The first step is the hardest [ Windpaw ]

Het was nog zo vroeg dat de zon nog niet eens op was. De kille mist hing nog in het Camp en was allerminst verwelkomend. Geeuwend stapte de calico warrior de Warrior Den uit. Haar amberen ogen lichtte op in de dichte mist.
De ochtend was in aantocht, de nacht patrouille zou weldra terugkeren en de dageraad patrouille zou hen afwisselen. Ze glimlachte en gaf haar vacht een grondige wasbeurt. Na een poosje te hebben gezeten in de kille mist keek ze naar de lucht. Het was tijd. Ze liep naar de Apprentice den en sprak zacht maar duidelijk. "Windpaw" waarna ze een pas terug zette. Ze zou Fadepaw en Windpaw eerst apart beoordelen en hen daarna samen laten trainen.

Geeuwend keek de tabby op toen ze haar naam hoorde. Ze knipperde een paar keer met haar groene ogen tot ze helder in het donker kon kijken, en zag nog net de kop van haar mentor door de uitgang verdwijnen. Windpaw stond op, rekte zich uit en liep geeuwend naar de uitgang. "Hallo Otterflight!', mauwde ze enthousiast. "Wat gaan we doen vandaag?" Na de overblijvende slaap van zich afgeschud te hebben was ze weer net zo energiek en vrolijk als altijd, geen uitzondering. Nu ja, misschien eentje in de zes manen, maar dat telde niet. Iedereen had wel eens een dipje.

Windpaw leek blij te zijn dat ze eindelijk kon beginnen aan haar trainingen. De Tabby kattin liep de Apprentice Den uit en begroette haar. Met een knikje gaf ze de begroeting terug aan Windpaw. "That will be a suprise" miauwde ze en rechtte haar rug. "Follow me please" zei ze waarna ze naar de doorntunnel liep bij de ingang van het camp. Ze keek even over haar schouder en begon toen in een flink tempo te lopen. Windpaw zou er flink de pas in moeten zetten wilde ze de Warrior bijhouden. De Burnt Sycamore kwam langzaam in zicht met het kreupelhout er naast. Dat zou de training worden voor vandaag voor Windpaw. Sluipen door het kreupelhout en laten zien wat haar vorige mentor haar had geleerd.

De tabby grijnsde toen ze te horen kreeg dat het een verassing was. Ze hield van verassingen! Met een stevige pas ging haar mentor ervandoor, en al huppelend kon Windpaw haar makkelijk bijhouden. Ze had tonnen energie, en Otterflight zou nog wel eens kunnen afzien. Ze stuiterde van hier naar daar, zoals meestal; alleen 's avonds en op enkele zeldzame momenten was ze moe, uitgeput, energieloos.

Trainingstijd. Windpaw stuiterde achter haar aan als een eekhoorn met ADHD met daar nog een schepje bovenop. Eenmaal tot stilstand gebracht stuiterde Windpaw nog dus besloot ze maar tegen de Apprentice te spreken. "I'd like to see what your previous mentor learned you. To start off with Id like to see how you stalk trough the Shrubs" miauwde ze en wees naar het kreupelhout dat achter hen lag. "After that you will show me your hunting skills and as last your fighting skills." legde ze rustig uit. "Then I know where is the most work to do" murmelde ze meer in zichzelf dan tegen de Apprentice. Het zou nog een interessante training gaan worden. Het was de eerste keer dat ze een Apprentice over had genomen van een andere Mentor dus voor hen beide zou het de eerste keer zijn. Bemoedigend gaf ze Windpaw een glimlag en wenkte met haar staart dat Windpaw mocht beginnen.

