Let's have a talk.. [&Blackkit]

Een zwarte kater kwam rustig door het kamp gelopen. Met een lijster en een merel in zijn bek die hij op de prooistapel gooide. Hij moest nog meer dingen doen. Hij liep naar de kittenden en drukte zich naar binnen. "Blackkit, ga je eventjes mee?" vroeg hij aan haar en nam toen aan de kitten hem volgde. Hij ging met haar door de tunnel heen die naar buiten leidde en toen nog een stukje naar rechts. Hij ging haar niet ver uit het kamp nemen, maar wel ver genoeg om niet overhoord te worden door andere katten. Het was een gesprek die hij alleen wou hebben met Blackkit. "Wil je me alsjeblieft vertellen wat er tussen jou en Slender gebeurd is?" begon hij. "Ik heb haar al gesproken en ik weet dat je nu weet dat ik en Slenderstep niet je echte ouders zijn. Maar ik wil wel dat je weet dat wat Slender ook gezegd heeft tegen je, ik nooit zal stoppen met van je te houden alsof ik je vader ben. Voor wie je dan ook kiest." Hij legde zijn staart om de kitten heen, die al snel een apprentice zou worden. Hij voelde zich trots, net als een echte vader zich zou voelen.

"Ze dumpte me," Kwam er kort en mompelend uit de kitten. "Ze gaf de rang van haar als moeder op." Ravenheart ademde diep in. Het was lastig. "Dauntrose vertelde me dat ik niet écht van jullie ben - wat overigens wel een heel hoop vragen van mij beantwoord. Vragen die ik nooit aan een van jullie heb kunnen stellen omdat jullie echt nooit in de buurt waren of me op kwamen zoeken." Hij knikte. Dat was volledig te begrijpen. "Ik snap heel goed dat je boos bent," zei hij tegen haar, zijn blauwe ogen op de kitten gericht. "En Slender zit ook zeker fout dat ze zomaar zegt dat ze niet meer jouw moeder is." Het was niet dat ze het niet kon doen, maar het was fout. Je kon niet zomaar iemand adopteren en ze later wegsmijten alsof het niks was. "Wij hebben jou geadopteerd en wij moeten verantwoordelijkheid nemen voor je. Het spijt me dat we er zo weinig zijn voor je en dat jij opzoek moest naar andere clangenoten om je aan vast te houden. Dat was fout." hij voelde zich zo schuldig tegenover haar. Ravenheart ging door zijn poten heen en ging liggen. "Maar je moet wel weten, Blackkit. Dat als jij het wilt, ik nog steeds je vader wil zijn en beter mijn best ga doen om me te gedragen als eentje. Zelfs als Slenderstep schreeuwt dat zij jouw moeder niet meer is. vertelde hij rustig. Het was zijn eerste kitten, soortvan. Hij wist niet zo goed wat het ouderschap inhield, en het viel hem zwaarder dan hij dacht. Maar fouten waren om van te leren en dat was wat hij met Blackkit wou doen.

"Ik.. Ik weet het niet.." Hij knikte. Het voelde ook vast wel raar voor Blackkit om opeens dit allemaal te horen te krijgen. "Als ik eerlijk ben.. Je voelt nu niet als een vader, dus het is raar om te zeggen dat ik je als vader wil houden." Hij snapte wel wat ze probeerde te zeggen tegen hem. "Ik snap wat je probeert te zeggen," hij hoopte dat zij ook snapte wat hij probeerde te zeggen. "Ik hoop alleen dat jij me een tweede kans wilt geven om me te laten bewijzen dat ik wel een vader voor je kan zijn." Hierna ging hij wel van onderwerp wisselen. Want hij was wel benieuwd naar wat dingen. "Hoe is het met Dauntrose en jou eigenlijk?" vroeg hij toen maar. "Ik hoorde dat je het heel gezellig had met haar laatst!" Hij was oprecht enthousiast erover. Hij vond het heel goed dat Blackkit steeds meer vrienden maakte in de clan, ook met andere kitten.

Hem wou ze wel een kans geven. Slender niet meer. Dat kon hij eigenlijk goed begrijpen. Slender had een foute stap gezet door het wegdoen van Blackkit. "Ik hou van Slender, maar haar keuze was fout. Daar zal ze me ook nog zeker over horen." zei hij tegen Blackkit, die daarna een beetje oplichtte toen hij over Dauntrose begon. Gelukkig maar. "Ja. Zij is ehm.." Het kwam er maar moeilijk uit. "Ze zorgt voor me." Ravenheart grijnsde. "Zoiets had ik al meegekregen ja. Ze is wel heel lief voor je hé? Heb je ook al vrienden gemaakt?" Hij moest toch wel is beginnen met dingen te weten komen over Blackkit. "Eet je eigenlijk ook al prooi? Wat heb je al geprobeerd." Hij vond vogels vaak het lekkerste. Muizen smaakte hem meestal wat te muf, maar het kon er mee door. Kikkers en hagedissen - die veel leefde in Shadowclan - vond hij pas echt goor.

