All colors will agree in the dark

De hevige regen was nog niet gestopt, 's nachts was deze gestart en nu het ochtend was, waren de regendruppels er nog steeds. Rudekit keek stilletjes naar de dikke waterdruppels, zijn oogjes keken wat vragend naar buiten. Het was een sober, grijs plaatje. Evenals hoe het zwart-witte katertje zich voelde, de vrolijkheid uit hem gezogen. Zijn hoofd zat in een of ander grimmig wereldje waar niets nog kleur had. Er was een das gemeld bij de grens en de relatie met Windclan was niet zozeer vredig te noemen. Geen zorgen voor een kittenhoofdje maar het ventje zat er wel mee. Hij, een kitten, werd niet op de hoogte gebracht over wat er gebeurde en dat vond hij niet kunnen. De kitten voelde zich wat naar de achtergrond gedreven, verplicht te geloven dat alles nog rooskleurig was. Maar Rudekit wist dat het leven niet gelukzalig was. Ineengedoken tuurde hij naar buiten. Waar was dat laatste beetje rozengeur en zonneschijn naartoe?
{ NIGHTPAW }

Hij spitste zijn oortjes en keek op toen het geluid van stappen zijn gedachten doorprikte. Het was een kater, die niets zei, maar Rudekit voelde gewoon dat de kater eraan kwam. Vanuit zijn ooghoeken zag het katertje de pikzwarte apprentice naderen. De apprentice was veel ouder dan hem. "Hé, wat is het probleem?" Zei de nog onbekende kater vriendelijk, zelfs een tikje bekommerd. Rudekit had gehoopt dat de kater in een grote boog om hem heen was gelopen. Lekker hoor. "Waar maak je je zo'n zorgen om kleintje?" Vervolgde de kater. Dat moest er nog bijkomen. "Ik ben niet klein." Sprak hij kalm tegen. "En er is niets dat ik jouw ga meedelen." De kater was een vreemde voor hem dus vertrouwen lag mijlenver weg. En dat ging hij zo houden.

De kater stelde zich voor als Nightpaw. Rudekit vermoedde dat het in verband lag met zijn pikzwarte vachtkleur. "Rudekit." Een knikje volgde, als begroeting. Ergens vond hij het wel fijn dat de kater om hem leek te geven maar het gaf hem ook een slecht gevoel. Hij kon je om iemand geven die je het moment zelf had ontmoet? Hij trok zijn schouders op. Dat ging toch niet?

Nightpaw zei glimlachend dat het een leuke naam was. Het zwart-witte katertje antwoordde niet. Hij had nooit de betekenis achter de naam geweten. Rudekit. Mistflare, zijn moeder, had met haar laatste adem de woorden uitgesproken. Zonder betekenis, of zo leek het. Nu joeg ze in Starclan. "Heb je het hele kamp al eens onderzocht?" Onderbrak Nightpaw. Nightpaws mondhoeken krulde in een glimlach omhoog. Rudekit had als elke kitten een zwakte voor dit soort dingen. Verkennen. De kitten onderdrukte een gevoel van enthousiasme, hij mocht niet zo overkomen. "Nee, niet het hele kamp." Bracht hij uit. Koel en beheerst, terwijl van binnen een vurig verlangen opborrelde. Het ventje kon niet wachten tot Nightpaw hem naar plekjes als de apprentice den nam. Deze stonden nog op zijn to do-list.

"Oké dan ben ik de rondleider tot uw dienst!" Riep de pikzwarte kater, zijn kop hoog in de lucht geheven. Rudekit onderdrukte een grimas en bedacht dat hij nu de apprentice den zou kunnen zien. Nightpaw was ten slotte apprentice dus daar gingen ze toch zeker even langs? Nightpaw beaamde als snel dat de eerste stop bij de apprentice den was en de kitten glunderde vrolijk. De Queen had er wel wat over gezegd maar de kitten wou het met zijn eigen ogen zien. Eenmaal aangekomen bij de apprentice den, volgde het katertje wat nerveus Nightpaws passen. Wat hij daar zag, was helemaal niet te vergelijken met de nursery. Het was er niet muf, luidruchtig, benauwd. Het was goed georganiseerd, levendig en iedereen had zijn eigen plekje. "Nog even en dan lig ik hier!" Riep hij ambitieus als hij was, wijzend naar een mooi plekje aan de rand.

"Daar ligt Icepaw, maar geen nood zij zal vast al een krijgster zijn wanneer jij een apprentice wordt en dan kun jij daar lekker slapen wanneer je wilt ." Bracht de pikzwarte kater geamuseerd uit. Wat weifelend trok Rudekit zijn staartje terug en krulde deze langs zijn lichaampje. Het plekje was al bezet. Of toch voorlopig. Hij trok zijn twee oortjes miserabel naar achter. Zijn ambere oogjes speurde opnieuw de den rond, op zoek naar een nieuw plekje dat nog vrij was. "Hier slaap ik trouwens." Onderbrak Nightpaw hem glimlachend. De apprentice vertelde dat hij veel zou trainen en de beste Warrior zou worden. Rudekit priemde zijn oogjes in die van de apprentice. Beste Warrior huh? De kitten hees zich op zijn pootjes overeind en liep een eindje verder. Wat was dit een grote den!