Climb up that tree! :D

Onderwerp: Climb up that tree! :D zo 9 okt 2011 - 19:15

Zachte maar zelfverzekerde pootstappen waren zachtjes te horen in het woud. Ze waren opweg naar de hoogbomen. Frostclaw wou zijn technieken verbeteren. Bijna bij de hoogbomen aangekomen besefte hij dat hij ook nog moest jagen voor de clan. Shit, daar had hij niet aan gedacht. Maarja, hij vond wel wat prooi in de boom toppen. Hij was niet erg goed in jagen op de grond, maar wel in jagen in de boomtoppen! Gelijk werd zijn humeur weer iets beter en hij rende verder. Eenmaal aangekomen bij de hoogbomen vulde zijn neus zich met nieuwe geuren! Dus begon hij maar snel aan zijn klim middag tussen de takken. KLauw voor klauw klom hij helemaal naar de top. Hij had van tevoren zijn nagels geschuurd langs een scherp stuk rots zodat ze heel scherp waren geworden. Nu kon hij zijn prooi beter vast grijpen. Eindelijk was hij in de top aangekomen. Maar wat hij niet zag was dat hij tegen een andere kat op botste. "Ow, sorry, heb je je bezeert?" Miauwde hij vriendelijk naar de andere kat.

Inspiloos 0.0
only Flaredance

_{Let the happyness shine. Forget the terrible past.
Because the world that excist now, is the future.
You will shine as a star as long as you are yourself.}
They could use your clicks:

Onderwerp: Re: Climb up that tree! :D zo 9 okt 2011 - 19:59

De hoge bomen torenden langs en boven haar uit, een best wel intimiderend aangezicht. Op haar slanke, hoge poten liep Flaredance tussen de dikke wortels en boomstammen. Ze sloot haar ogen en opende haar mond een beetje, zodat ze de geuren van de prooien beter kon ruiken. Maar toch, toen ze diep inademde en de geuren die om haar heen hingen en zweefden opsnoof, kon ze geen enkele verse geur van prooi ontdekken. Misschien in de bomen, echode het in haar hoofd. Flaredance knikte zwakjes als reactie en keek naar een dikke, knoestige stam naast haar. De groeven in de schors waren diep, daar moest ze wel redelijk makkelijk in kunnen klimmen. Ze zette een paar pasjes achteruit en zette zich daarna af, haar klauwen diep in de schors begravende. Daarna begon ze zich af te zetten tegen de boomstam, haar klauwen telkens hoger in de schors begravende als ze zich weer afzette met haar achterpoten. Uiteindelijk zat ze in de kruin van de boom, nu kon ze heerlijk ver kijken. Het idee om te jagen was allang weer vervlogen. Maar plots botste er een andere kat tegen haar aan. Ze siste geschrokken en wankelde. Haar poten gleden van de tak af en ze tuimelde naar beneden. Nog net kon ze haar klauwen in een aantal andere takken zetten en bleef ze onhandig hangen. Voorzichtig klom ze terug op de tak waar ze zich aan vastgehaakt had, een paar takken beneden de tak van degene die het gewaagt had om tegen haar op te botsen. Met vlammende ogen keek ze omhoog, "Muizenbrein!" Riep ze naar boven, vurig zoals ze wel vaker was.

De rode kater tuurde naar beneden, naar de poes die dankzij hem bijna tepletter viel. "Muizenbrein!" Siste ze boos naar hem. verontwaardigd keek hij haar aan. "Het spijt me, ik help je wel weer maar boven." Miauwde hij. Hij legde ziujn poten op die van haar en probeerde haar omhoog te trekken. Maar dat viel niet mee. Hij trok harder. Ze ging nog niet eens een muizenlengte verder. "Dit gaat zo niet lukken, we moeten een andere oplossing bedenken." Miauwde hij naar beneden. Maar opeens badacht hij zich iets. Hij sprong op een tandere tak. Die daardoor even op en neer schudde. Hij zette zijn klauwen vast in de tak zodat hij er niet af kon vallen. "Nu, dit is je kans! Grijp die tak!" Miauwde hij voordat hij ook zijn grip verloor. Niet veel later bungelde hij naast haar aan de tak. "Nou, eh, hoe meer zielen hoe meer verheugd." Hij bloosde een beetje. Hoe do kon je zijn. "Dikke dodo" Mompelde hij tegen zichzelf.