De tabby luisterde aandachtig naar wat haar mentor zei - al kon ze het niet laten om op en neer te blijven springen. Ze knikte uitbundig toen ze klaar was en het haar beurt was om te tonen wat ze kon. Niet zo vreselijk veel, zo veel geduld had Scarletbriar niet met haar gehad. Ze zakte door haar poten in een niet al te slechte sluiphouding, waarna ze probeerde geluidloos door de struiken te kruipen. Het lukte niet helemaal, hier en daar liet ze de struik nog door elkaar stukken of stapt ze ondoordacht op een droog blaadje of een afgevallen takje - maar over het algemeen was ze best trots op zichzelf. Zo goed had ze het nog niet eerder gedaan. De tabby kwam recht. Een enkel takje hing no aan haar witte buikvacht omdat ze te dicht bij de grond gehangen was. Dat on misschien wel verklaren waarom ze zo veel lawaai maakte.. Haar groene oogjes keken oven naar haar mentor, om te checken of ze deed wat ze moest doen, waarna ze haar oortjes spitste en goed om zich heen keek. Ze snoof de lucht op, maar ze zag geen enkele prooi. Waarschijnlijk had ze alles weggejaagd, logisch. Windpaw keek nog even achteruit en sloop toen zo goed ze kon door het woud, op zoek naar een prooi.

Er ritselde iets naast haar. Haar bruine oortjes draaiden zich ernaartoe, en tot haar eigen verbazing kon ze er zo goed als geluidloos op af sluipen. Beginnersgeluk, waarschijnlijk. Het was een klein konijntje. Ze keek hongerig naar haar prooi, haar groene oogjes glinsterend. Ze zette nog een stapje dichterbij, en nog een.. Haar staart hing slap naar beneden, haar oortjes stonden recht omhoog. Maar ze was wel degelijk iets vergeten, merkte ze toen het konijntje zijn neusje in de lucht stak en haar gealarmeerd aankeek. Ze verspilde geen tijd en gebruikte al haar energie om het te pakken te krijgen, maar het beestje was sneller en dook snel in zijn hol. Haar oortjes teleurgesteld tegen haar hoofdje geplakt draaide ze zich terug naar haar mentor, hopend dat ze niet boos of teleurgesteld in haar zou zijn.

Otterflight draaide haar kop om geen beweging te missen die werd gemaakt. Windpaw deed goed haar best om te laten zien wat ze had geleerd van Scarletbriar. Haar gevlekte oren draaiden zich naar voren om te luisteren of ze geluiden opving die Windpaw kon maken. Al vrij vlot werd haar aandachtig luisteren beloond met een krak. Zacht welliswaar maar toch hoorbaar voor een eventuele prooi. "Watch your steps" instrueerde ze Windpaw. Het puntje van haar staart bewoog een paar maal waarna ze geluidloos opstond en naar Windpaw toe liep die iets minder energiek was geworden. Ze haalde met haar voorpoot een takje uit de vacht van Windpaw en keek haar aan. Ze had het redelijk goed gedaan vond ze en ze knikte dat Windpaw door mocht gaan naar de volgende oefening. Vrij snel kwam er een jong konijn uit het hol en alles leek goed te gaan totdat de wind draaide. De Apprentice had er niet op gerekend en miste daardoor haar prooi.
Met een hangende kop slofte Windpaw terug naar haar en keek sip naar haar op. "Watch and learn" miauwde de calico warrior die met een paar snelle passen naar voren schreed en haar voorpoot in het konijnenhol stak. Ze graaide met haar klauw over de aarde en maakte de ingang groter en groter. Nu konden ze achter het konijn aan. Ze zette een stap achteruit en keek naar Windpaw. Daarna wendde ze haar aandacht op het hol waar ze het konijn zag zitten angstig bevend en verstijfd. Met een snelle haal haalde ze het laatste zand weg en sprong het hol in. Haar tanden boorden zich in de slagader van het konijntje dat een laatste gil slaakte die door merg een been ging. Otterflight klemde het dier tussen haar kaken en liep het hol achterwaards uit en legde het voor Windpaw neer. "Take some. You are starving and I can see it. Just leave some for me and the Clan." miauwde ze met een knipoog.