Zachte pootstappen liepen in de witte sneeuw, een spoor achterlatend. Een jonge warrior met heldere vacht zocht naar prooi. Een licht briesje maakte dat de sneeuw nog kouder aanvoelde dan normaal. Ambergele ogen priemden in de sneeuw op zoek naar een spoor van een vogel. Haar voorkeur ging altijd uit naar de vliegende wezens, ze waren een uitdaging om te vangen en zaten niet verscholen in hun holletjes onder de grond. De donkere dagen waren dan ook duidelijk aangekomen, het was koud en donker in de nacht, zeker als je geen familie had om op terug te kunnen vallen, waren dit sombere tijden.
Weaselfang ontblootte haar tanden zodra een onbekende geur, die met de wind meegekomen was, haar neus binnendrong. Ze snoof zachtjes, ze was een kat van weinig woorden, toch betekende dat niet dat ze op haar mondje gevallen was. Haar haren schoten langzaam overeind en haar nagels priemden in de grond. Haar krachtige poten zette zich vast in de sneeuw, klaar voor wat er ook zou kunnen gebeuren.
Ergens achter haar ritselde een bosje, de kattin draaide zich met een zachte grauw om. Bijna niet hoorbaar maar genoeg om het magere muisje, dat misschien maar een hap eten waard was geweest, weg te jagen. Haar licht gevlekte en gestreepte vacht viel dan ook duidelijk op in de sneeuw. Wat zou het toch handig zijn geweest, als ze een witte vacht had. Een perfecte schuilkleur in de kou, de barre tijden van honger.
Haar zachte staart zwiepte krachtig heen en weer. Ze zou niet terug komen in het kamp zonder dat ze een prooi had. Ze liet haar haren weer wat zakken nu ze zich niet meer bekeken voelde en zette haar tocht in de kou voort. Sporen achterlatend in de eeuwige witte sneeuw.
Tips zijn welkom!