kort -.-''

_{Let the happyness shine. Forget the terrible past.
Because the world that excist now, is the future.
You will shine as a star as long as you are yourself.}
They could use your clicks:

"Het spijt me, ik help je wel weer maar boven." Miauwde Frostclaw. Dat schoot Flaredance al helemaal in het verkeerde keelgat. Het was wel bekend dat de poes erg vurig kon zijn, maar als iemand deed alsof ze niks zelf kon, dan had je met haar aan de stok, of als ze dacht dat iemand dat deed. Ze deed dus ook totaal geen moeite om hem te helpen haar naar boven te trekken, met een koppige uitdrukking op haar gezicht. "Dit gaat zo niet lukken, we moeten een andere oplossing bedenken." Miauwde Frostclaw naar beneden. Flaredance trok haar wenkbrauw iets op, "Wat dacht je van het feit dat ik kan klimmen?" Miauwde ze droogjes naar boven, maar Frostclaw was al bezig met zijn volgende plannetje. Een tak werd naar beneden geduwd. "Nu, dit is je kans! Grijp die tak!" Miauwde hij voordat hij zijn grip verloor. Nog steeds geen vin veroerd hebbende keek Flaredance met een geamuseerde glans in haar ogen toe. Zij? Een sadist? Misschien een beetje. "Nou, eh, hoe meer zielen hoe meer verheugd." Miauwde Frostclaw, waarschijnlijk in een poging om er een grapje van te maken. Flaredance gaapte, "Hoe gezellig dit ook is, ik blijf niet rondhangen," Miauwde ze kalmpjes, haar klauwen uitklappende. Voorzichtig eerst de schors van de boom uittestende, sloeg de lenige poes haar klauwen in de schors en hees ze zichzelf op. Met korte uitbarstinkjes van energie hief ze zichzelf via de stam van de boom naar boven, met een rustige grijns op haar gezicht keek ze eventjes om naar Frostclaw.

"Hoe gezellig dit ook is, ik blijf niet rondhangen," Zei de bruine poes heel koeltjes. Frostclaw trok zichzelf ook naar boven. "Sorry, het spijt me,'' Miauwde hij haar toe met zijn kop gebogen. Hoe kon hij zo dom zijn. Hij schudde even zijn kop en klom toen ook in de boom. Zijn nagels één voor éé'n stekend in het dikke schors van de grote boom. Toen hij naast de bruine poes kwam besloot hij zich maar eens voor te stellen. "By the way, ik ben Frostclaw." Zei hij haar op een nog steeds verlegen toon. Hij kon zichzelf niet meer uitstaan. "We kunnen Duststar verassen en wat prooi meenemen. Zullen we samen op jacht gaan?" Hij knlonk nog steeds onzeker maar ze was tenslotte van de Skyclan. De clan was je familie. Dus waarom zou hij verlegen moeten zijn? "En?" Zei hij nog tegen haar voordat hij verder klom en op een brede tak ging zitten.

_{Let the happyness shine. Forget the terrible past.
Because the world that excist now, is the future.
You will shine as a star as long as you are yourself.}
They could use your clicks:

"Sorry, het spijt me," Miauwde Frostclaw, terwijl hij zijn kop boog. Nog altijd was Flaredance niet op de indruk, maar ze had geen zin om nog een scherpe opmerking te plaatsen. Een gaap rolde eventjes uit haar mond en ze begon rustig haar poot schoon te likken terwijl ze wachtte totdat Frostclaw boven was. Met een frons bekeek ze eventjes de lichte snede die was ontstaan terwijl ze viel. Achja, het zou vanzelf wel helen, of niet dan? "By the way, ik ben Frostclaw." Ze keek eventjes op en boorde haar bleekgroene ogen in die van hem, of tenminste, dat wou ze doen, maar de kater bleek nogal verlegen te zijn en ze kon zijn blik niet te pakken krijgen. "Flaredance," Antwoorde ze rustig, een laatste lik gevende over haar voorpoot. Vervolgens vouwde ze haar staart er netjes over heen, haar wond bedekkende. Ze hoefde er geen medelijden voor, had ze niet nodig. "We kunnen Duststar verassen en wat prooi meenemen. Zullen we samen op jacht gaan?" Flaredance haalde haar schouders op en kwam weer in een sierlijke beweging tot haar vier poten. "Prima," Miauwde ze kalmpjes.