Tell him that the sun rises in his eyes..

De kater ontspande toen ze normaal antwoordde en zei dat ze niets te doen had. "Nu wel ja," Antwoordde hij vrolijk, en glimlachte naar haar. "Morgen samen jagen?" Klonk heel dramatisch en saai natuurlijk, maar het leek hem toch leuk. "Ik beloof je dat ik het leuk maak," Voegde hij er snel aan toe, zodra hij bedacht dat Sin er misschien helemaal geen zin in had.

Hij glimlachte tevreden toen het de poes duidelijk een goed plan leek, ze leek er ook een stuk vrolijker van te worden dus wat hem betrof was het een job well done. Nu nog even iets bedenken voor morgen om te doen want hij was hier minder goed in dan hij vaak deed geloven. "Heb je verder nog iets te doen morgen?" Dit was een vraag vanuit interesse, de kater wilde gewoon wat small talk om de dag goed met haar te kunnen afsluiten, hij haatte ruzies, al helemaal ruzies met vrienden.

Ze antwoordde met dat ze niets te doen had verder, wat hij misschien ook wel verwacht had omdat de poes een beetje ontzien werd van al teveel taken. Er waren veel jonge sterke katers, en die konden heus wel het leeuwendeel van het werk op zich nemen. "Dat is op zich wel fijn," Antwoordde hij, met een lichte glimlach.

Oke, de poes antwoordde dan wel bevestigend maar de kater kende haar langer dan vandaag. Hij begon te lachen en schudde zijn hoofd in het proces. "Blijkbaar niet dus," Antwoordde hij, het niet erg vindende dat ze er niet tegen in ging, maar wel bezorgd om het welzij van de poes. "Leg uit," Gebood en vroeg hij haar, nieuwsgierig.

Hij begon te lachen zodra ze een opmerking maakte over zijn gekke need om altijd alles uit te praten, de kater haalde enkel zijn schouders op en keek haar met een onschuldige uitdrukking aan. Hij kon er ook niets aan doen. "Ik denk dat je moeder mij niet meer vertrouwd." Tall trok acuut een wenkbrauw op, "En daarnaast heeft Innerghost een pesthekel aan me dus tja. Dan is het logisch dat ik niet veel te doen heb voor de clan." Hij knikte eens nadenkend, en bleef even stil. "Dat is wel lastig ja," Antwoordde hij na een tijdje, nog niet helemaal wetende wat hij eraan kon doen. Een oplossing vinden zou hij wel, na een tijdje, misschien.

De poes leek verbaast te zijn door de katers rustige reactie, en hij was in zijn plaats weer verbaast door haar verbazing. Blijkbaar was ze ervan uit gegaan dat hij meteen in de bres zou springen voor zijn moeder en deputy. Natuurlijk had hij daaraan gedacht, maar Sin was ook een vriend, en hij had loyaliteit jegens vrienden, alle vrienden. "Ik weet niet zeker wat je hebt gedaan dat het zo voelt," Begon hij langzaam, "Ik weet ook niet of je überhaupt iets hebt gedaan om hun vertrouwen te schaden, dus.." Hij haalde zijn schouders op en keek de poes weer aan, "Geen reden voor mij om je niet te vertrouwen," De brede glimlach en oprechtheid in zijn ogen maakten het het perfecte plaatje, als een kitten zijn moeder vertrouwde zou hij zijn vrienden vertrouwen. Onschuldig tot het tegendeel meerdere keren, heel veel keren, bewezen is.

De poes leek hem erg dankbaar te zijn voor zijn - in zijn ogen - simpele antwoord. Waarschijnlijk vertrouwden veel katten haar niet op basis van het feit dat de deputy en leidster haar niet vertrouwden. Ergens snapte Tall het, maar ze was zijn vriendin, en voor vrienden ging je door het vuur. Vandaar dat hij lachte toen de poes vroeg wat ze zonder hem zou moeten, "Niets," Antwoordde hij grinnikend, en gaf haar een plagerig duwtje, zolang ze maar wist dat hij er voor haar was, voor al zijn vrienden.

Het maakte hem vrolijk om te zien dat de poes zich een stuk beter leek te voelen dan eerst, ze was tenslotte een goede vriendin van hem en hij had die vrolijke glimlach gemist. Nu was hij van nature een erg nieuwsgierige kater, en dus besloot hij om later nog terug te komen op de waarom ze dacht dat de leiders haar niet mochten. "Mooi, great minds think alike," Grinnikte hij.

De vraag verraste hem niet al te veel, aangezien de poes al had laten doorschemeren dat ze niet zo graag terug wilde. De stappen waren langzamer gegaan en om de zoveel meter hadden de twee katten stilgestaan terwijl ze aan het praten waren. Hij grinnikte eens, en keek omhoog. De zon ging bijna onder wat betekende dat het zometeen wel degelijk tijd was terug te gaan, en toch. "Noou," Begon hij, zijn ogen naar een plek tussen de bomen drijvende. "Ik ken toevallig een plek hier dichtbij waar de zonsondergang geweldig te zien is," Hij glimlachte opgewonden naar haar, en draaide zich al een beetje in die richting. "Lijkt dat je wat?"

Hij keek even van een random plek in het bos en weer terug naar de poes toen ze basically zijn vraag herhaalde, een grijns nog steeds op zijn gezicht. "Ehm ja, tenzij je liever met je imaginary friend wilt, maar jij bent de enige hier naast mij en ik had het inderdaad tegen jou ja," Grinnikte Tall, en knikte nog eens toen de poes instemde en aanspoorde tot actie. Hij leidde de weg door wat bosjes, zodat ze in de goede richting liepen, daarna viel hij weer naast haar in de pas.