Train me, quickly! (+Shellblade)

Shellblade merkte dat de apprentice er even over na aan het denken was en dat kon hij ergens ook wel begrijpen, want hij had niks voorgedaan en had haar gewoon gezegd hem aan te vallen, maar hij was gewoon benieuwd naar waarmee ze zou komen en het was meestal ook makkelijker om iemand de goede richting uit te sturen, want ging er iets mis kon hij er wat van zeggen en dan zou ze het hopelijk de volgende keer goed doen. Uiteindelijk kwam de apprentice in beweging en ging ze recht op hem af, waarna ze uithaalde naar zijn voorpoten. Hij zette zich klaar en sprong daarna rechts langs haar heen om weer naast haar te landen en zich weer om te draaien om de apprentice aan te kunnen kijken als ze zich zou omdraaien. "Een rechtstreekse aanval wordt redelijk snel gezien, tenzij je de kracht hebt om de ander neer te halen is het niet het verstandigste om te doen." Begon hij. Als de apprentice eenmaal een warrior was zou het bij een aantal katten kunnen, maar voor nu nog niet. "Schijnbewegingen kun je altijd gebruiken om je tegenstander af te leiden." Zei hij, dat was namelijk wat hij ook vooral gebruikte toen hij nog een apprentice was en nu gebruikte hij het nog wel eens.

Hij wachtte rustig af tot ze weer wat zou gaan doen nadat ze hem een bevestigend knikje had gegeven. Hij zag dat ze door haar poten zakte en hij wachtte af tot ze een beweging zou gaan maken. Het duurde gelukkig niet lang voor ze in beweging kwam en even wachtte hij af wat ze zou gaan doen, want hij had haar net tenslotte verteld over de schijnbeweging, dus of ze er gebruik van zou maken was de vraag. Als eerste kwam ze naar zijn rechterkant, waarna ze snel naar de linkerkant ging en hij zette zich schrap voor het geval ze nu weer iets zou doen, maar wat hij niet verwachtte was dat ze nog een keer naar rechts zou gaan en hem vanaf daar probeerde te raken. Hij probeerde nog wel snel te ontwijken, maar hij voelde haar poot toch nog lichtjes langs zijn oor heen gaan en door de snelle beweging die hij moest maken verloor hij zijn evenwicht iets, waardoor hij even wankelde, maar uiteindelijk kon hij wel blijven staan. "Dat was al veel beter, maar om iemand omver te krijgen kun je beter mikken op de poten, want als je er al eentje onder iemands lichaam vandaan kunt halen zal diegene al minder stevig op de poten staan en wordt het makkelijker om deze omver te duwen." Legde hij uit en wachtte even op een reactie van Salmonpaw.

Hij had de laatste woorden nog maar nauwelijks uitgesproken of Salmonpaw haalde alweer uit naar zijn poot. Hij was niet echt aan het opletten geweest, dus dit verraste hem wel een beetje. Hij probeerde zijn poot nog in te trekken, maar daar was het eigenlijk al te laat voor, waardoor hij zijn poot alsnog onder zich uitgetrokken voelde worden en hij merkte dat hij zijn evenwicht begon te verliezen, hij wilde alleen niet op de grond vallen, dus probeerde hij zichzelf op te vangen met de rest van zijn poten. Het lukte op dit moment nog wel, maar hij wist dat als Salmonpaw hem nu een duw zou geven dat hij bijna zeker wel om zou vallen.

Hij probeerde zijn evenwicht terug te vinden, zodat hij weer wat steviger zou staan, maar voor hij daar echt de kans toe kreeg gaf Salmonpaw hem al een duw, waardoor hij op de grond viel. Hij draaide zich alleen weer snel om voor de apprentice nog wat kon doen en stond toen op. Hij had Salmonpaw namelijk geen kans willen geven om meer te kunnen doen, want wie weet wat ze dan van hem zou denken. Hij draaide zijn lichaam dan ook weer om, om haar aan te kunnen kijken en liet even een kleine glimlach zien. "Je deed het goed, als je dat in een gevecht zou gebruiken, zou je een voordeel kunnen hebben, ook al moet je natuurlijk nog steeds oppassen." Zei hij en dacht even kort na. "Oke, laten we nu de rollen omdraaien, deze keer ben ik degene die jou aanvalt en jij zult je moeten verdedigen." Het was namelijk ook belangrijk dat de poes haarzelf zou kunnen verdedigen als ze aangevallen zou worden. "Ben je er klaar voor?" Vroeg hij dan ook maar voor hij zou beginnen met haar aan te vallen.

"Ja, hoor," Ze was er dus klaar voor. Hij wachtte nog even een kort moment voor hij zich afzette en naar haar toe begon te gaan. Er waren een hoop opties die hij kon doen, maar hij besloot om als eerste een schijnbeweging te gebruiken. Zodra hij vlak voor haar was dook hij ineens naar rechts, waarna hij zich omdraaide en met zijn poot uithaalde naar haar flank, om te proberen haar uit balans te brengen. Hij had geen idee of het zou lukken, maar dat zou nog moeten blijken. Hij zorgde er alleen wel voor dat hij klaar was om nog een keer aan te vallen als het wel of niet gelukt was.

Hij voelde hoe zijn poten contact maakten met de apprentice, waarna Salmonpaw haar evenwicht verloor. Het leek voor hem dat ze niet op hem aan het letten was geweest, maar te veel had nagedacht. "Nog een keer" Zei Salmonpaw voor hij wat had kunnen zeggen, dus knikte hij alleen maar kort en wachtte nog een kort moment voor hij weer op haar afstormde. Het zou waarschijnlijk niet werken om nu hetzelfde weer te doen, dus deed hij als eerste net alsof hij naar haar linkerkant wilde gaan, maar zodra hij dicht bij haar was dook hij juist weer naar haar rechterkant, waarna hij met zijn poot naar haar voorpoot uithaalde om te proberen haar uit balans te krijgen.

Vlak voor hij de kans kreeg om Salmonpaw te raken sprong de apprentice achteruit. Hij was alleen niet van plan om nu te stoppen, want ze kon dan wel naar achteren zijn gegaan, maar dat had haar nog niet veilig gesteld. Hij zette zich weer af en stormde weer op haar af. Deze keer besloot hij dat een schijnbeweging niet verstandig was, dus was hij wel benieuwd wat ze zou doen op een directe aanval. Hij stopte dan ook toen hij vlak voor haar was en kwam omhoog met zijn twee voorpoten, waarna hij naar haar uit begon te halen. Eens kijken wat ze hiermee zou doen.