Good boy

Hij keek even kort rond. Het was hem eigenlijk opgevallen dat hij een brave jongen is en altijd al is geweest. Zo'n goede, brave jongen was hij echt. Hij was al een hele tijd niet buiten Shadowclan gebied geweest.... Misschien moest hij binnenkort maar even de buitenwijken gaan bezoeknb, iets spannend gaan doen, iets in die aard... Maar dan opnieuw, zou die achterlijke gast genaamd Tall dan niet op zijn kap zitten?

{Cinderpaw}

Haar rode vacht glom in het vroege newleaf zonnetje. Al vroeg was ze op pad gegaan, ze had zin in avontuur. Haar mentor, Bonecrusher, had geen zin om haar te trainen. Dat vond ze best, ze kon het heus wel zelf! Haar helder groene ogen gleden over de omgeving en merkte een andere apprentice op. In sluiphouding ging ze achter de Shadowclanner aan, haar buikje hing laag bij de grond en met kleine pasjes kwam ze dichterbij. Langzaam sloop ze in een grote cirkel om hem heen en toen ze ongeveer voor hem was sprong ze met een sierlijke sprong de struiken uit. "Boe!" Miauwde ze luid. Door het sluipen stond haar vacht alle kanten op en omlijste haar snuitje als de manen van een leeuw.

Even trilde zijn snorharen kort, zijn blik gleed even over het gebied heen en al snel was haar pels goed te zien tegen de grond aan. Even zuchtte hij luid en rolde hij met zijn ogen. "Boe!" daar stond ze dan, een jonge apprentice, van een moon of 6 oud. Haar haren stonden naar alle kanten. Hij snoof even zachtjes en zuchtte toen even waarna hij kort oogcontact met de poes maakte. weer een shadowclan poes... STARCLAN NEE.

De kater was duidelijk niet blij om iemand van zijn clan te zien. Ze rolde met haar ogen, "Als je met rust gelaten wilt worden, mag je het ook gewoon zeggen." Vroeger zou ze nooit zo brutaal zijn, maar sinds kort werd ze alleen maar brutaler. Ze bestudeerde de kater met haar ogen, hij kon nooit veel ouder zijn dan haar. Ze hield haar hoofdje lichtjes scheef toen ze op zijn antwoord wachtte.

Even keek hij toe hoe ze rolde met haar ogen. Ze kende hem niet, voor geen meter, ze had geen reden om zo te reageren. Wat was ze toch dom, net zoals de meeste katten van de clan, maar goed, iemand moest er toch bovenuit steken... En toeval moest beslissen dat hij het slachtoffer was. Starclan sta mij nabij. "Als je met rust gelaten wilt worden, mag je het ook gewoon zeggen." Hij zuchtte. "Zou ik ook gezegd hebben hoor, zo eerlijk ben ik wel," zei hij wel meteen als antwoord.

"Zou ik ook gezegd hebben hoor, zo eerlijk ben ik wel," Pff, aan deze kater had ze ook niks! Zuchtend stond ze recht. "Ik ga richting de grenzen, wat avontuur opzoeken. Als je zin hebt om mee te gaan?" Miauwde ze voor ze zich omdraaide en weg stoof. Als de kater zin had zou hij wel volgen, zo niet had hij pech.

"Ik ga richting de grenzen, wat avontuur opzoeken. Als je zin hebt om mee te gaan?" zei ze. "Ah wat heb ik te verliezen?" zei hij met een zucht waarna hij overeind kwam en achter haar aan sprintte. Al snel had hij haar ingehaald en rende hij naast haar. "Wat is je naam eigenlijk?" zei hij gewoon.

De vacht van de apprentice doemde naast haar op, met moeite wist ze een glimlach te onderdrukken. Met twee was het altijd leuker dan alleen. "Wat is je naam eigenlijk? Ze draaide haar kopje niet toen ze antwoord gaf. "Cinderpaw." Ze verwachtte dat hij zijn naam wel gewoon zou zeggen zonder dat ze het moest vragen. De geuren van verschillende katten kwamen haar neus binnen, ze waren bijna bij de grenzen.

~Vervolg topic bij de grenzen? Of Waar ze ook maar heen gaan xD

"Cinderpaw." zei ze kort. Hij knikte en keek even op toen hij verschillende geuren begon te ruiken, waren ze al bijna? "Lurkingpaw," zei hij kort, waarna hij ietwat versnelde en wat afstand tussen de kattin en hem maakte. "Wie het eerste er is!" zei hij luid waarna hij wegschoot. Snelheid was zijn onderdeel, zijn kennis, zijn alles.

{Ik maak wel c:}

"Lurkingpaw, Voor ze kon antwoorden versnelde hij zijn pas en riep, "Wie het eerste er is!" Grijnzend zette ze haar poten aan in een sprint. Onbezorgd roffelde haar poten over de grond, ze gingen zo snel dat ze precies vloog. Zalig! Ze kwam op gelijke hoogte met de kater, maar kon niet voorkomen dat hij eerst was, jammer.