze eigenlijk maken wat ze wilde, zolang ze maar met een of twee prooien op het eind van de dag het kamp binnen kwam. Niet lang geleden was ze echter zelf benoemd tot mentor, maar de desbetreffende apprentice had ze nog niet echt horen smeken om een training. Ach, die zou wel leren dat zonder trainen het warrior leven heel erg tegen zou zitten.
Met een grijns trippelde ze onder de schaduw van de vele bomen en kwam aan bij de grootste boom van het woud. Stilletjes sloop ze langs de bast, toen ze opeens een rossige staart zag hangen. Haar ingeving vertelde haar dat dit Zealpaw was, maar de voor de zekerheid checkte ze de geur nog een keer. Jup, het was hem. Met een grote grijns spande ze haar spieren en sprong toen op, expres net naast de staart happende en haar kaken klapten luid in de lucht. Wat een waarschuwing!