"Wil je me ervan op de hoogte houden?" Hij knikte naar haar. Hij vond het toch wel bijzonder dat ondanks Slender haar acties ze nog wel geïnteresseerd was in de uitkomst van hun gesprek. Al was dat vast normaal. Toen begon Blackkit over Dauntrose. Een schat, vertelde ze. Dat geloofde hij wel. Ondanks de blikken die hij de laatste tijd van haar had ontvangen, maar ook dat viel te verklaren. "Ik ga vooral heel veel om met Windpaw, Emberpaw, Dauntpaw en Mazepaw. En Wolfkit heb ik laatst ook weer gesproken. En Tallshadow spreek ik ook," Tallshadow en een aantal andere namen kwamen hem bekend voor. Ravenheart glimlachte naar haar. "Klinkt alsof je een hele hoop vrienden hebt gelukkig! En binnenkort kunnen veel van jullie gezellig met z'n allen de apprentice den in!" begon hij enthousiast. Nieuw leven en nieuwe apprentices maakte hem gelukkig. Het betekende dat de clan het goed had en er sterke Warriors in de maak aankwamen. "Wie hoop je als mentor te krijgen?"
"Ik word bijna apprentice, he," grijnsde ze naar hem. Ja, dat was ook wel een beetje een domme vraag geweest. "Dan eet je over het algemeen wel al prooi. Ik eet op dit moment gewoon alles wat ik kan vinden. Het eten is nogal schaars, dus ik wil niet kieskeurig zijn. Alles is nu toch wel taai en goor." Ravenheart moest lachen. "Dat klopt wel ja. Wacht maar tot newleaf er is! Dan is alles een stuk lekkerder. Behalve kikkers, kikkers zijn nooit lekker." een rilling trok door hem heen. Kikkers waren eng glad en smaakte vies.

Ja, bij je vrienden intrekken en samen door de apprentice tijd gaan was wel een van de leukere dingen. "Zolang het maar geen watje is, denk ik dat het wel goed kom. Ik ben wel van plan zo veel mogelijk te leren in de zes moons die ik heb als apprentice, dus ik wil niet iemand die er maar half werk van maakt." Dat was duidelijk. "Shadowclan heeft helemaal geen watjes!" Nouja, misschien een of twee. Maar niet veel. "En ja klopt! Ik heb nog wel de tijd meegemaakt dat vlees nog lekker was, dus ik weet hoe het smaakt," Ohja, ze wist hoe het smaakte. Hehe. Oeps. "Vroeger.. toen vlees nog lekker was." zuchtte hij, alsof hij een elder was. Ravenheart was nog lang niet in de buurt van het elder zijn. Ravenheart twijfelde eventjes en drukte toen toch liefdevol zijn kop tegen de kitten. "Ik ben trots op je." klonk er op zachte toon. Het was zo wel tijd om terug te gaan naar het kamp voordat iemand hun miste. Raven zou nog wel meemoeten op een patrol.

"Ehh, daar ben ik het niet mee eens," Goed, misschien waren er meer dan een paar watjes in Shadowclan. Maar die vielen snel genoeg buiten de boot als warrior. "Je hebt altijd katten die meer en minder geschikt zijn als warrior. Sommigen lopen nou eenmaal.. Eh.. Wat meer in de weg." Hij moest lachen, al klopte het wel. Sommige katten waren niet geschikt voor het warrior leven. Hij dacht aan de verhaaltjes die hij had gehoord als kitten. Over dat als je geen goede warrior was, je naar de tweebeners werd gestuurd om een kittypet te worden.
Blackkit leek echter niet gecharmeerd van zijn acties. Wat had hij ook verwacht? Hij kon ook niet verwachten dat alles zo goed was. Maar het stak wel een beetje. Zijn nalatigheid begon hij nu pas te voelen. "Het is niet erg. Ik snap het hoor," zijn stem stierf een beetje weg in de stilte die viel. Gelukkig liet Blackkit nog wel weten dat het oké was. "Laten we maar terug gaan naar het kamp. Shrewstar zal niet al te blij zijn dat ik een kitten buiten het kamp vasthou." lachte hij een beetje.

Ravenheart liep achter Blackkit aan, terug het kamp in. Het was een goed gesprek geweest. Ondanks de awkward momentjes. Nu zag hij alleen nog op tegen het praten met Slenderstep. Het ging de laatste tijd neit zo goed met haar, dat merkte hij wel. Maar hij zou het met eigen ogen moeten ondervinden. "Ik.. vond het wel fijn je even te spreken," Hij grijnsde. "Ik vond het ook fijn." stelde hij toen vast en liep met haar terug het kamp in, terug het drukke clanleven weer in.