Let's have a talk - part II

Nadat de kater zijn prooi op de stapel gegooid had, draaide hij zich naar het poesje om, wie één moon jonger was dan hem. Haar brede grijns was hem niet ontgaan, maar voorlopig zei hij er maar niets over. "Hoe is het met je?" Even haalde hij zijn wenkbrauw op. Waarom vroeg ze dat nu weer? Hij volgde haar naar de rand van het kamp, maar zorgde er zelf wel voor dat ze niet uit het zicht waren van andere clankatten. "Mooie vangst trouwens," "Dankje." zei hij direct met een glimlachje. "Het was niet veel, maar met die sneeuw is het ook wel moeilijk om ze te vinden." mauwde hij al wat losser en richtte zijn oortjes nieuwsgierig naar voren. "Waarom zitten we eigenlijk aan de rand van het kamp, als we evengoed voor de apprentice den kunnen gaan zitten?" merkte hij plots op. Hij was niet dom en merkte zulke dingen wel snel op. "Wat wil je me zeggen, dat de rest niet mag weten?" Zijn ogen werden plots wat groter. "Otterkit is toch niet terug ziek hé?!" Als zijn zusje weer ziek was, wilde dit zeggen dat ze weer een Moon moest wachten voor ze apprentice zou worden, iets wat hij helemaal niet zag zitten. Dan zou ze sowieso weer bij hem komen klagen.

De jonge apprentice glimlachte even bij haar opmerkingen en knikte kort instemmend. "Ik wist niet dat ze nog een kitten was! Ze stelde zichzelf voor als Otterpaw, maar zei dat ze nog geen mentor had," Hazel hield even z'n kopje scheef bij haar woorden. "Ze kon er niet tegen dat ik eerder apprentice werd als haar, daarom heeft ze liever niet dat ik haar roep bij haar 'kittennaam'." "Is ze zo lang ziek geweest dat ze nu nog een kitten is?" "Ze heeft greencough gehad toen de 6moons werd." mompelde hij en kneep even zachtjes zijn oogjes dicht. "Maar hierover wilde je me niet spreken zeker?"

De apprentice knikte kort op wat Blackkit zei en hield zijn blik op het poesje gericht. Ze leek tranen in haar ogen te hebben, maar deze werden al snel weg geknipperd. Hij zei er maar niets over. "Niet voor zover ik weet. Maar ik kan me voorstellen dat als ik een broer of zus zou hebben, ik het ook niet fijn zou vinden. Ik kan nu ook niet wachten tot ik apprentice ben." De kater glimlachte even bij wat ze zei en spitste zijn oren direct toen ze verder ging. "Of je misschien iemand.. wel ziet zitten. Als je snapt wat ik bedoel." Hij wenkte even twijfelend met z'n oortjes. Natuurlijk zag hij iemand zitten, maar dat wilde niet zeggen dat hij zoiets zou toegeven. "Waarom zou ik me daar nu mee bezig houden?!" mauwde hij direct en richtte een bijna geïrriteerde blik op de kitten. Hij was de laatste tijd dan wel vriendelijker tegen iedereen en alles, maar dat wilde niet zeggen dat zijn 'vorige' karaktertrekken verdwenen waren. Hij zwiepte even kort met z'n staart om wat meer kracht achter zijn woorden te zetten. "J-je kunt je beter moeien met je eigen leven." gromde hij kort. Hij wist helemaal niet hoe je over zulke dingen moest praten, laat staan dat hij met haar kon praten over zoiets. Hij zou nu gewoon alles doen om de vragen te ontwijken.

Hazel's oren lagen nog steeds half in z'n nek toen het poesje een poging deed om te blijven glimlachen. "Ik snap wat je bedoelt," Hij draaide even met z'n oogjes en zette zich vervolgens toch maar gewoon neer. Zijn oren stonden al wat rechter, maar je kon nog duidelijk zien dat hij geïrriteerd was geraakt door haar eerdere vraag. "Maar geloof je me als ik zeg dat dit voor een goed doeleinde is?" Hazel richtte zijn blik direct terug op Blackkit. "Wat is je goede doeleind dan?" vroeg hij direct.

"Ik ben bang dat ik beloofd heb dat geheim te houden.. Maar ik kan je verzekeren dat je er snel genoeg zelf achter zult komen," Hazelpaw richtte zijn oortjes nu nieuwsgierig naar voren. Geheim? Wel, dit was interessant. "Dus wil je asje-asjeblieft helpen? Ik beloof je: het wordt leuk!" Hij keek haar nog even twijfelend aan en liet zijn blik even over het kamp gaan. Hij zou haar hints geven, maar geen naam. Hij zou niet toegeven aan haar. "Ik zie wel iemand zitten," mompelde hij. "Ze is geen kitten meer." voegde hij er nog aan toe. Stel je voor dat het Blackkit was die op hem viel, endat ze het gewoon aan het voorstellen was als een geheim van iemand anders. Als het dat was, dan was ze echt wel een fox-dung.

"Oke, top!" De kater liet even een flauw glimlachje zien toe Blackkit lachte. "Ik neem aan dat je niet wil vertellen wie het is?" Hij wenkte kort met z'n oortjes. De enige kat waar hij eigenlijk constant mee omging was Windpaw, dus eigenlijk was het wel heel erg duidelijk wie het was. "Het zou het proces... versnellen.. als ik een naam zou weten. Maar ik snap het volledig als je het niet wil zeggen." Hij schudde zijn kopje. "Je hebt hints genoeg gekregen." grijnsde hij kort en richtte zijn blik even op de apprentice den.